«Είµαι η Vassilina. Είµαι παραγωγός ηλεκτρονικής και avant pop µουσικής. Ζω κάπου µεταξύ µεταξύ Λονδίνου και Αθήνας και µόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος µου Fragments από την Inner Ear. Μεγάλωσα στις Σέρρες, σπούδασα Ψυχολογία στη Θεσσαλονίκη και έφυγα στο Λονδίνο για να σπουδάσω μουσική παραγωγή. Σχετικά με την Ψυχολογία, κατάλαβα γρήγορα ότι δεν µε ενδιέφερε το συγκεκριµένο αντικείμενο και µου έµεινε µόνο η µουσική. Ωστόσο, για εµένα η µουσική πάντα θα έχει την ιδιότητα της θεραπείας στην ψυχή και το σώµα µου. Έχω περάσει διάφορα στάδια µε το σώµα µου. Να µη νιώθω άνετα µέσα σε αυτό, να έχω θυµό µαζί του. Πολλές γυναίκες το έχουµε αυτό, σηµάδι της αντικειµενικοποίησης που έχουµε βιώσει. Εγώ επίσης σωµατοποιώ τα συναισθήµατά µου, τους ήχους τους αισθάνοµαι πρώτα στο σώµα µου. Πάντα γράφω για το σώµα και για το πώς αισθάνοµαι η ίδια απέναντι σε αυτό. Ίσως είναι αυτή η πρώτη σχέση που πρέπει να επιλύσω. Εύχοµαι κάποιος να µπορεί να συνδεθεί µε τη µουσική µου. Θέλω η έντασή της να τον αγγίξει και να είναι λυτρωτική. Τα τραγούδια µου είναι όντως πολύ έντονα και δραµατικά, αλλά ο στόχος τους είναι η λύτρωση. Μιλάω πολύ µε το σώµα και για το σώµα. Αυτό είναι πάνω από όλα για µένα. Θα ήθελα, επίσης, να µπορεί κάποιος ακούγοντας τη µουσική µου να δηµιουργήσει ιστορίες. Τις δικές του ιστορίες.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ο χώρος της μουσικής παραγωγής είναι κυρίως ανδροκρατούμενος, επομένως ως γυναίκα-παραγωγός θα βρεθείς αντιμέτωπη αρκετές φορές με σεξιστικές συμπεριφορές. Όπως το να σε αντιμετωπίζουν πάντα μόνο σαν τραγουδίστρια, μόνο και μόνο επειδή είσαι γυναίκα. Δεν υπάρχει τίποτα το αρνητικό στο να είσαι τραγουδίστρια. Μάλιστα, η φωνή και το performance είναι από τα πιο δύσκολα και σημαντικά κομμάτια στην ανάδειξη ενός κομματιού ή μουσικού σχήματος. Το σώμα σου είναι το όργανό σου. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα. Αρνητική είναι όμως η νοοτροπία του να θεωρείται δεδομένο ότι ο παραγωγός πίσω από ένα άλμπουμ είναι άντρας. Δηλαδή, ότι οι γυναίκες δεν γράφουν και κυρίως δεν παράγουν µουσική, μόνο ερμηνεύουν.
Στο Λονδίνο δεν έχει σηµασία ποιο είδος μουσικής κάνεις, ποιο είναι το φύλο σου. Υπάρχει περισσότερος χώρος και αποδοχή γι’ αυτό που κανεις. Φυσικά και εκεί θα συναντήσεις ανισότητες, όπως π.χ. στα Grammys, που οι συμμετοχές θα είναι κυρίως αντρικές.
Οι γυναίκες, όμως, αυτή τη στιγµή στην Ελλάδα έχουν πολύ δυνατή φωνή. Αλλάζουν τα πάντα µε τον ήχο τους και φέρνουν κάτι πολύ φρέσκο. Η Σtella, η Mελεντίνη, η Nalyssa Green, η Danae Nielsen, η Lou και πολλές άλλες φέρνουν την αλλαγή στον χώρο της ελληνικής ποπ. Χρειαζόµαστε η µία την άλλη. Εγώ είµαι καινούρια στην Αθήνα, αλλά θα ήθελα πολύ να είµαι µέρος αυτής της παρέας. Όταν είµαστε πολλές, στηρίζουµε η µία την άλλη.
Το Ατυχήσαµε είναι το πρώτο ελληνικό κοµµάτι που έγραψα στη ζωή µου και έχει γεννηθεί από την έλλειψη επικοινωνίας µεταξύ δύο ανθρώπων. Το να γράψεις στα ελληνικά είναι πιο προσωπική και επίπονη διαδικασία, γιατί έρχεσαι πιο κοντά στη µητρική σου γλώσσα και άρα στην ίδια την ουσία των λέξεων.
Ιδανικά θα ήθελα να παρουσιάζω τη µουσική µου σε ιδιαίτερους χώρους, θα µου άρεσε να το κάνω στο Ηφαίστειο στην Νίσυρο ή σε κάποιον αρχαιολογικό χώρο. Μέρη που εκπέµπουν µια απόκοσµη μυστηριακή ενέργεια».
Ακούστε εδώ το Ατυχήσαμε της Vassilina.
Info: Το ντεμπούτο άλμπουμ της Vassilina, Fragments, κυκλοφορεί από την Inner Ear.
