Credit: Dimitris Lambridis
Ο Θωμάς, που βρίσκεται πίσω από το καλλιτεχνικό, παράξενο ψευδώνυμο Autow NIte Superstore, κυκλοφόρησε μέσα στην καραντίνα το άλμπουμ Conversations. To πρώτο του single ήταν το Go Home Now. Ενώ εμείς ήμασταν ήδη σπίτι, σχεδόν αποκλεισμένοι. Μέρος του δίσκου ηχογραφήθηκε μέσα σε καφέ και δημόσιους χώρους, τότε που δεν νιώθαμε άβολα μέσα σε αυτούς. Ο ήχος του θυμίζει, λάθος δεν θυμίζει, ζωγραφίζει μια πόλη τη νύχτα, την ώρα που τα φώτα ανάβουν ένα ένα. Τα κορίτσια κλείνουν τα βιβλία τους, φορούν κραγιόν και σκουλαρίκια, βάζουν τα ακουστικά τους και βγαίνουν να περπατήσουν μέχρι την άκρη της πόλης – ανεξάρτητα αν ξέρουν πού είναι ή αν υπάρχει. Τα φώτα αυτής της πόλης χορεύουν ήρεμα, αλλά με ηλεκτρονική ένταση. Τα αυτοκίνητά της δεν τρέχουν, αλλά ξέρουν πού πηγαίνουν. Τα τρένα της δεν κάνουν στάσεις. Οι πλατείες της μοιάζουν με μεταμεσονύχτια λούνα παρκ ή υπαίθριες ντίσκο, όπου τα κορίτσια χορεύουν στα τσιμέντα βλέποντας στα πόδια τους πολύχρωμα πλεξιγκλάς. Το ίδιο κάνουν και τα αγόρια. Μόνο που αυτά φοράνε μαύρα T-shirts και ντρέπονται λίγο να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στον χορό.
Αυτή μπορεί να είναι η εικόνα που θα φανταστεί κάποιος ακούγοντας τα τραγούδια του Conversations του Autow Nite Superstore, αλλά τι «έβλεπε» ο ίδιος όταν ηχογραφούσε αυτό το άλμπουμ;
Κυκλοφόρησες το άλμπουμ σου στην καρδιά της πανδημίας. Πιστεύεις ότι θα ακουγόταν αλλιώς αν έβγαινε μια οποιαδήποτε άλλη στιγμή;
Τα πράγματα έπρεπε, και πρέπει, να συνεχίσουν να κυλάνε και να βγαίνει νέα μουσική, όπως συνέβη μέσα στην περίοδο της πανδημίας. Όταν ένας δίσκος ή ένα έργο κυκλοφορεί, είναι και η πρώτη μέρα που δεν σου ανήκει πια, οπότε όταν το μοιράζεσαι, είναι περιέργως λυτρωτικό, καθώς ξέρεις ότι ξεκινάς να επικοινωνείς. Και ειδικά τώρα, υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για επικοινωνία.
Η μουσική αυξομειώνει την απόσταση;
Σίγουρα. Ανάλογα με τις συνθήκες, ένας δίσκος μπορεί να μας φέρει πολύ κοντά με τα πράγματα και τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσει και την αναγκαία απόσταση. Το δεύτερο, προσωπικά, θεωρώ και ως πιο ουσιώδες, καθώς λίγα πράγματα μπορούν να μας απομονώσουν με ασφάλεια από εμάς και το περιβάλλον, ώστε να δούμε πιο καθαρά.
Θα αλλάξουν οι αποστάσεις από εδώ και πέρα;
Έχουν ήδη αλλάξει οι φυσικές – για όλες τις υπόλοιπες δεν έχει υπάρξει κάποια σχετική διάταξη ακόμα, θα δούμε. Ίσως ενώσει, ίσως απομακρύνει, ίσως προκαλέσει συγκρούσεις. Ας ελπίσουμε να μην (ξανα)μεγαλώσουν τα χάσματα και οι αποστάσεις για τα οποία γίνονται χρόνιες προσπάθειες να μικρύνουν.
Με τι “συζητούσες” όταν έφτιαχνες το άλμπουμ;
Δεν νομίζω πως κουβέντιαζα, γιατί μην νομίζεις πως καταλάβαινα και τι γινόταν. Είναι αυτή η διαδικασία που μπαίνεις μέσα σε κάτι άλλο, μάλλον μεγαλύτερο από εσένα, και απλά παρατηρείς τα πράγματα να συμβαίνουν. Οπότε θα έλεγα πως πρόκειται περισσότερο για συζητήσεις που είσαι εκεί ως ακροατής ή σαν ένα trip, που δεν θυμάσαι μετά τι έλεγες, θα μπορούσε να συμπληρώσει κάποιος. Νομίζω πάντως είναι πως αυτός είναι ο λόγος που κάνω μουσική, μιας και δεν θυμάμαι σχεδόν ποτέ γιατί και πώς έγινε ένα κομμάτι, αλλά θυμάμαι ότι ήταν πολύ fun και έντονο.
