Της Hunter Harris
«Σίγουρα είµαι από τις ηθοποιούς που θέλουν “κι άλλο αίµα”», δηλώνει η Jenna Ortega µε το χαρακτηριστικό ανέκφραστο πρόσωπό της και συνεχίζει: «Αν πρέπει να µιλήσω για οτιδήποτε ή να ξοδέψω τα τελευταία µου χρήµατα για κάτι, αυτό θα είναι µια όσο το δυνατόν περισσότερο αιµατοβαµµένη, βίαιη σκηνή». Το gore cinema (ταινίες που συνδυάζουν βία και φόβο) ήταν πάντα το αγαπηµένο της και ήθελε να γίνει ηθοποιός από τότε που ήταν µόλις έξι χρόνων και είδε ένα φιλµ που την κατατρόµαξε. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που η Ortega είναι για την Gen Z η βασίλισσα των ουρλιαχτών. H πρωταγωνίστρια του Scream VI δεν πήρε τυχαία αυτό τον ρόλο. Το αντίθετο, µάλιστα. Τον πήρε πολύ σοβαρά.
Σήµερα, όµως, είναι η επόµενη µέρα µιας Παρασκευής και 13 και δεν υπάρχει πουθενά αίµα. H Ortega κι εγώ περνάµε ανάµεσα από κιβώτια γεµάτα µε ροκ και ντίσκο δίσκους στο Superior Elevation, ένα vintage δισκοπωλείο στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Έξω, τα πεζοδρόµια είναι πασπαλισµένα µε χιόνι και folklore στολίδια. Μέσα, η διακόσµηση είναι µίνιµαλ και artistic. Υπάρχουν δεκάδες κιβώτια γεµάτα µουσική -καλή, κακή, παλιά, παλιότερη, πολύ παλιά- που καταλαµβάνουν τρεις σειρές από τραπέζια και πιάνουν πολύ χώρο και στο πάτωµα. Η Ortega ζει στην Καλιφόρνια και δεν έρχεται στο Μπρούκλιν συχνά (βρίσκεται στη Νέα Υόρκη για τη φωτογράφιση του ELLE). Λίγες µέρες νωρίτερα ήταν εκείνη που ανακοίνωσε το βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού στις Χρυσές Σφαίρες. Η µουσική είναι η γλώσσα που προτιµά. «Ακούω τα πάντα», λέει και συνεχίζει: «Ξέρω ότι όλοι αυτό λένε, αλλά καµιά φορά ακούω µουσική που δεν την θεωρώ καλή, απλώς επειδή θέλω να την καταλάβω».
Ασηµί µάξι φόρεµα, Dolce & Gabbana. Γόβες, Roger Vivier.
Η δουλειά που καταλαµβάνει το µεγαλύτερο µέρος της καθηµερινότητάς της αυτές τις µέρες είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη σειρά Wednesday, το spin-off της ταινίας Οικογένεια Άνταµς. Σκηνοθέτης και παραγωγός είναι ο Tim Burton, ενώ το Wednesday έγινε πολύ γρήγορα η δεύτερη πιο δηµοφιλής αγγλόφωνη σειρά στο Netflix. «Πρέπει να είσαι κάπως Wednesday και η Jenna είναι», λέει ο Burton και συνεχίζει: «Είτε της αρέσει είτε όχι, το έχει µέσα της, στην ψυχή της, έτσι είναι και ως άτοµο». (Περίπου έναν µήνα µετά την πρεµιέρα της σειράς, το τατουάζ ενός φαν της έγινε viral: το πρόσωπο της Wednesday στο µπράτσο του έµοιαζε περισσότερο µε τον ηθοποιό Samuel L. Jackson – σκούρο πρόσωπο, πλατιά µύτη, τεράστιο µέτωπο… «Ω, Θεέ µου», απαντά η Ortega όταν τη ρωτάω αν το έχει δει και συνεχίζει: «Σχεδόν το έκανα εικόνα-προφίλ στον λογαριασµό µου»). Πρόσφατα την είδαµε και ως Tara Carpenter στην ταινία Scream VI, όµως αυτό το κορίτσι που έγινε γνωστό στο Χόλιγουντ ως «νεαρή Jane» από το σίριαλ Jane the Virgin (η αµερικάνικη εκδοχή της σειράς Χουάνα η Παρθένα), έχει πλέον πάνω από 39 εκατ. ακολούθους στο Instagram. Aπό εκείνο το φιλµ, έπειτα τη σειρά Η Απίθανη Χάρλεϊ µέχρι τις ταινίες του σήµερα, η Ortega εργάζεται ασταµάτητα µε έναν ξέφρενο ρυθµό, κάτι που φαίνεται να το απολαµβάνει. «Ο χρόνος ανάµεσα στις λέξεις “action” και “stop” κατά το γύρισµα είναι ο µόνος λόγος που αγαπώ τη δουλειά µου. Σ’ αυτό το διάστηµα νιώθω ότι χάνω την επαφή µε το περιβάλλον», λέει.
