«Ο στόχος μου μετά από έξι χρόνια έρευνας και αναζήτησης με τον Αρίστο ήταν να δημιουργήσω στους θεατές την ίδια σύνδεση που ένιωσα εγώ. Με τον Αριστείδη αισθάνθηκα ότι μάθαινα για την ιστορία ενός φίλου μου. Και κάπως έτσι έφτιαξα την παράσταση, θέλοντας να πω αυτή την ιστορία. Η σύνδεση μαζί του ήταν αρκετά προσωπική. Έχω μεγαλώσει και εγώ στη Θεσσαλονίκη, στην Τούμπα, έχω παίξει στο Σέιχ Σου. Κάποια στιγμή, μάλιστα, σκέφτηκα μήπως τελικά αυτή η ιστορία αφορά μόνο εμένα. Αλλά, νομίζω ότι τελικά υπήρξε σε αυτό το έργο η έννοια της πατρίδας με έναν πολύ μοντέρνο τρόπο. Για το πού ανήκεις τελικά. Το σώμα και η ζωή αυτού του ανθρώπου έγινε σαν πατρίδα μου. Και όλο αυτό χωρίς να είναι κάποιος ήρωας. Ο Αριστείδης ήταν ένας αλήτης. Ένα ρεμάλι της κοινωνίας. Εγώ έφτιαξα το πορτρέτο ενός λούμπεν. Δεν με ενδιέφερε να τον ηρωποιήσω ή να τον ωραιοποιήσω. Αυτό που ήθελα ήταν να περάσει μέσα από το σώμα του μια ολόκληρη εποχή. Μια ολόκληρη πατρίδα. Η δική του πατρίδα ήταν όλο εκείνο το παρακράτος της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’60. Τώρα, στο Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζουμε την ιστορία της Γιαννούλας της Κουλουρούς. Είναι προφανές ότι με ελκύουν οι λαϊκοί άνθρωποι και οι ιστορίες τους. Αυτό που με συνδέει μαζί της είναι αυτή η πρώτη της ανάγκη να ντυθεί νύφη. Να είναι με κάποιον μαζί. Αυτή η τεράστια αγωνία της να μη μείνει μόνη. Εγώ προσωπικά νιώθω ότι έχω χωρίσει από τον ρομαντισμό. Έχω ανεβάσει τα ροζ μου στο πατάρι. Τέλειωσα με αυτόν. Αλλά η επιθυμία ενός ανθρώπου να μη μείνει μόνος του με διαλύει. Και το βρίσκω πολύ πιο ρομαντικό από την εικόνα ενός ζευγαριού που κοιτά το ηλιοβασίλεμα. Ο ρομαντισμός με την έννοια του έρωτα δεν με αφορά πια. Με αφορά να προσπαθώ να συνδέομαι με τον φόβο του ανθρώπου για τη μοναξιά. Αυτόν το φόβο τον θεωρώ ρομαντική πράξη. Το άλλο κοινό αυτών των δύο ανθρώπων, του Αριστείδη και της Γιαννούλας, είναι ότι έχουν αδικηθεί. Δεν θέλω να είμαι αυστηρός, αλλά πιστεύω ότι αυτός ο λαός έχει φερθεί πολλές φορές άδικα στους αδύναμους. Έχουμε πολλά θέματα να λύσουμε για να μιλάμε σε αυτή την χώρα για κοινωνική αλληλεγγύη και κράτος δικαίου. Στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων εγώ είδα το πρόσωπο μιας ολόκληρης κοινωνίας και το πόσο εύκολα μετατράπηκε σε μια άδικη κοινωνία. Μια αδικία που συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό τους. Στην περίπτωση της Γιαννούλας, δεν φτάνει που της έστηναν φάρσες για να την κοροϊδεύουν, συνέχισαν τον εξευτελισμό και μετά τον θάνατό της διατηρώντας το ομώνυμο έθιμο. Το ίδιο έγινε και με τον Αρίστο. Το όνομά του δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Οι κοινωνίες γίνονται πιο σκληρές στους κατώτερους. Ξεσπάμε το μένος μας εκεί που μπορούμε. Σε εκείνους που ακόμη και να κραυγάσουν, δεν θα τους ακούσει κανείς. Δεν είμαστε πολύ μακριά από αυτό. Και σήμερα γκρινιάζουμε σε ψηφιακές ή και πραγματικές καμιά φορά πλατείες, αλλά δεν αναλαμβάνουμε το βάρος της δικής μας ευθύνης για δικαιοσύνη. Δεν κάνω θέατρο για να αποκαταστήσω τη δικαιοσύνη, φυσικά. Αποφάσισα να σκηνοθετήσω για να κάνω αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ ως καλό θέατρο. Να πάρω την ευθύνη να το προτείνω, και ας είναι, εν τέλει, κακό θέατρο. Η αφετηρία μου είναι να υπάρχει σε ό,τι κάνω απόλυτη ειλικρίνεια. Θέλω να υπάρξει επικοινωνία. Δεν έχω καμιά προσωπική ανάγκη για επίδειξη διανοητικής ισχύος, ούτε για επιβεβαίωση ή προσωπική ολοκλήρωση. Όλα αυτά τα βρίσκω σε άλλους τομείς. Όσον αφορά την τέχνη, με ενδιαφέρει το γεγονός ότι εκτίθεμαι δημόσια προσπαθώντας να δημιουργήσω μια ειλικρινή σχέση μεταξύ του έργου, του ηθοποιών, εμού και των θεατών. Και όταν λέω ειλικρίνεια δεν μιλάω για αλήθεια. Δεν υπάρχει αλήθεια στο θέατρο. Αυτό είναι ένας μύθος. Όλα είναι προσωπικά με κάποιον τρόπο και γι’ αυτό δεν θέλω να κάνω πράγματα που δεν καταλαβαίνει το στομάχι μου. Μετά τη Γιαννούλα θα σκηνοθετήσω το Ξαφνικά Πέρυσι το Καλοκαίρι με τη Θέμιδα Μπαζάκα, ενώ με την μπάντα μου, τους Polkar, θα παίξουμε σε διάφορα μέρη. Θα μας βρείτε. Αν με ρωτήσει κάποιος πώς ζω θα απαντήσω παίρνοντας χαρά από τη δουλειά μου. Στο μέλλον όμως θέλω το βλέμμα μου να ξεμακρύνει και να ξεσκοτεινιάσει εκτός των θεατρικών αιθουσών».
Info: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου Πειραιώς 260 18, 19, 20 & 21/6, 21:00, greekfestival.gr. H παράσταση Αρίστος θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν, nkt.gr
