Ο Ηλίας Αδάμ μιλά στο ELLE για την ευαλωτότητα που χτυπά δυνατά στην καρδιά του Kivotos Channel, το οποίο εκπέμπει στο youtube της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Πρόκειται για ένα διαφορετικό «τηλεοπτικό» κανάλι, ένας ασφαλής χώρος για ευάλωτα σώματα, θηλυκότητες με ριζοσπαστική φαντασία που διεκδικούν την κοινωνική συμπερίληψη, την ελευθερία. Το Kivotos Channel είναι ένας διαφορετικός «τηλεοπτικός» σταθμός, σε επιμέλεια και ερμηνεία μιας πολύμορφης ομάδας Αθηναίων. Προέκυψε μέσα από ένα διμηνιαίο εργαστήριο κατά το οποίο η κοινότητα δημιούργησε μια σειρά αυτοτελών επεισοδίων ενός παράδοξου προγράμματος και διερευνά εξαντρίκ τρόπους αντιμετώπισης της αναμονής για την επόμενη ημέρα μετά από μια καταστροφή.
Ποιος είναι ο στόχος του Kivotos Channel; Τι θέλετε να κυλήσει σε αυτό με ασφάλεια;
Δεν είναι πάντα σαφής ο στόχος ενός πρότζεκτ όταν το κάνεις, συνήθως τον καταλαβαίνεις καλά μετά από καιρό. Πάντως, αυτό που θέλαμε ήταν να φτιάξουμε μία κοινότητα ανθρώπων που θα γνωριστούμε από το μηδέν και θα πειραματιστούμε με ευφάνταστους τρόπους να επιβιώσουμε από την καταστροφή. Αυτό κάναμε, ήρθαμε κοντά, μοιραστήκαμε τα τραύματά μας και τις ανησυχίες μας, βρήκαμε τον κοινό (πολιτικό) παρονομαστή τους και τα εκθέσαμε. Και αυτό έγινε σε ένα momentum στο οποίο ο πυρήνας της δημοκρατίας, δηλαδή η αλληλεπίδραση, η επικοινωνία και η πολιτική ζύμωση ήταν απαγορευμένες για “υγειονομικούς λόγους”.
Έχετε τοποθετήσει το Kivotos Channel σε μια μετά-αποκαλυπτική, μετα-καταστροφική εποχή;
Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει να παίζω με κυρίαρχα αφηγήματα και κυρίαρχες συνθήκες, επομένως δεν θα έλεγα με ασφάλεια ότι το Kivotos Channel τοποθετείται σε μία μετά-αποκαλυπτική εποχή. Σίγουρα μιλάμε για την καταστροφή, για το πώς μπορούμε να επιβιώσουμε από αυτήν και για το πώς μπορούμε να χτίσουμε μία εναλλακτική στη δυστοπία του πατριαρχικού καπιταλισμού.
Πώς αλήθεια μας φαντάζεστε σε ερείπια; Χρειάζεται μια καταστροφή για να επικρατήσει το διαφορετικό;
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να δούμε τα ερείπια. Είμαστε ήδη στα ερείπια του τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού, τα βλέπουμε, τα ζούμε και μας καταπιέζουν αφόρητα. Είναι ρομαντικό, τυφλό και απλοϊκό να πω ότι χρειάζεται μία καταστροφή για να επιβιώσει το “διαφορετικό”. Καταρχάς, το “διαφορετικό” πλήττεται πάντα περισσότερο σε μία καταστροφή, ακριβώς επειδή δεν έχει τους απαραίτητους μηχανισμούς άμυνας για να επιβιώσει.
Μπορεί η ευαλωτότητα να μετουσιωθεί σε πολιτική δράση; Πώς; Πώς οφείλουμε να προετοιμάσουμε την κοινωνία ώστε να συμβεί αυτό;
Μου αρέσει να πειραματίζομαι με την ιδέα της ριζοσπαστικής ευαλωτότητας. Πώς θα γίνει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, αυθεντικές, εκφραστικές; Πιστεύω ότι η ευαλωτότητα είναι πολιτική δράση. Όταν σώματα τα οποία έχουν καταπιεστεί συστηματικά από την ώρα που γεννήθηκαν, για λόγους έμφυλους, ταξικούς κτλ, παίρνουν το βήμα και μιλούν με ευαλωτότητα, τότε δημιουργείται ένας καθρέφτης, στον οποίο μπορούν να δουν τις εαυτές τους πολλά υποκείμενα τα οποία έχουν συνηθίσει να είναι αόρατα και να μην εκπροσωπούνται. Το #metoo λειτούργησε με όρους ευαλωτότητας και ήταν ένα ξεκάθαρα πολιτικό κίνημα.
