«Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να γίνω κάτι άλλο. O μπαμπάς μου είναι ηθοποιός και η μαμά μου δασκάλα χορού. Οι τέχνες υπήρχαν στην καθημερινότητά μου από όταν ήμουν παιδί. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου πρόβαρα λόγια με τον πατέρα μου και ακολουθούσα βήματα με τη μητέρα μου. Πήγαινα σε παραστάσεις, τρύπωνα στα καμαρίνια και με πονηριά έφτανα όσο πιο κοντά στη σκηνή μπορούσα. Βλέπαμε ταινίες όλοι μαζί. Ανέκαθεν ήθελα να κάνω χορό, τραγούδι και υποκριτική. Τα προσπαθώ και τα τρία. Στις Άγριες Μέλισσες βρέθηκα έπειτα από ένα μήνυμα στο facebook. Ήταν η εποχή που είχα ξενερώσει με το συγκεκριμένο κοινωνικό δίκτυο, είχα σκεφτεί να το κλείσω, αλλά κάτι μου έλεγε “άστο να υπάρχει, δεν ξέρεις τι γίνεται”. Ένα μήνυμα στο facebook, λοιπόν, με καλούσε σε casting. Πέρασα το πρώτο και στο δεύτερο με επέλεξαν. Κάπως έτσι βρέθηκα να φορώ τα φορέματα της Δρόσως. Ήμουν από τους τελευταίους συντελεστές που έκλεισαν για τη σειρά.
Οι δημιουργοί της λένε ότι η Δρόσω είναι από τους πιο δύσκολους χαρακτήρες. Είναι αυτή που στην εξέλιξη της πλοκής θα τη δούμε να αλλάζει ριζικά. Δεν είναι απλώς ένα καλό κορίτσι. Ξεκινάει έτσι, κάπως αφελής, αλλά στην ουσία την πετυχαίνουμε σε ένα ξύπνημα. Έρχεται σε επαφή με τον θάνατο και τον έρωτα, αλλά παράλληλα ανακαλύπτει και καταλαβαίνει τη δύναμή της. Τι μπορεί να προκαλέσει η ομορφιά της. Αλλά ακόμη και τη στιγμή που το συνειδητοποιεί, μέσα της κρύβεται μια αθωότητα την οποία και εκμεταλλεύεται. Και αυτή η αθωότητα γίνεται άγρια. Η Δρόσω είναι άγρια αθώα και άβολα ανήξερη. Εγώ, από την άλλη, δεν έχω τίποτα άγριο. Είμαι ζεν και για να το πετύχω έχω παλέψει αρκετά. Ωστόσο είμαι άγρια πεισματάρα. Αν βάλω κάτι στο μυαλό μου, το θέλω. Το βάζω στόχο και θα κάνω κάθε προσπάθεια για να τα καταφέρω. Αλλά μέσα μου επικρατεί μια ηρεμία. Είμαι ένα ήρεμο κορίτσι. Από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς στη σειρά είναι η γυναικεία αλληλεγγύη σε μια συντηρητική πατριαρχική κοινωνία. Η αλληλοστήριξή τους είναι το όπλο τους για να επιβιώσουν. Σε αυτό πρέπει να ποντάρουμε και εμείς οι γυναίκες σήμερα. Πρέπει να αναγνωρίζουμε τη δύναμή μας. Οι νέες γενιές τη συνειδητοποιούμε όλο και πιο πολύ, αλλά είναι σημαντικό να το ξέρουμε και η μία για την άλλη. Παλιότερα αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Εμείς οι ίδιες θεωρούσαμε τις γυναίκες ανίσχυρες. Δεν πιστεύαμε στην ίδια μας τη φύση. Σε αυτό το στοιχείο νομίζω ότι πρέπει να βασιστεί το φεμινιστικό κίνημα σήμερα. Στη γυναικεία αλληλεγγύη. Μου αρέσει που υπάρχει μια τέτοια σειρά στην τηλεόραση, με αυτό το μήνυμα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εγώ, προσωπικά, δεν δηλώνω φεμινίστρια, γιατί έχω μεγαλώσει με ένα ιδανικό μοντέλο οικογενειακής ισότητας μέσα στο οποίο δεν χρειάστηκε να αμφισβητήσω την ισότητα των δύο φύλων. Ωστόσο παρακολουθώ το φεμινιστικό κίνημα και το στηρίζω.
Ένα από τα πιο άγρια στοιχεία της εποχής στην οποία διαδραματίζεται το σίριαλ είναι το γεγονός ότι όλες οι δουλειές γίνονταν με τα χέρια, με το σώμα. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το σήμερα, που όλα γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού, σχεδόν μηχανικά. Άλλη σκληρότητα υπήρχε εκείνη την εποχή στην ελληνική κοινωνία και άλλη σήμερα. Αυτό που, για παράδειγμα, υπήρχε πάντα είναι το bullying. Κάποιοι παλιότερα το έβλεπαν σαν τσαμπουκά των δυνατών απέναντι στους αδυνάτους. Σήμερα, τουλάχιστον κατακρίνεται και αντιμετωπίζεται.
