«Ο Νίκος Καραθάνος, ο σκηνοθέτης μας, πήρε τη γενναία απόφαση να
ξαναφτιάξει ουσιαστικά την παράσταση σχεδόν από την αρχή. Η ενέργειά μας
άλλαξε εντελώς με την προσθήκη των Βραζιλιάνων συναδέλφων, αλλά και την
προσθήκη των Ελλήνων ηθοποιών που αντικατέστησαν όσους πρωταγωνιστές
δεν μπορούσαν να συμμετέχουν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Εγώ ο
ίδιος, μετά από 3,5 χρόνια που παίχτηκε η πρώτη παράσταση στην Επίδαυρο,
είμαι ένας άλλος ηθοποιός. Οι Όρνιθες δεν ήταν ποτέ μια απλή
παράσταση. Ήταν πάντα ένα ταξίδι. Ξεκίνησε από την Επίδαυρο τον
Αύγουστο του 2016 με sold out έναν μήνα πριν την πρεμιέρα. Στη συνέχεια
παίχτηκε στη Στέγη τον Σεπτέμβριο του 2016 με τα εισιτήρια να εξαντλούνται
μέσα σε πέντε ώρες. Έγινε φεστιβάλ στη Νέα Υόρκη το 2018, όπου πήρε
διθυραμβικές κριτικές σε σημαντικά αμερικάνικα μέσα, έγινε εργαστήριο και
μεγάλου μήκους ταινία από τον Μπάμπη Μακρίδη που θα κάνει πρεμιέρα στο
Φεστιβάλ του Ρόντερνταμ το 2020. Τώρα, στη νέα εκδοχή τους, οι Όρνιθες
παρουσιάζονται για δύο μόνο μέρες στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση λίγο πριν
ταξιδέψουν στη Χιλή σε ένα από τα πιο σημαντικά διεθνή φεστιβάλ, το
Santiago a Mil.
Εγώ, από τη δική μου πλευρά, μπαίνω στο έργο από άλλο κέντρο. Τα φτερά
είναι με κάποιον τρόπο… μεγαλύτερα. Η δική μου αγαπημένη στιγμή είναι όταν
ανεβαίνω για να πω το μονόλογο των κύκνων. Είμαι ο σαμάνος της φυλής των
πουλιών που βγαίνει στη σκηνή σε μια στιγμή που έχουμε ήδη εξαντληθεί.
Ο σκοπός μου είναι να ανεβάσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ στη σκηνή.
Κάθε φορά αυτός ο μονόλογος είναι μια τελετουργία. Αυτό θέλω να γίνει και
στις δυο παραστάσεις της Στέγης αλλά και στη Χιλή. Είναι πολύ κομβική η
στιγμή που αυτή η παράσταση πάει στη Χιλή, όπου υπάρχει όλο αυτός ο
πολιτικός και κοινωνικός αναβρασμός. Στην πραγματικότητα ξαναγράφεται
εκεί νέο Σύνταγμα. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ φορτισμένες οι παραστάσεις.
Βέβαια και εδώ στην Αθήνα είναι πολύ παράξενη περίοδος.
Η αστυνομία εισβάλλει στα σπίτια και θεωρεί τις ταράτσες μας δημόσιους χώρους. Οι Όρνιθες μιλάνε για την ελευθερία. Το πέταγμά τους αυτό έχει για προορισμό. Εγώ καταλαβαίνω το θέατρο μόνο όταν έχει να πει κάτι σημαντικό.
Αυτό το προσπαθώ με κάθε τρόπο. Σκηνοθετώ στην Πάτρα την παράσταση
Μικρή Ευρώπη, μια σκληρή πολιτική κωμωδία που σχολιάζει τον φασισμό, το
αστυνομικό κράτος, αυτό το θηρίο που συνεχώς ξεμυτίζει όλο και πιο
συχνά. Δεν μπορώ να καταλάβω το θέατρο όταν δεν μιλάει για όλα αυτά.
Επιπλέον, αυτό που θέλουν να πουν οι Όρνιθες είναι η ανάγκη να
φτιάξουμε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα είμαστε υποταγμένοι σε κανένα θεό – τον
όποιο θεό. Να φτιάξουμε μια πόλη που θα έχει κέντρο της τον ίδιο τον
άνθρωπο. Ο πυλώνας μιας τέτοιας πόλης και κοινωνίας πρέπει να είναι το
μαζί και η αλληλεγγύη. Στις Όρνιθες, όταν ένα πουλί βγάλει μια κραυγή,
ακολουθούν το παράδειγμά του και όλα τα υπόλοιπα, όπου και να βρίσκονται.
Στον δικό μας κόσμο, το μαζί καταρρέει. Ένας άλλος πυλώνας μια τέτοιας
κοινωνίας είναι ο έρωτας. Ο μονόλογος της Αηδόνας το λέει ξεκάθαρα. Να
είμαστε παιδιά του έρωτα».
Info: Η παράσταση Όρνιθες θα ανέβει 29-30 Δεκεμβρίου 2019 στην
Κεντρική Σκηνή, Κυριακή 12:00, Δευτέρα 17:00, onassis.org
Ερμηνεύουν: Douglas Alves de Paula, Θανάσης Αλευράς, Στεφανία Γουλιώτη, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Αμαλία Μουτούση, Amalia Bennett, Κώστας Μπερικόπουλος, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Tuany Nascimento, VN Dançarino Brabo, André Oliveira DB, Marlon Brando de Oliveira Santos, Κλέλια Ρένεση, Γιάννης Σεβδικαλής, Άγγελος Τριανταφύλλου, Μάρθα Φριντζήλα
Τι άλλο πρέπει να ξέρετε για την παράσταση Όρνιθες.
Το έργο αφηγείται την ιστορία δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία. Και τη βρίσκουν στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν «Νεφελοκοκκυγία». Τα πουλιά δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η ευδαιμονία της νέας πολιτείας στηρίζεται σε αυτή την πρωτόγνωρη ιδέα. Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής.