Η τέχνη είναι ένας τέτοιος τρόπος;
Η τέχνη είναι πολιτική. Ειδικά όταν είναι ευάλωτη, προσωπική, ειλικρινής και γίνεται από καταπιεσμένα σώματα τα οποία έχουν μία ιστορία να πουν.
Η δική σας τέχνη τι σκοπό έχει;
Δεν ξέρω. Να εκφραστώ και να δώσω χώρο έκφρασης σε άλλα υποκείμενα που καταπιέζονται και υποφέρουν. Να κάνω τους boomers να νιώσουν άβολα, να προκαλέσω αμηχανία, να αναδείξω την περιπλοκότητα της πραγματικότητας.
Η Ελλάδα παραμένει στο σύνολό της τόσο συντηρητική; Παραμένουν συντηρητικοί ακόμη και άνθρωποι που νομίζουν ότι δεν είναι; Αυτό είναι το πιο δύσκολο να αλλάξει;
Δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι οι πολιτικές της κυρίαρχης τάξης, οι οποίες επιμένουν να κρατάνε ανθρώπους στον πάτο.
Η ανάγκη μας για κατανόηση νιώθετε ότι μπαίνει εμπόδιο πολλές φορές στην αποδοχή του διαφορετικού; Χρειάζεται να καταλάβουμε απαραίτητα ό, τι διαφορετικό; Δεν θα έπρεπε να φτάνει η αποδοχή;
Μεγάλη συζήτηση, δεν ξέρω την απάντηση, αλλά σίγουρα χρειάζεται να αλλάξει η διαδικασία κοινωνικοποίησης, ώστε να μην χρειάζεται να μιλάμε με όρους “διαφορετικότητας”. Η λέξη “διαφορετικότητα” ρομαντικοποιεί την κατάσταση, είναι άτοπη και προσβλητική.
Η Ελλάδα σήμερα που βρίσκεται σε σχέση με την αποδοχή του διαφορετικού και της πολιτικής της αποδοχής;
Η Ελλάδα είναι άλλη μία περίπτωση στην οποία τα σώματα των ανθρώπων που είναι γυναίκες, λοάτκι, μετανάστριες, εργάτριες καταπιέζονται ώστε να μην διαταραχθεί η εξουσία της άρχουσας τάξης.
Η πολύ προσωπική πολιτική φτάνει για να αλλάξει την πολιτική ενός κράτους;
Όχι, δεν μπορούμε να μιλήσουμε με όρους ατομικής ευθύνης.
Ο καθένας από εμάς τι μπορεί να κάνει ώστε η δική του πολύ προσωπική πολιτική να φέρει την αλλαγή;
Να ακούμε, να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθηση, να κλείσουμε την τηλεόραση, να μποϊκοτάρουμε τα κανάλια, την εκκλησία και κάθε άλλο μέσο το οποίο χρησιμοποιεί το νεοφιλελεύθερο κράτος για να μας κρατάει στον πάτο.
Δείτε το Kivotos Channel στο κανάλι της Στέγης εδώ.
Η ταυτότητα του Kivotos Channel
Το Kivotos Channel περιλαμβάνει τις εκπομπές:
This Is the Day After, το Δελτίο Ειδήσεων της επόμενης μέρας με έναν παρουσιαστή cyborg, έναν απαίσιο άντρα με λαδωμένα μαλλιά που στέλνει dick picks, την κομψή διευθύντρια της Dick Pick Academy, έναν πρωθυπουργό από το πουθενά και έναν ημίγυμνο μετεωρολόγο. Εργαλειοποιώντας την ανειλικρίνεια και την επιδραστικότητα των fake news, η εκπομπή “This Is the Day After” σχολιάζει ζητήματα εξουσίας και φύλου.
