«H γυναικεία εµπειρία δεν υπάρχει ισάξια και αδιαµεσολάβητη στον χώρο του music industry. Παρόλο που πολλές γυναίκες αυτή τη στιγµή βρίσκονται σε κορυφαίες θέσεις της µουσικής βιοµηχανίας και διαµορφώνουν τάσεις και καταστάσεις όπως ποτέ πριν στην ιστορία, έχουµε ακόµα πολύ δρόµο µέχρι να φτάσουµε να χρησιµοποιούµε τον όρο “ισάξια” σε όλο το εύρος της επαγγελµατικής εµπειρίας µας. Το αντρικό φύλο εξακολουθεί να λαµβάνει δεδοµένα credits σε κάθε έκφανση της επαγγελµατικής του σταδιοδροµίας, σε αντίθεση µε το γυναικείο φύλο που ακόµα βασανίζεται να αποδείξει τα αυτονόητα και κοιτάει το λεγόµενο glass ceiling ακόµη και όταν βρίσκεται πάνω σε αυτό.
Θα έλεγα, όµως, πως κοντεύουµε σε µια ισάξια εκπροσώπηση, όσον αφορά τους arena και stadium headliners, καθώς και τα φεστιβαλικά lineups. Ωστόσο, σε ειδικότητες που έχουν να κάνουν µε την παραγωγή αυτή καθαυτή, έχουµε ακόµα πολύ δρόµο. Οι περισσότερες τεχνικές ειδικότητες κατακλύζονται από το αντρικό φύλο, αλλά σε µία ή δύο γενιές από τώρα, νοµοτελειακά οι γυναίκες θα έχουν καταφέρει να έχουν ισότιµη εκπροσώπηση και σε αυτές.
Στο Plissken, πάντα τα lineups µας ήταν πολυσυλλεκτικά και µε γνώµονα ποιοι και ποιες πιστεύαµε ότι αξίζουν να είναι πάνω στο stage, ανεξαρτήτως φύλου, χρώµατος, εθνικότητας κ.λπ. Είµαστε τυχεροί που αυτά που µας άρεσαν ήταν πάντα συµπεριληπτικά κι έτσι δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνουµε εκπτώσεις στη δουλειά µας. Υπήρξε χρονιά που είχαµε, π.χ., περισσότερα female acts από ό,τι male acts έτσι κι αλλιώς. Για ένα ιδανικό µέλλον σε σχέση µε την ισότητα στη µουσική ως έκφραση, αλλά και στη βιοµηχανία, δεν θα έλεγα πως υπάρχει κάτι συγκεκριµένο να γίνει. Η µουσική βιοµηχανία βαδίζει στα ίδια µονοπάτια που βαδίζει και όλη η κοινωνία ανεξαιρέτως. Αν υπάρχει ρατσισµός σε γενικό επίπεδο, θα υπάρχει και στη δουλειά µας. Το πολύ θετικό είναι ότι πλέον βλέπουµε γυναίκες να κυριαρχούν στα charts και στα στάδια µε τους δικούς τους, ανεξάρτητους όρους, όπως, µεταξύ άλλων, η Taylor Swift, η Billie Eilish, η Beyonée. Aυτό έχει αρχίσει και δηµιουργεί µια αναπόφευκτη ενδυνάµωση στις νέες γενιές. Αυτό που χρειάζεται να κάνουµε εµείς οι γυναίκες είναι να επικοινωνούµε µεταξύ µας. Συνέχεια. Να µην επιτρέπουµε τον “ωχαδερφισµό“ σε καµία έκφανσή του. Το να προσέχουµε τους νεότερους και να ακούµε τι λένε είναι το ίδιο σηµαντικό µε το να διορθώνουµε τους παλαιότερους και τις ριζωµένες προ πολλού αντιλήψεις. Ο κόσµος είναι ένας ζωντανός οργανισµός και την αλλαγή, ένα µέρος αυτού του κόσµου την ενστερνιζόµαστε όλοι εξίσου, χωρίς να αφήνουµε κανέναν πίσω».