Στο προηγούµενο Scream, που κυκλοφόρησε πέρυσι και επανεκκίνησε το franchise, η Ortega ως Tara µαχαιρώθηκε επτά φορές µέσα στο σπίτι της, δέχθηκε επίθεση στο νοσοκοµείο όπου νοσηλευόταν και µετά ξανά στο σπίτι µιας φίλης της. «Την πρώτη µέρα των γυρισµάτων του Scream και επί µία ώρα κοιτούσαµε ο ένας τον άλλο και λέγαµε “α, είναι καταπληκτική! Δεν τη χρησιµοποιήσαµε αρκετά στην ταινία”, θυµάται ο Matt Bettinelli-Olpin, ένας από τους δύο σκηνοθέτες του φιλµ. «Στο προηγούµενο Scream ούρλιαζα και έκλαιγα όλη την ώρα», λέει η Ortega και συνεχίζει: «Αυτή τη φορά έπρεπε να δηµιουργήσω µια πραγµατική προσωπικότητα. Έπρεπε να αποφασίσω τι φοράει, ποιο είναι το αγαπηµένο της χρώµα, πώς βάφεται, την αίσθηση του χιούµορ της». Οι σκηνοθέτες ήθελαν την Ortega για τον ρόλο γιατί ουρλιάζει ωραία, προφανώς, και γιατί µπορεί να αποδώσει την αίσθηση του τρόµου αλλά και της κωµωδίας που θέλουν. «Πραγµατικά είναι από τα πιο αστεία άτοµα µε τα οποία έχουµε δουλέψει και νοµίζω ότι αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι είναι στ’ αλήθεια προσγειωµένη», προσθέτει ο παραγωγός της ταινίας Chad Villella.
Η Ortega απέβαλε το άγχος που είχε για την συµµετοχή της σ’ αυτή τη θρυλική σειρά ταινιών τρόµου. «Τρέφω τόσο µεγάλο σεβασµό γι’ αυτές, που δεν ήθελα να κάνω κάποιο λάθος», λέει και συµπληρώνει: «Ήθελα να αποδώσω τον ρόλο δίκαια, αλλά και να µην απογοητεύσω κανέναν». Σ’ αυτή την ταινία, για πρώτη φορά, η Neve Campbell δεν συµµετείχε ως Sidney Prescott. Όπως δήλωσε η ίδια στο Variety, αποχώρησε καθώς θεώρησε ότι οι διαπραγµατεύσεις για την αµοιβή της υποτιµούσαν τη συνεισφορά της ως ηθοποιού στην 25χρονη διαδροµή του Scream. «Ήµουν άτυχη», λέει η Ortega για την απουσία της Prescott «επειδή είναι η πιο χαλαρή, γλυκιά και ταλαντούχα ηρωίδα. Το Scream δεν είναι το ίδιο χωρίς αυτήν».
