Πέντε χρόνια μετά το συμπονετικό Compassion, o Forest Swords διαλογίζεται από πιο σκοτεινά, industrial μουσικά υπόγεια για τον ίδιο τον πόνο και την απόσταση με το άλμπουμ Bolted, το οποίο ηχογράφησε σε ένα εγκαταλελειμμένο, παγωμένο εργοστάσιο στην πόλη του, το Λίβερπουλ. Λίγο πριν το οπτικοακουστικό σόου στο Ωδείο Αθηνών μιλήσαμε μαζί του για τον δύσκολο χειμώνα που πέρασε ηχογραφώντας ενώ πονούσε μετά από μια εγχείρηση στο πόδι του, τη θεραπευτική ιδιότητα της μουσικής, αλλά και την επιθυμία του να ακούγεται ότι τα τραγούδια του τα έχουν ράψει, πλέξει ή και ξηλώσει ένα ζευγάρι ανθρώπινα χέρια. Μια επιθυμία που την κάνει πράξη και στο Bolted.
Πάντα ήταν δύσκολο να περιγράψει κάποιος τη μουσική σου. Είναι ηλεκτρονική, αλλά δεν είναι χορευτική. Υπάρχουν ηχητικά σουσάμια από dub, hip-hop και r&b, κλασικές φόρμες, λούπες, drones. Εσύ μπορείς να το κάνεις;
Είναι ηλεκτρονική μουσική, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της δημιουργείται από μηχανές, κάποιο λογισμικό ή synths. Αλλά οι περισσότερες από τις επιλογές ήχου που κάνω έχουν πολύ ανθρώπινα και φυσικά στοιχεία: ανθρώπινη φωνή, κρουστά, ντραμς, ηχογραφήσεις φυσικών ήχων – όλα αναμεμειγμένα φυσικά μέσα σε μια παλέτα βασικών στοιχείων ηλεκτρονικής υφής. Δεν με ενοχλεί που ο κόσμος δεν μπορεί να ταξινομήσει τη μουσική μου, αλλά παρατηρώ ότι επηρεάζει πρακτικά πράγματα όπως το να μην μπορεί να τοποθετηθεί εύκολα σε ένα φεστιβάλ ή να μην μπορεί να καταχωρηθεί από τα δισκοπωλεία ή τις δισκοκριτικές. Μερικές φορές εύχομαι να ήταν διαφορετικά, αλλά δεν θα ήμουν αυθεντικός με τον εαυτό μου αν άρχιζα να κάνω συμβιβασμούς και να προσπαθώ να δημιουργήσω κάτω από ταμπέλες και περιγραφές μόνο και μόνο για να ανήκω κάπου.
Είπα ότι είναι δύσκολο να περιγράψω τη μουσική σου, αλλά το Bolted είναι μια μοναχική δύσκολη διαδρομή που δεν ψάχνει αναγκαστικά κάτι για να πάψει να πονά αυτός που την κάνει. Εσύ πώς θα περιέγραφες το Bolted;
Είναι όλα όσα είπες. Έγινε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που βίωνα έντονο σωματικό πόνο και αντιμετώπιζα και πολλά άλλα προβλήματα. Γράφτηκε και ηχογραφήθηκε σε ένα πολύ κρύο παλιό, αφιλόξενο εργοστάσιο στην πόλη μου, το Λίβερπουλ. Υπάρχουν πολλές industrial μουσικές υφές που εμφανίζονται στον δίσκο και που καθρεφτίζουν το πού ακριβώς φτιάχτηκε. Αυτό το εργοστάσιο έγινε από μόνο του ένα μουσικό όργανο. Δεν ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη εμπειρία να φτιάξω αυτό τον δίσκο, αλλά ήταν πολύ καθαρτικό, και νομίζω ότι ο δίσκος μάλλον αντανακλά αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια στοιχεία ευφορίας και ελαφρότητας που το διαπερνούν το σκοτάδι. Αυτό πάντα γίνεται.
Ποιο είναι το μονοπάτι που συνδέει το Compassion με το Bolted;
Το Compassion δημιουργήθηκε ενώ βρισκόμουν σε περιοδεία για πρώτη φορά και καταλάβαινα πόσο σημαντικό ήταν να συνδεθώ με άλλους ανθρώπους. Δεν ήταν ένα χαρούμενο άλμπουμ απαραίτητα, αλλά ήταν γεμάτο χρώματα, ζεστασιά και μια αίσθηση επικοινωνίας. Σου απλώνει το χέρι να συνδεθείς πολλές φορές μαζί μου ή μαζί του. Το Bolted αντίθετα δημιουργήθηκε σε μια εντελώς διαφορετική συνθήκη. Ήμουν σχεδόν σε πλήρη απομόνωση σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα κατά τη διάρκεια ενός δύσκολου χειμώνα. Αλλά και οι δύο δίσκοι έχουν παρόμοια νήματα που τους διαπερνούν όσον αφορά τις ηχητικές επιλογές που κάνω και τα συναισθηματικά σημεία που προσπαθώ και συνθέσω.