Tilekivotos (Tv-Ark), μια μεταμεσονύκτια τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία η παρουσιάστρια, ένα κορίτσι του λαού, τραγουδάει, στέλνει φιλάκια στους τηλεθεατές της και βάζει γρίφους, όσο τα τηλεφωνήματα πέφτουν βροχή. Το απρόσωπο κοντρόλ, όμως, αρνείται να δώσει ζεστά μετρητά σε καιρούς τόσο χαλεπούς. Ποια θα νικήσει τελικά;
Boobs in Hoods, μια εκπομπή-προπόνηση δίχως αύριο στο camp Boobs in Hoods με παρουσιάστριες δύο υπερσέξι, υπερμάχιμες και σαγηνευτικά επικίνδυνες θηλυκότητες. Μάθε να απαντάς με τη γροθιά σου στις απειλητικές προκλήσεις και κέρδισε στο telemarketing που παρουσιάζουν μια συμβουλευτική δολοφονικής σαγήνης.
Μamades, μια παράδοξη νυχτερινή τηλεοπτική εμφάνιση για γονείς, φροντίστριες/-ές, μαμάδες, θηλυκότητες και για όλα όσα αυτοπροσδιορίζονται με αυτό τον τρόπο, μία εκπομπή συμβουλευτικής που θυμίζει πρωινάδικα.
Breaking News with Gilletta, μια εκπομπή κοσμογονικών γεγονότων σε απευθείας μετάδοση από τη μοναδική Gilletta. Η διάσημη GingerΈλα θάβει τον πατέρα της! Η εκδίκηση είναι επική και το τακούνι της αιχμηρό σαν μαχαίρι.
Sauna Confessions, ένα late night show με μια υπέρλαμπρη τηλεπαρουσιάστρια, στο οποίο, εν μέσω ατμών και εξομολογήσεων, οι συμμετέχοντες αφηγούνται γεγονότα της ζωής τους που τα σημάδεψαν, τα ενδυνάμωσαν και τα πολιτικοποίησαν ριζικά.
Anthem, The Day After, το No 1 τραγούδι των charts του Kivotos Channel. Μια χορογραφία για σούπερ ηρωίδες που συνθέτουν τον απελευθερωτικό ύμνο της επόμενης μέρας, χωρίς σταματημό σε ένα ποπ περιβάλλον όπου όλα είναι πιθανά, με emojis και πεταλούδες στο πρόσωπο, sexy χείλη, γουνάκια και ψηλά τακούνια.
Αρχική σύλληψη και καλλιτεχνική διεύθυνση (ARK): Quarantine
Συνεπιμέλεια τοπικού πρότζεκτ (ARK Athens: Kivotos Channel): Ηλίας Αδάμ
Επιμέλεια Έργου (Σύλληψη, Σκηνοθεσία, Δραματουργία) & Συντονισμός εργαστηρίων: Ηλίας Αδάμ
Καλλιτεχνική Επιμέλεια (Κοστούμια, Σκηνικά, Γραφιστικά, Green Screen) & Συντονισμός εργαστηρίων: Εύα Γιαννακοπούλου
Δημιουργική ομάδα / καλλιτεχνική κοινότητα: Ηλίας Γκιώνης, Μαρκέλλα Ξυλογιαννοπούλου, Θάνος Παπαδογιάννης, Χριστίνα Χάρις Στελλίου, Χρήστος Τσιαμπακάρης, Gary Salomon
Κείμενα: Ηλίας Αδάμ, Εύα Γιαννακοπούλου, Ηλίας Γκιώνης, Μαρκέλλα Ξυλογιαννοπούλου, Θάνος Παπαδογιάννης, Χριστίνα Χάρις Στελλίου, Χρήστος Τσιαμπακάρης, Gary Salomon
Πρωτότυπη Μουσική: Gary Salomon
Creative Producer: Ράνια Μαυρίκη | Cultόpια
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση:
Διεύθυνση πρότζεκτ: Χριστίνα Λιάτα
Βοηθός πρότζεκτ: Βέρα Πετμεζά
Εκτέλεση παραγωγής: Ειρηλένα Τσάμη
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Το έργο δημιουργήθηκε συλλογικά κατά τη διάρκεια ενός δίμηνου εντατικού εργαστηρίου. Η επιμελητική ομάδα και η δημιουργική κοινότητα ανέπτυξαν από κοινού το περιεχόμενο και την αισθητική, με τέτοιον τρόπο ώστε το υλικό να αποτελεί πνευματικό συν-δημιούργημα όλων.