Η Ortega είναι φύσει εσωστρεφής. Τις δύο ώρες που κουβεντιάζουµε και τριγυρνάµε ανάµεσα στους δίσκους, σε ένα εντελώς άδειο κατάστηµα, εξακολουθεί να φοράει το παλτό της, να κρατάει την τσάντα της κάτω από το µπράτσο και να µιλάει σιγανά. Έχει έναν µικρό κύκλο φίλων, µερικοί από τους οποίους ανήκουν στο καστ των ηθοποιών και στο συνεργείο. Ξέρει πώς ακριβώς να στέκεται µπροστά στην κάµερα, αλλά για τα παρελκόµενα της υποκριτικής -το κόκκινο χαλί, τις προωθητικές ενέργειες και τις εµφανίσεις- δεν δείχνει και πολύ σίγουρη και άνετη στο να τα διαχειριστεί. «Αν θέλω να γυρίζω ταινίες, να σκηνοθετώ ή να γράψω σενάρια, µπορώ να τα κάνω και στην πίσω αυλή του σπιτιού µου. Δεν χρειάζονται οι υπόλοιπες υπερβολές», λέει. Αυτό που της δίνει δύναµη να συνεχίζει είναι η δυνατότητα να δουλεύει µε τους καλύτερους. «Τελικά, όµως, καµιά φορά αισθάνοµαι ότι δεν αξίζουν τον κόπο όλα όσα συνοδεύουν το επάγγελµά µου. Δεν θέλω να νιώθω σαν µια κινούµενη διαφηµιστική πινακίδα. Αυτό είναι πραγµατικά τροµακτικό συναίσθηµα, γιατί νιώθεις ότι ελέγχεις όλο και λιγότερο τη ζωή σου. Έχω δει κι έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που έχουν υποκύψει σ’ αυτή την πίεση. Εγώ δεν θέλω να ανήκω σε κανέναν και σε τίποτα».
Τοπ και φούστα µε παγιέτες, και τα δύο Alaϊa. Δαχτυλίδι, Van Cleef & Arpels.
Εξακολουθεί να ανακαλύπτει τι ακριβώς σηµαίνει να κάνει αυτή τη δουλειά. Τις µέρες των γυρισµάτων του Scream VI στο Μόντρεαλ, όταν είχε ελεύθερο χρόνο πήγαινε για τρέξιµο ή για µια απλή βόλτα στο πάρκο. «Μερικές φορές απλώς “σάπιζα” στο κρεβάτι. Κάποιες µέρες έβγαινα έξω και µου άρεσε που ήµουν περιτριγυρισµένη από φίλους, που µε παρακινούσαν να βγω», λέει η Ortega. Tην ελκύουν τα καταστήµατα µε αντίκες, τα δισκοπωλεία, τα βιβλιοπωλεία -µαγαζιά που είναι ίδια σε κάθε χώρα του κόσµου- αλλά και µέρη που δεν τραβούν τα περίεργα µάτια και όπου µπορεί να αισθάνεται ανώνυµη και απλώς να παρατηρεί τους άλλους. «Θα δω, π.χ., κάποιον στον δρόµο και θα τον παρατηρήσω και αυτό είναι κάπως ενοχλητικό, γιατί αισθάνοµαι σαν να έχω µολυνθεί από κάτι, σαν η δουλειά µου να µου έχει µεταδώσει έναν ιό: δεν µπορώ να λειτουργήσω χωρίς να παρατηρώ τι κάνει ο καθένας γύρω µου», λέει. Η ίδια έχει επίσης το ταλέντο να µεταφέρει σ’ έναν ρόλο τον τρόπο που κάποιος περπατάει ή µιλάει. Η συµπρωταγωνίστριά της στο Wednesday, Gwendoline Christie, πρόσεξε το παρατηρητικό βλέµµα της Ortega. «Έχει διερευνητικό χαρακτήρα», λέει η Christie και συνεχίζει: «Είναι κάπως παράδοξο αυτό. Εκεί που παίρνει τη ζωή σοβαρά, ταυτόχρονα εκτιµά και όλους τους παραλογισµούς της, ενώ διαθέτει και αχαλίνωτη φαντασία».
