Η Jessy Lanza είναι πολυοργανίστρια, μουσική παραγωγός και dj. Έχει γεννηθεί στον Καναδά και τώρα ζει στο Λος Άντζελες. Έχει κυκλοφορήσει τέσσερα διαφορετικά μεταξύ τους άλμπουμ που όμως όλα έχουν ένα κοινό: Μια φωνή που μοιάζει να ακροβατεί πάνω σε ηλεκτρονικό μουσικό σκοινί ευθραυστότητας και διεκδίκησης. Μέσα στο 2023 κυκλοφόρησε το Love Hallucination από το βρετανικό label Hyperdub και είναι το πιο ηλιόλουστό της. Γεννήθηκε κάτω από το φως του Λος Άντζελες που μετακόμισε πρόσφατα, όπως λέει η ίδια. Αν ακούσει όμως κάποιος πιο προσεχτικά και από πιο κοντά τότε θα ακούσει και το σκοτάδι, και την πίκρα, αλλά και την αποδοχή αυτών. Όλα τα ποτίζει και τα περιβάλλει με μια καλόγουστη και διαβασμένη υπνωτιστική electro pop που χορεύεται με όση ένταση θέλει και αντέχει κανείς γιατί αυτό θέλει να κάνει η Jessy. Να σε κάνει συμμέτοχο σε κάτι πολύ προσωπικό από το οποίο να μπορείς να πάρεις όση απόσταση θέλεις. Μιλήσαμε μαζί της λίγο πριν φτάσει στην Αθήνα και παίξει στο Zed Athens (Πλατεία Θεάτρου 10) στις 8/3 μαζί με την DJ, παραγωγό και πιανίστα LP Giobbi.
Τον τελευταίο σας δίσκο Love Hallucination, τον έχετε περιγράψει σαν “τυφλό από έρωτα”. Εξηγήστε μας τι σημαίνει αυτό για εσάς και τι σχέση έχει με τον τίτλο.
Όσο δούλευα πάνω στο Love Hallucination βίωνα την απώλεια μιας σχέσης, η οποία τερματίστηκε γιατί εγώ έβαλα τον εαυτό μου πάνω απ’ όλα. Συνειδητοποίησα όμως ότι πολλές από τις αποτυχημένες μου σχέσεις του παρελθόντος ήταν επίσης μονόπλευρες, επειδή τότε εγώ έβαζα τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές μου. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να υπάρξει σε μια σχέση συντροφική μέχρι πρόσφατα. Το Love Hallucination ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσω αυτή την πραγματικότητα.
Ακούγοντας τα προηγούμενα άλμπουμ σας, νιώθω ότι εξερευνούσατε αυτές τις ιδέες και ότι τελικά αυτός ο δίσκος είναι κάτι σαν μια λύση.
Όταν ακούω παλιότερους δίσκους μου, ακούω τον εαυτό μου να δουλεύει πάνω σε ό,τι συνειδητοποίησα με το Love Hallucination. Η απόρριψη και η αμφιβολία ήταν πάντα το κίνητρό μου για να γράψω τραγούδια. Πολλές φορές γράφω όταν είμαι στ’ αλήθεια στενοχωρημένη, γιατί είναι το μόνο συναίσθημα που με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Φαίνεται ότι το Λος Άντζελες άσκησε μεγάλη επιρροή στον νέο σας δίσκο. Επηρέασε επίσης και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεστε, γράφετε ή ηχογραφείτε μουσική;
Μου αρέσει η ζωή στο Λος Άντζελες, η πόλη αποτελεί μεγάλη έμπνευση για εμένα. Οι άνθρωποι εδώ μαζεύουν διάφορα πράγματα και μπορώ να το κάνω κι εγώ -να μαζεύω εξοπλισμό???- οπότε μου αρέσει να είμαι κοντά στο κέντρο της βιομηχανίας. People love to collect “stuff” here and I can be a bit of a pack rat for gear myself so it’s nice to be close to the center of that industry. (δεν το πολυκατάλαβα αυτό). Επίσης εδώ επιδιορθώνω τα συνθεσάιζερ μου εύκολα. Το Λος Άντζελες με εμπνέει επίσης γιατί είναι μια πόλη γεμάτη με δημιουργικούς ανθρώπους, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ο εαυτός σου. Ίσως ακούγεται κοινότοπο, αλλά το Λος Άντζελες μου υπενθυμίζει ότι δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο, αλλά παραμένω μοναδική.
Mιλήστε μας για το κομμάτι I Hate Myself. Eίναι το αντι-μάντρα σας;
Θα μπορούσε. Οι στίχοι σίγουρα προέκυψαν από την αντικοινωνική πλευρά της προσωπικότητάς μου.
