«Στην ελληνική µόδα νιώθω ότι είµαστε σαν να γιορτάζουµε µια πρωτοχρονιά. Ως παρατηρήτρια το λέω. Υπάρχει µια ειλικρινής αγάπη από πολλούς και διαφορετικούς δηµιουργούς. Εµένα δεν µε ενδιαφέρει το brand µου να θεωρηθεί ελληνικό, θα µπορούσε να έχει γεννηθεί στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε µια οποιαδήποτε πόλη. Εγώ είµαι εικαστικός και ως τέτοια ξεκίνησα και συνεχίζω να σχεδιάζω. Δεν λέω ότι δεν µε νοιάζει να ανακαλύψω τις φόρµες, αλλά δεν φοβάµαι. Τα πράγµατα στην τέχνη είναι πιο ελαστικά και αυτό µε απελευθερώνει. Από την άλλη, το digital art και η µόδα µού έχουν χαρίσει µεθοδικότητα ως εικαστικό.
Η τέχνη και το design είναι άρρηκτα συνδεδεµένα σε µια εποχή σαν τη σηµερινή, που δεν είναι συµπλεγµατική, στην οποία δεν χρειάζεται κάποιος να κάνει ένα µόνο πράγµα. To Digital Tribe είναι ένα fashion brand που βασίζεται στο concept. Οι ιδέες, η digital art και η µόδα αλληλεπιδρούν µε το τώρα και φτιάχνουν το τελικό αποτέλεσµα. Αυτό το “τώρα” δεν έχει σχέση µε το καινούριο. Σε αυτό το “τώρα”υπάρχουν πολιτισµικά αποµεινάρια και κοµµάτια που συναντιούνται σε underground κουλτούρες του internet, της ηλεκτρονικής µουσικής, παλιότερων δεκαετιών, ακόµη και στη φιλοσοφία. Όλα αυτά µε το αισθητικό µας φίλτρο ψηφιοποιούνται.
Έτσι έγινε και µε την τελευταία συλλογή Sun, She, Skin, η οποία αποτελείται από ολόσωµα µαγιό, µπικίνι, πετσέτες θαλάσσης και all-day φορέµατα. Παρατήρησα, τράβηξα φωτογραφίες, τις επεξεργάστηκα ψηφιακά, τις επεξεργάστηκα ξανά αναλογικά και πάλι ψηφιακά. Η δηµιουργική διαδικασία, χωρίς να θέλω να ακολουθώ κάποια συγκεκριµένη µανιέρα, είναι µια κυκλική διαδικασία µεταξύ αναλογικού και ψηφιακού. Είµαι εν ενεργεία εικαστικός και ως τέτοια σχεδιάζω. Αυτό µε απελευθερώνει. Η νέα συλλογή είναι ποτισµένη από την ονειροπόληση και τη χαλαρότητα των διακοπών. Το άλλο στοιχείο που έπαιξε ρόλο ήταν ότι στο υλικό αποτυπώνονται σωστά τα prints. Με ενδιαφέρει η σχέση µεταξύ θεµατικής και υλικού. Μου αρέσει επίσης να ψυχογραφώ τους ανθρώπους που θα φορέσουν τα κοµµάτια µου.
Έχω καταλήξει ότι ο digital triber δεν έχει φύλο. Όποιος έχει σώµα µπορεί να φορέσει κάτι δικό µας και µέσα από αυτή του την επιλογή να θέλει να δηλώσει κάτι για τον ίδιο µε την εµφάνισή του, χωρίς να υπάρχει απελπισία πίσω από αυτό και κανένα άγχος για να αποδείξει κάτι. Σε αυτή την προσδοκία εγώ βρίσκω κάτι µετανεοροµαντικό. Έτσι κι αλλιώς είµαστε σε µια µεταεποχή, όπου νοσταλγούµε πολλές φορές ό,τι δεν έχουµε ζήσει. Εδώ εντοπίζω και ένα είδος πεσιµισµού και παραίτησης. Και αυτό νιώθω ότι βγαίνει στις συλλογές µου, κάπως γλυκά και µε έναν πιο νωχελικό τρόπο. Για εµένα προσωπικά το πιο γοητευτικό στα ρούχα είναι η αρχιτεκτονική τους. Παρότι πρόκειται για κάτι στέρεο και σταθερό, τα ρούχα έχουν κίνηση. Είναι αιθέρια και στιβαρά. Ένα στενό φόρεµα µε ένα bold τύπωµα είναι στιβαρό. Ένα καφτάνι µε ανοιχτή πλάτη είναι αιθέριο. Η αρχιτεκτονική του ρούχου από µόνη της έχει συναίσθηµα. Αρχιτεκτονική είναι και το ίδιο το σώµα. Θέλω να επικοινωνούν αυτές οι δύο αρχιτεκτονικές. Η φιλοσοφία είναι: αν ένα σώμα είχε αντικείµενο πόθου, τότε αυτό θα ήταν το ρούχο».
Info: Τις δημιουργίες της Μαριαλίζας Κάμπη μπορείτε να τις βρείτε στο digitaltribefashion.com.