Αν και µεγάλωσε στην Κοιλάδα Coachella της Καλιφόρνιας (το τέταρτο παιδί µιας εξαµελούς οικογένειας), η ηθοποιός δεν είχε καµία σχέση µε το Χόλιγουντ. Η µητέρα της είναι νοσηλεύτρια και ο πατέρας της πρώην σερίφης που τώρα εργάζεται στο γραφείο του εισαγγελέα της Καλιφόρνιας «φυλακίζοντας απαγωγείς παιδιών και εξιχνιάζοντας παρόµοια εγκλήµατα», σηµειώνει η ίδια. Θέλησε να γίνει ηθοποιός, αφότου σε πολύ µικρή ηλικία είδε την ταινία Δια Πυρός και Σιδήρου, ένα θρίλερ µε υπόθεση απαγωγής µε τον Denzel Washington και την Dakota Fanning σε µια συναρπαστική ερµηνεία. Η Fanning ήταν τόσο πειστική στον ρόλο, που η Ortega είχε εφιάλτες για µήνες. Η περιέργειά της όµως τη σηµάδεψε. Πώς κατάφερε η Fanning να την τροµάξει τόσο, αλλά και να την εµπνεύσει ταυτόχρονα; «Χαιρόµουν πολύ να βλέπω και να ξαναβλέπω αυτή την ταινία. Δεν µπορούσα να καταλάβω πώς κάποιος τόσο νέος µπορούσε να κάνει κάτι που µε τρόµαζε τόσο πολύ. Ωστόσο µου άρεσε το πώς ένιωθα. Τότε αποφάσισα ότι αυτό ήταν το πάθος µου», λέει η Ortega. Όταν δήλωσε στη µητέρα της ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός, εκείνη γέλασε, γιατί µόλις δύο εβδοµάδες νωρίτερα η κόρη της της είχε πει ότι αγαπούσε πολύ τον Barack Obama και ότι ήθελε να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ. «Πέρασα φάσεις, στις οποίες κόλλαγα µε κάτι», θυµάται η ίδια. Αν και, όπως λέει, κάποια κολλήµατα της έχουν µείνει: «Ακόµη και σήµερα έχω εµµονή µε τον Obama».
Η ηθοποιός εξοµολογείται πως, λόγω των επαγγελµάτων τους, οι γονείς της ήταν «πολύ αυστηροί» και «κάπως παρανοϊκά υπερπροστατευτικοί». Η µητέρα της παρακολούθησε κάποτε µια εκποµπή για τον Macaulay Culkin (τον πρωταγωνιστή των ταινιών Μόνος στο Σπίτι) και την τοξικότητα που βίωσε ως παιδί στο Χόλιγουντ και πανικοβλήθηκε. Προσπάθησε να στρέψει την προσοχή της κόρης της προς άλλα ενδιαφέροντα, όπως ο αθλητισµός και οι σπουδές. Ωστόσο, έπειτα από «τρία τέσσερα χρόνια που την ικέτευε», η Ortega, η οποία παραδέχεται πως είναι πολύ πεισµατάρα, έπεισε τη µητέρα της. Εκείνη ανέβασε στο Facebook ένα βίντεο µε την Jenna να απαγγέλλει έναν µονόλογο. «Κάποιος το είδε και µου πρότεινε να υπογράψω συµβόλαιο µε ένα πρακτορείο», θυµάται η ηθοποιός και συνεχίζει: «Η µαµά µου συµφώνησε γιατί φοβήθηκε ότι θα της κρατούσα κακία για όλη µου τη ζωή αν δεν το έκανε». Η µητέρα της την πήγαινε σε ακροάσεις στο Λος Άντζελες, οδηγώντας πολλές φορές για έξι ολόκληρες ώρες. Η Ortega ήταν ευτυχισµένη µε αυτό, αλλά ένιωθε ότι η οικογένειά της πιεζόταν. «Το να πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο πέντε µέρες την εβδοµάδα και ταυτόχρονα να έχεις να µεγαλώσεις και τα άλλα σου παιδιά είναι δύσκολο. Η