Στα τρία πρώτα άλμπουμ σας κάνατε την παραγωγή μαζί με τον Jeremy Greenspan των Junior Boys. Στο Love Hallucination συμμετέχει ο Jacques Greene στην παραγωγή και τη μείξη των κομματιών. Τι καινούριο υπάρχει στον ήχο σας;
Μου άρεσε να δουλεύω με διάφορους παραγωγούς, όπως και να περνάω χρόνο στα στούντιο άλλων καλλιτεχνών. Με εμπνέει να βλέπω πώς γράφουν μουσική οι άλλοι, με κινητοποιεί όταν βρίσκομαι στο δικό μου στούντιο. Πολλές φορές δουλεύω πολύ σκληρά, οπότε η συνεργασία με κάποιον σαν τον Jaqcque Greene, που είναι χαρούμενος και ανοιχτός στον τρόπο που προσεγγίζει τη μουσική ήταν αναζωογονητική.
Αγαπάτε και τα DJ, τι σας αρέσει σε αυτά;
Έχω την ευκαιρία να παίζω όλα τα κομμάτια που αγαπώ και με εμπνέουν, αλλά που δεν θα βρεί εύκολα κανείς σε καμία πλατφόρμα ούτε είναι πιθανό να τα ακούσει σε κάποιο κλαμπ.
Πώς θα περιγράφατε τον ήχο ως dj;
Μου αρέσει η R&B και πολλά απ’ όσα γράφω στο στούντιο ή παίζω στα σετ μου είναι χαρακτηριστικά αυτής της αγάπης μου.
Τι ακούτε αυτές τις ημέρες;
Ο Joy Orbison μόλις κυκλοφόρησε ένα καταπληκτικό κομμάτι, το Flight FM. Μου αρέσουν επίσης οι δίσκοι της εταιρείας Pretty Weird της Chloe Robinson, που έχει έδρα λίγο έξω από το Λονδίνο.
Ποια νέα DJ ή ποιος παραγωγός της electronica σας έχει εκπλήξει πρόσφατα;
Πάντα με ενθουσιάζει η μουσική των Sherelle, Doss, Karima F και Coffintexts.
Πώς κατά τη γνώμη σας έχει εξελιχθεί μέσα στα χρόνια η εκπροσώπηση των γυναικών στη βιομηχανία της ηλεκτρονικής μουσικής και ποιες ακόμη αλλαγές θα θέλατε να δείτε; Έχετε παρατηρήσει κάποια αλλαγή στην παρουσίαση γυναικών DJ στα φεστιβάλ;
Βλέπω περισσότερη ισότητα στην εκπροσώπηση των γυναικών σε πολλά φεστιβάλ, αλλά οι άντρες ακόμη κυριαρχούν στη σκηνή, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ… Τα φεστιβάλ μπορούν να είναι πιο συμπεριληπτικά, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η συμπερίληψη είναι επιφανειακή. Μην με παρεξηγήσετε, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό και έχει σημασία να είναι συμπεριληπτικά στην ουσία τους. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η κουλτούρα των φεστιβάλ στον πυρήνα της δεν έχει αλλάξει και πολύ. Oι γυναίκες φέρουν το βάρος της φροντίδας και στο τέλος της ημέρας σπάνια ακούω για γυναίκες συνομήλικές μου που έχουν παιδιά να καταφέρνουν να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα με περιοδείες, γιατί οι σύντροφοί τους δεν τις βοηθούν στο σπίτι. Αν δω μια αντιστροφή σ’ αυτούς τους ρόλους, τότε θα πειστώ ότι τα πράγματα άλλαξαν.
Ποιο ήταν το τελευταίο κομμάτι που σας έκανε να χορέψετε ξέφρενα;
Λατρεύω το καινούριο EP του Ossx, Make Nice. Η club version του είναι από τα αγαπημένα μου καινούρια κομμάτια.
Πείτε μας δύο τραγούδια που σίγουρα θα παίξετε στην Αθήνα.
Έχω πολλή υπέροχη μουσική να μοιραστώ μαζί σας. Ανάμεσα σε αυτά θα ακούσετε σίγουρα κομμάτια των DJ Swisha και Leonce.
Ακούστε εδώ το Don’ t Leave Me Now από το τελευταίο της άλμπουμ:
Η Jezzy Lanza θα εμφανιστεί στις 8/3 στο Zed Athens (Πλατεία Θεάτρου 10) μαζί με την DJ, παραγωγός και πιανίστα LP Giobbi.