Σε μέρες που η AI μοιάζει να θέλει να καταπιεί τα πάντα, το Bolted διατρέχεται από μια σταθερή υπενθύμιση ότι έχει φτιαχτεί από δυο ανθρώπινα χέρια, ότι υπάρχουν σάρκες, αίματα και κόκκαλα ανάμεσα στους ήχους. Ήταν κάτι που ήθελες να πετύχεις;
Θέλω να χρησιμοποιήσω την τεχνολογία με έναν τρόπο που ο ακροατής να μπορεί να δει ή να αισθανθεί το σώμα μου. Να το κάνει με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα και να δει τις πινελιές ενός ζωγράφου ή τα δακτυλικά αποτυπώματα σε ένα γλυπτό. Ανεξάρτητα από τις τεχνολογικές εξελίξεις ή τις νέες τεχνικές που μπορεί να ενσωματώσω στη μουσική μου στο μέλλον, θέλω πάντα ένας ακροατής να νιώθει ότι τη μουσική μου την έχουν φτιάξει τα δύο μου χέρια που ξέρουν να βρίσκουν τον παλμό της καρδιάς όπου και να αγγίξουν.
Μίλησες για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα. Το να φτιάχνεις μουσική ήταν καθόλου θεραπευτικό για σένα;
Πάντα είναι. Είναι υπέροχο παυσίπονο να απολαμβάνεις συγκεκριμένους ήχους ψάχνοντας έναν ρυθμό ή αναζητώντας μια μελωδία για ώρες, όπως εγώ μερικές φορές. Περνάω πολύ χρόνο χαμένος μέσα σε ήχους και μετά από λίγο είναι πολύ εύκολο να αισθάνεσαι ότι αυτό γίνεται διαλογιστικό και συναισθηματικά παραγωγικό. Μπορώ να επεξεργαστώ πολλές προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα δημιουργώντας ήχους και θα συνιστούσα σε όλους να δοκιμάσουν να κάνουν μουσική, ακόμα κι αν είναι ηχογραφώντας μόνο στο τηλέφωνό σας ή σε ένα μόλις μουσικό όργανο.
Στο Bolted ακούγονται πολύ λιγότερο οι κιθάρες. Ήταν μια σκόπιμη επιλογή;
Όπως είπα και πριν δημιούργησα αυτό το άλμπουμ με ένα πολύ άσχημο σπασμένο πόδι και έτσι πολύ απλά δεν είχα τη δυνατότητα να παίξω και να χειριστώ πολλά φυσικά όργανα. Μου αρέσει να παίζω κιθάρα όρθιος, για παράδειγμα. Πολλές από τις μελωδίες αυτή τη φορά παίχτηκαν με κρουστά και είναι ήχοι που προέκυψαν μέσα από τεχνικά εφέ ή παίζοντας σε ένα πληκτρολόγιο. Σε μένα ακούγονται το ίδιο όμορφα και αποτελεσματικά με μια κιθάρα. Ελπίζω και σε εσάς.
Ανέφερες ότι το Bolted ηχογραφήθηκε σε ένα πρώην εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Λίβερπουλ. Γιατί να επιλέξεις τη συγκεκριμένη τοποθεσία;
Ο χώρος ήταν φθηνός και ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Πολλοί από τους ήχους του άλμπουμ έχουν προκύψει από έναν διάλογο με το κτίριο, τις χαμηλές θερμοκρασίες του και τα αντικείμενα που έβρισκα στο χώρο.
Είναι αλήθεια ότι επεξεργάστηκες ανθρώπινες φωνές για να δημιουργήσεις μελωδίες; Τι άλλα περίεργα πράγματα έκανες για να ηχογραφήσεις αυτό το άλμπουμ;
Ναι, πάντα διαμορφώνω και σμιλεύω τα φωνητικά με διαφορετικούς τρόπους. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με την ανθρώπινη φωνή. Πολλές φωνές σε αυτό τον δίσκο ηχογραφήθηκαν σε παλιές κασέτες για να τους δοθεί περισσότερη ακατέργαστη ποιότητα. Επίσης, χρησιμοποίησα παλιά εργαλεία, ράφια και άλλα άχρηστα αντικείμενα που βρήκα στο εργοστάσιο για να δημιουργήσω ήχους.
Είναι αλήθεια ότι το The Low το πρώτο single από το άλμπουμ Bolted βασίστηκε σε μια σύνθεση που αρχικά προοριζόταν για τη Yoko Ono;
Είχα γράψει το τραγούδι πριν καιρό έχοντας πράγματι στο μυαλό μου τη Yoko καθώς είναι μια από τις ηρωίδες μου, την θεωρώ απίστευτη καλλιτέχνιδα και τη θαυμάζω. Προφανώς έχει πολλούς δεσμούς με το Λίβερπουλ μέσω των Beatles και ήθελα πολύ να είναι σε έναν δίσκο που θα δημιουργούνταν στο Λίβερπουλ. Προσπάθησα να το καταφέρω, αλλά η πανδημία δε μας βοήθησε και μετά το ίδιο το τραγούδι μεταμορφώθηκε σε κάτι άλλο. Οπότε έπαψε να έχει στον πυρήνα του την Yoko. Θα ήταν άδικο να το ξαναπροσπαθήσω.
Τι να περιμένουμε από το live στο Ωδείο Αθηνών:
Θα παίζω εγώ ζωντανά, μαζί με ένα φίλο μου και το σαξόφωνο του. Θα έχει πολλά κρουστά και πολλά video arts. Όλα αυτά προσθέτουν μια διαφορετική υφή στον ηλεκτρονικό ήχο και θα τον κάνουν να φτάσει στο κοινό σαν μια πιο γεμάτη ζωντανή και ζεστή εμπειρία. Μερικές φορές παίζω σόλο παραστάσεις, αλλά είναι ωραίο να έχω και άλλους ανθρώπους γύρω μου και να μπορώ να αυτοσχεδιάζω. Είναι διασκεδαστικό για μένα. Αυτό θα συμβεί και στην Αθήνα, στην οποία χαίρομαι που επισκέπτομαι για ακόμα μια φορά.