οικογένειά µου έκανε πολλές θυσίες», παραδέχεται η ίδια. Η προοπτική µιας καριέρας ήταν συναρπαστική, αλλά και γεµάτη αµφιβολίες. «Είχα ενοχές», λέει. «Έβαλα την οικογένειά µου σε µια περιπέτεια που απαιτούσε πολλά χρήµατα και πολύ χρόνο, πράγµατα που δεν είχαµε». Στην οντισιόν για τη σειρά Jane the Virgin µπέρδεψε τα λόγια της. «Ευτυχώς που µοιάζω στην Gina Rodriquez (πρωταγωνίστρια του σίριαλ µε την οποία υποδύονται την ίδια ηρωίδα, αλλά εκείνη σε µικρότερη ηλικία), γιατί δεν ήµουν και τίποτα σπουδαίο στην ακρόαση», παραδέχεται. Στη συνέχεια άρχισε να ζει ανάµεσα σε δύο κόσµους: Δούλευε για κάποιες µέρες στο Λος Άντζελες και µετά γυρνούσε στο σχολείο, στην έρηµο και στους φίλους της. Όσο συµµετείχε για τρία χρόνια στη σειρά Η Απίθανη Χάρλεϊ, ήταν πρόθυµη να δουλεύει πολύ σκληρά. «Ήθελα τόσο πολύ να µπω στη δουλειά, που ήµουν έτοιµη να γίνω εξωστρεφής και extra δραµατική» – πιο εκφραστική, δηλαδή, απ’ ό,τι συνήθως είναι ή θέλει να είναι στη δουλειά της. Ήταν η πρώτη της κίνηση σε αυτή τη µεγάλη προσπάθεια και έτσι είπε στον εαυτό της: « Αν αυτό είναι που πρέπει να κάνω τώρα, θα του αφοσιωθώ όσο γίνεται περισσότερο».
Ίσως αυτή την εκδοχή του χαρακτήρα της να βλέπουµε σήµερα. Οι ταινίες τρόµου τη βοήθησαν να σπάσει το καλούπι του παιδιού-θαύµα της Disney, κάτι που ήθελε πολύ να συµβεί. Ωστόσο, τώρα συνειδητοποιεί ότι σκοράρει ψηλά στο είδος του gore, όπου πρωταγωνιστούν το αίµα και η βία. «Μέσα µου συγκρούονται το τι µε ενδιαφέρει και το τι µε παθιάζει πραγµατικά, γιατί ένα κοµµάτι µου παραµένει το κοριτσάκι από την Κοιλάδα Coachella», παραδέχεται η ίδια.
Στο ξεκίνηµά της, θα έκανε τα πάντα για να δουλέψει. Σήµερα, όµως, µετά από µια δεκαετή καριέρα στην υποκριτική έχει αποδείξει το ταλέντο της: οι ταινίες της προβάλλονται σε µεγάλες πλατφόρµες, έχει πολλούς ακολούθους στα social media και αυτή τη στιγµή είναι περιζήτητη. Μπορεί πλέον να επιλέγει τις δουλειές της και δεν χρειάζεται να συµβιβάζεται επειδή, όπως λέει «κουβαλάει στους ώµους της τη σηµαία του Puerto Rico που χαρακτηρίζει ολόκληρη την προσωπικότητά της».
Φόρεµα, Coperni. Headpiece, Brent Lawler for Batsheva. Κάλτσες, Falke. Γόβες, Roger Vivier.
Στο µέλλον, θα τη δούµε στο θρίλερ Fineskind του Brian Helgeland (συµπτωµατικά, έχει συνυπογράψει επίσης το Δια Πυρός και Σιδήρου). «Στα γυρίσµατα πάντα τη χαρακτήριζα κοµάντο. Όταν ήταν η στιγµή να βγει η Jenna, έλεγα «φέρτε τον κοµάντο. Έπιανε το νόηµα αµέσως», θυµάται ο Helgeland. «Είναι σαν αυτούς που πετούν µαχαίρια στο τσίρκο. Μπορείς να τους πεις “λίγο πιο αριστερά” ή “λίγο πιο δεξιά” αλλά στην Jenna δεν µπορείς να πεις πώς θα πετάξει το µαχαίρι, γιατί ξέρει πολύ καλά πώς να το κάνει».