Η μουσική ενώνει; Πώς; Ποιος είναι ο τρόπος της;
Ποιος δεν έχει κάποιο αγαπημένο τραγούδι και ποιος δεν έχει ενωθεί με κάτι μέσω της μουσικής; Υπάρχουν ήχοι και μελωδίες που μας φέρνουν κοντά με τα δικά μας πράγματα – με την εφηβεία μας, την ενηλικίωσήμας, με απογοητεύσεις και εποχές. Οπότε, ναι, η μουσική ενώνει και ενώνει πολύ γερά.
Με ποιον θα επιθυμούσες να ενωθείς και με τι; Τι θα ήθελες ιδανικά να ενώσει αυτός ο δίσκος;
Θα ήθελα να ενωθώ με πράγματα που παλιότερα ίσως δεν άφηνα τον εαυτό μου να το κάνει λόγω, π.χ., μιας κατάστασης ή συνθήκης. Και επειδή καμιά φορά κάποια πράγματα ξανάρχονται και ξανασυμβαίνουν, η καλύτερη ώρα για επαναπροσδιορισμό και ψυχική, αν θέλεις, ενδυνάμωση είναι όταν είσαι έξω από αυτά. Και τώρα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, θα έλεγα. Αν αυτό περαστεί και σε κάποιον ακούγοντας τον δίσκο, εγώ θα είμαι πολύ χαρούμενος.
Credit: Dimitris Lambridis
Έχεις πει πως ο δίσκος έχει φόντο το φως. Ποιο είναι το φως σου;
Πιστεύω πολύ στην άνοιξη.
Ποιο ήταν το φως σου αυτές τις ημέρες που προηγήθηκαν;
Οι κοντινοί μου άνθρωποι, το να δουλεύω αρκετά για να διατηρώ μια ελάχιστη δημιουργικότητα και μια συνεχής σκέψη πως θα έρθουν καλύτερες ημέρες.
Πώς νομίζεις ότι η μουσική και η τέχνη δυναμώνουν αυτό το φως;
Μάλλον μέσω της επικοινωνίας. Η μουσική, ο κινηματογράφος, κάθε τέχνη έχει τη γλώσσα της, οπότε και ενδυναμώνει και οδηγεί στο προσωπικό φως του καθενός. Είναι αυτή η ένωση που αναφέραμε παραπάνω, πόσο μάλλον σε μια περίοδο σαν αυτή που προηγήθηκε.
Πώς φαντάζεσαι το μέλλον της μουσικής, της live εμπειρίας, της σπουδαίας επικοινωνίας, όπου άνθρωποι στριμώχνονται μπροστά σε μια σκηνή για να λυγίσουν χορεύοντας;
Ναι, δυστυχώς αυτό είναι μια εικόνα που μάλλον θα πάρει καιρό για να δούμε πάλι. Εκτός από την εμπορική πλευρά, που είναι προφανές πως το πλήγμα είναι τεράστιο, υπάρχει και ένας μεγάλος ψυχολογικός κίνδυνος, καθώς μιλάμε για μια κοινωνία που έχει δοκιμαστεί περνώντας μεγάλο διάστημα στην απομόνωση. Και είναι βίαιο να μην υπάρχει η δυνατότητα ψυχαγωγίας έξω από το σπίτι σου ούτε η ευκαιρία για μια βαθύτερη επικοινωνία μέσω ζωντανών δράσεων, όπως φεστιβάλ, συναυλίες ή παραστάσεις.
Ένα από τα πιο ωραία τραγούδια στο άλμπουμ έχει τη λέξη home. Εσένα ποιο είναι το “σπίτι” σου;
Το σπίτι μου απ’ τη μια πλευρά βλέπει απέραντη θάλασσα, έχει φυτά που ποτίζονται σε καθημερινή βάση και είναι, θα έλεγα, μίνιμαλ αισθητικής εσωτερικά, ενώ απ’ την άλλη βλέπει κάτι αστικά τοπία, όπου είναι ο ένας πάνω στον άλλο και τρέχουν και αγχώνονται και τρέχουν και δεν φτάνουν. “And we can both live our lives and grow old”.
To Conversation του Autow NIte Superstore κυκλοφορεί από την Klik Records.