Πολλοί με ρωτούν τι έχει αυτή η σειρά και έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό. Είναι εποχής. Το παρελθόν και ο τρόπος που αυτό οπτικοποιείται ελκύει τους τηλεθεατές. Σε αυτό προσθέστε τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες και τους ηθοποιούς. Οι περισσότεροι προέρχονται από το θέατρο, ενώ η εικόνα είναι κινηματογραφικού επιπέδου. Εκτός αυτού, οι χαρακτήρες ταλανίζονται ανάμεσα στο καλό και το κακό που συνυπάρχουν μέσα τους. Αυτή η συνύπαρξη με γοητεύει τόσο στους χαρακτήρες, όσο στους ανθρώπους γύρω μου. Όλη αυτή η προσοχή που έχει πέσει πάνω στη σειρά, η αγάπη, το ενδιαφέρον -έχουμε γίνει ακόμα και meme στο Instagram- με βρίσκει ψύχραιμη. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να μένω συγκεντρωμένη στον στόχο μου. Αν και δεν σας κρύβω ότι σκέφτομαι μήπως μείνω στη μνήμη του κοινού ως η Δρόσω από τις Άγριες Μέλισσες. Αλλά δεν αγχώνομαι. Το ζω και το χαίρομαι τώρα που μου συμβαίνει. Ό,τι άλλο είναι να γίνει θα γίνει. Δεν κουράζω το μυαλό μου με σκοτεινές σκέψεις. Νιώθω φοβερή χαρά και ευγνωμοσύνη που βρίσκομαι σε αυτό το σημείο εκκίνησης, τόσο για τη ζωή μου όσο και για την καριέρα μου. Νιώθω απέραντη ελευθερία για το τι μπορώ να καταφέρω. Ονειρεύομαι συνεργασίες, ταξίδια και βιβλία. Η λαχτάρα μου, βέβαια, πάντα θα είναι το μιούζικαλ και ειδικά το παιδικό μιούζικαλ. Να συνδυάσω και τις τρεις μεγάλες αγάπες μου. Θέλω ωραίες συνεργασίες που θα μου αφήσουν κληρονομιά σαν αυτή που έχω στις Άγριες Μέλισσες. Κατά τα άλλα ζω όμορφα, ήρεμα. Σαν όλα τα κορίτσια που γεννήθηκαν στα ’90s και ενηλικιώθηκαν με τα social media και το internet. Αυτό που προσπαθώ είναι να μην κρατήσω όλα τα κουσούρια της γενιάς μου. Στις σκοτεινές μου ημέρες, σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι αυτό που προσπαθώ. Το θέατρο είναι ένας περίεργος χώρος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Το πιο δύσκολο για εμένα είναι να ζήσω από αυτή τη δουλειά. Έχει χρειαστεί να εγκαταλείψω την προσπάθεια για να κάνω κάτι άσχετο ώστε να έχω εισόδημα, αλλά έχω περάσει και έναν ολόκληρο χρόνο πηγαίνοντας από casting σε casting. Περνώντας από απογοήτευση σε απογοήτευση. Σε μια τέτοια κατάσταση ήμουν την εποχή που “τσίμπησαν” και οι μέλισσες. Δεν με ενοχλούσε τόσο η απόρριψη, αυτό που με σκότωνε ήταν ότι δεν ήξερα τι άλλο έπρεπε να κάνω. Σε έναν νέο ηθοποιό δεν έχω να δώσω συμβουλή. Θα του έλεγα μόνο να ακούει το ένστικτό του και να έχει κότσια. Να μην πληγώνεται και να είναι δυνατός. Εμένα, σε εκείνες τις δύσκολες εποχές, με βοηθούσαν τα όνειρα. Πρέπει να ξέρεις τι θέλεις και να το ονειρεύεσαι. Όνειρο και πείσμα. Ένα τέτοιο πλάσμα είναι και η Δρόσω. Ονειρεύεται να φύγει από το χωριό. Την καίει η λάβα να ανακαλύψει ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μοιάζουμε πολύ, αλλά έχουμε κοινά στοιχεία τη δίψα για ζωή και αυτό τον αθώο τσαμπουκά. Μερικές φορές μου είναι αδύνατον να την αφήσω στο πλατό. Έρχεται στο σπίτι μαζί μου. Είναι εδώ κι αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι και τη φωτογράφιση την απόλαυσε λίγο παραπάνω από εμένα. Από τη Δρόσω, στο μέλλον, θέλω να θυμάμαι ότι και οι άγριες μέλισσες κάνουν μέλι. Μέλι είναι η αγάπη. Εμένα στη ζωή με μελώνει ο σκύλος μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Έτσι γλυκαίνομαι».
Info: Η σειρά Άγριες Μέλισσες προβάλλεται στον ANT1 Δευτέρα-Πέμπτη.
Φωτογράφος: Γιώργος Καπλανίδης/This is not another agency
Styling: Βασιλική Παππά
