Η Lily Gladstone έκανε το ντεμπούτο της το περασμένο φθινόπωρο στις Κάννες, ποζάροντας πλάι στον φίλο και συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού Leonardo DiCaprio και φορώντας δημιουργία Valentino: μια απίστευτα όμορφη μαύρη κάπα από κασμίρ με λουλούδια, που έμοιαζε να φτιάχτηκε ειδικά για εκείνη. Ήταν κομμάτι από τη συλλογή Φθινόπωρο 2022 του οίκου, μια σειρά που, σύμφωνα με το brand, διευρύνει το φάσμα της ομορφιάς φέρνοντας στο επίκεντρο ό,τι οι πολλοί θεωρούν διαφορετικό και μετατρέποντας «σε πρωταγωνιστές εκείνους που κάποτε δεν αποκτούσαν ούτε καν δεύτερους ρόλους». Το ίδιο συμβαίνει με τις ιθαγενείς γυναίκες οι οποίες, ειδικά στο Χόλιγουντ, σπάνια ερμηνεύουν χαρακτήρες με εύρος ή δυναμισμό, αλλά η Gladstone, έχοντας την κληρονομιά των Ινδιάνων Blackfeet, ποτέ δεν μείωσε τον εαυτό της. «Δεν είμαι σίγουρη ότι ξέρω πώς να εξαφανίζομαι στο background», μου λέει κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας μέσω Zoom, πλησιάζοντας τόσο κοντά στην οθόνη, που το πάνω μέρος του κεφαλιού της κόβεται. Προκαλεί τον φακό εδώ και χρόνια, όπως με την ερμηνεία της το 2016 στην ταινία Κάποιες Γυναίκες της Kelly Reichardt, στην οποία πρόσφερε μια σπάνια αποτύπωση στην οθόνη μιας queer ιθαγενούς γυναίκας. «Ήμουν πραγματικά τυχερή που η καριέρα μου διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες σκηνοθέτριες», λέει η ίδια. Ωστόσο, με τον ρόλο της στους Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού, υπό τις οδηγίες του Martin Scorsese, έγινε η πρώτη ιθαγενής ηθοποιός στην Ιστορία που προτάθηκε για Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου, έχοντας κερδίσει ήδη τη Χρυσή Σφαίρα Ά Γυναικείου Ρόλου για την εν λόγω ταινία.
Ποιος θα μπορούσε να ανατρέψει καλύτερα το κατεστημένο από μια ιθαγενή ηθοποιό η οποία αγωνίζεται για καλύτερη εκπροσώπηση, ισότητα και συμπερίληψη, ακόμη και όταν αυτό της κοστίζει; Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους της φοίτησής της στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα όπου σπούδαζε θέατρο, το τμήμα της αποφάσισε να ανεβάσει το έργο Πίτερ Παν. Ήταν η μόνη ιθαγενής φοιτήτρια στο τμήμα εκείνη την εποχή, οπότε της είπαν ότι θα είχε τον ρόλο της Tiger Lily (σ.τ.μ. Ινδιάνα, κόρη του αρχηγού της φυλής των Piccaninny), όπως είπε η ίδια το 2019. Αρνήθηκε να προετοιμαστεί για την ακρόαση, παρόλο που όλοι οι φοιτητές έπρεπε να μελετούν κάθε έργο. Αυτή η στάση της την απομόνωσε από τους άλλους σπουδαστές, αλλά την ώθησε να διευρύνει τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι ιθαγενείς. Πρόσφατα, φωτογραφήθηκε να διαμαρτύρεται μαζί με συναδέλφους της ένωσης SAG-AFTRA στην Times Square κρατώντας πλακάτ και χορεύοντας, έτοιμη να δώσει ακόμα μια μάχη. Αυτή η εικόνα έρχεται σε αντίθεση με την Gladstone που βλέπουμε στην οθόνη στο φιλμ Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού, όπου η ηθοποιός υποδύθηκε την ηρωίδα της με ησυχία, λεπτότητα και αψεγάδιαστη διακριτική κίνηση. Εργάζεται με την καρδιά, όπου, όπως λέει η ίδια, κατοικεί και το πνεύμα της: «Το κοινό θα καταλάβειότι νιώθεις κάτι, αν το νιώθεις στ’ αλήθεια».
Πώς αντιμετωπίζει την κριτική και το μίσος
«Όταν δέχτηκα αυτόν το ρόλο ήξερα ότι θα τραβούσα περισσότερη προσοχή. Έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια είχα λίγο στρες για το τι θα συμβεί. Μέχρι στιγμής, έχω εκπλαγεί ευχάριστα από το γεγονός ότι υπάρχει πολύ περισσότερη αγάπη από ό,τι μίσος εκεί έξω. Και αυτό επιστρέφει στην κοινότητα. Είναι μια απόδειξη ότι η αντιπροσώπευση έχει σημασία και ότι όταν βλέπεις τον εαυτό σου, τη φυλή σου, το είδος σου να εκπροσωπείται, αποκτάς τη θέση σου στον κόσμο».
Μια ιδιαίτερη στιγμή
«Τα 80ά γενέθλια του Marty (Scorsese). Όπου και αν έστρεφα το κεφάλι μου, έλεγα ”ω, Θεέ μου”. Στην αρχή κάθισα δίπλα στον Robbie Robertson, τον οποίο θαύμαζα από μικρή. Πριν ασχοληθώ με το θέατρο, ήμουν απλώς μια μικρή εκφραστική, παχουλοκομψή μπαλαρίνα που έκανα τις δικές μου χορογραφίες και αυτοσχεδίαζα με τη μουσική των Robbie Robertson & The Red Road Ensemble (σ.τ.μ. Το άλμπουμ ήταν το Music for the Native Americans [μουσική για τους ιθαγενείς Αμερικανούς]). Πιο πέρα, η Margot Robbie καθόταν σε ένα τραπέζι, η Jennifer Lawrence σε ένα άλλο. Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά, το πρόσωπο που με επανέφερε στην πραγματικότητα ήταν ο Leonardo DiCaprio. Σκεφτόμουν “πού είναι ο φίλος μου; Να ο φίλος μου“».
Οι στόχοι της
«Ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα βραβεία. Στο βιβλίο των Carl Sagan και Iosef Shmuelovich Intelligent Life in the Universe (εκδ. Emerson-Adams Press) υπάρχει η εξής φράση: ”Το θήραμα τρέχει προς τον κυνηγό”. Αυτό είναι κάτι που κατά κάποιον τρόπο διέπει τους στόχους μου».
Πώς ταυτίζεται νοερά με τον ρόλο
«Αν επρόκειτο να ερμηνεύσω έναν χαρακτήρα με πολλά τραύματα, θα τον έκανα αριστερόχειρα, ενώ εγώ είμαι δεξιόχειρας. Αυτό απαιτεί πολλή σωματική δουλειά, χρειάζεται κυριολεκτικά να βγεις από τον εαυτό σου… Είναι ο ευκολότερος τρόπος να διαχωρίσεις τους τόπους μέσα σου, από τους οποίους θα προκύψει μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: MARK SELIGER
STYLING: ARIANNE PHILLIPS
Μακιγιάζ: Romy Soleimani/ The Wall Group
Μαλλιά: Bob Recine/ The Wall Group
Μανικιούρ: Casey Herman/ The Wall Group
Παραγωγή: Ruth Levy, Madi Overstreet
Set Design: Jakob Bokulich