Η Ortega επίσης πρωταγωνίστησε και έκανε την παραγωγή στην πρώτη της ροµαντική κοµεντί Winter Spring Summer or Fall (η ηµεροµηνία κυκλοφορίας δεν έχει γίνει ακόµα γνωστή), παρόλο που αυτό το είδος δεν της αρέσει. «Σιχαίνοµαι να παιδιαρίζω µε ένα αγόρι», δηλώνει και συνεχίζει: «Νοµίζω ότι κατά βάθος είναι θέµα περηφάνιας. Υπάρχει πρόβληµα µε πολλούς γυναικείους ρόλους. Οι περισσότεροι είναι ελλιπείς, κινούνται γύρω από έναν άντρα και το όποιο συναίσθηµα εκφράζουν βασίζεται στη θέση ή στην ιστορία του άντρα». Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην προσωπική ζωή της ηθοποιού, η οποία ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρόνο για ραντεβού. «Ίσως είµαι πολύ αφοσιωµένη στη δουλειά µου. Και µόνο η ιδέα µιας σχέσης µε αγχώνει», εξηγεί. «Για να µην αναφερθούµε στο τι σηµαίνει το να είσαι τόσο ευάλωτος απέναντι σε κάποιον και να πρέπει να τον γνωρίσεις πολύ καλά και να τον αφήσεις να δει αυτό που πραγµατικά είσαι…Το µυαλό µου ξέρει ότι δεν χρειάζεται να µε απασχολεί κάτι τέτοιο για την ώρα», καταλήγει. Αντιθέτως, έχει τις όλες τις ανησυχίες που φέρνει η ηλικία των είκοσι. «Φοβάµαι µήπως απογοητεύσω τους ανθρώπους της ζωής µου ή ακόµη και το κοινό», λέει και συµπληρώνει: «Θέλω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες των άλλων, αλλά παράλληλα φοβάµαι µήπως κάποιος µε γνωρίσει τόσο καλά, που καταλάβει ότι δεν είµαι τίποτα απ’ όλα αυτά». Να γιατί είναι δύσπιστη απέναντι στις κολακείες των άλλων. «Τα όµορφα λόγια που ακούω να λέγονται για εµένα είναι απίστευτα. Αισθάνοµαι σαν οι άλλοι να µε βλέπουν έτσι όπως δεν βλέπω εγώ τον εαυτό µου», εξηγεί. Αυτά τα κοµπλιµέντα όµως είναι παράλληλα ενθαρρυντικά, καθώς ανακαλύπτει τη δική της φωνή και τη δική της εικόνα για τον εαυτό της.
Φόρεµα, Simone Rocha. Κρίκοι, Paula Mendoza. Γόβες, Roger Vivier.
Προς το παρόν η Ortega προετοιµάζεται για τη δεύτερη σεζόν του Wednesday. Το όνειρό της, καθώς µεγάλωνε, ήταν να δουλεύει ασταµάτητα. Τώρα δίνει χρόνο στον εαυτό της να χαλαρώσει. «Αυτή τη χρονιά θα σταµατήσω για έναν µήνα. Το ξεκαθάρισα αυτό. Θα πάρω έναν µήνα άδεια. Θέλω να ταξιδέψω. Μόλις πήρα και καινούριο κινητό. Θέλω να κρυφτώ κάπου για λίγο», λέει χαρούµενη. «Πρέπει να δουλέψω το πρόγραµµά µου ώστε να σιγουρευτώ ότι αυτός ο µήνας θα είναι ελεύθερος. Υπάρχει ένα κοµµάτι της δουλειάς µου που µου προκαλεί άγχος. Σκέφτοµαι “Ω, Θεέ µου, µπορώ να πω στον σκηνοθέτη ότι δεν θέλω να δουλέψω για δύο εβδοµάδες;”. Μπορώ; Δεν ξέρω, αλλά τους κανόνες θέλω να τους θέτω κι εγώ».
Φωτογράφος: Felix Cooper
Styling: Patti Wilson
Μακιγιάζ: Marcelo Gutierrez/Bryant Artists
Μαλλιά: Ward Stegerhoek/Home Agency
Μανικιούρ: Honey/Exposure ΝΥ
Set Design: Andy Harman/Lalaland Artists
Παραγωγή: Heather Robbins & Mary Goughnour/CLM
