«Στον νέο µου δίσκο Femmeland, κάθε γωνιά φωτίζεται από τη λάµψη και τη δύναµη των θηλυκοτήτων. Μια λάµψη που ξεπερνά το φως του ήλιου, επιτρέποντας σε όλες τις θηλυκότητες να ζουν ελεύθερες, µε ασφάλεια και δίχως φόβο. Το Femmeland ξεκίνησε ως τραγούδι µετά τις πολλές γυναικοκτονίες στην Ελλάδα το 2022. Έπειτα σκέφτηκα ότι έτσι πρέπει να ονοµάσω και το καινούριο άλµπουµ µου, καθώς αναφέρεται στο προσωπικό µου βίωµα ως θηλυκότητα. Ήθελα κάπως να δηµιουργήσω έναν φανταστικό κόσµο και να τον αφιερώσω σε όλες τις θηλυκότητες που µου έδωσαν και εµένα δύναµη, ώστε να εξελιχθώ σ’ αυτό που είµαι τώρα. To art το εµπνευστήκαµε µαζί µε τον συνεργάτη µου στο art-direction, τον Vinyl Face, από την ιστορία της Κίρκης. Πόσο διαστρεβλωµένη παρουσιάζεται η ιστορία της! Μια πανίσχυρη µάγισσα/θεότητα που την παρουσιάζουν όχι ξεκάθαρα κακιά, αλλά πανούργα, µόνο και µόνο επειδή ήταν πιο δυνατή από τον ίδιο τον Οδυσσέα και, εποµένως, αποτελούσε απειλή προς τους άντρες. Η ίδια ζούσε µε τις νύµφες της σε ένα νησί. Εκεί, οι άντρες που παραβίαζαν και απειλούσαν την ειρηνική τους κοινότητα µεταµορφώνονταν σε ζώα, όµως τα ζώα αυτά ζούσαν εναρµονισµένα µε τη φύση και εξηµερωµένα. Όταν σκέφτηκα αυτή την ιστορία, είπα µέσα µου: “Πόσο τέλειο θα ήταν το νησί της να ήταν αληθινό, πόσο ασφαλές θα ήταν…“. Αυτό το νησί είναι το Femmeland. Η Κίρκη είναι µόνο ένα από τα αφηγήµατα που έχουµε για τις µάγισσες. Αν εξετάσουµε όµως από πιο κοντά τι ήταν αυτές, θα δούµε περισσότερα για το πώς έχει επιλέξει η ιστορία, η φαντασία και το ανδρικό βλέµµα να µας τις αναπαριστά.
Το γυναικείο βίωµα στη µουσική βιοµηχανία είναι πανίσχυρο. Ωστόσο, προφανέστατα, δεν είναι ισότιµο. Παρά τα σηµαντικά βήµατα προόδου, ο δρόµος µπροστά µας παραµένει µακρύς, ιδίως στην Ελλάδα. Πολλές γυναίκες αντιµετωπίζουν δυσκολίες στην πρόσβαση σε ίσες ευκαιρίες, ενώ οι ανδροκρατούµενες δοµές παραµένουν εµφανείς σε πολλά επίπεδα της βιοµηχανίας, από τις τεχνικές θέσεις µέχρι τις ακαδηµαϊκές. Από τα µουσικά συνέδρια µέχρι τα φεστιβάλ, οι περισσότερες θέσεις ανήκουν σε άντρες.
Μια οµιλία που έκανε κλικ µέσα µου ήταν στο Λονδίνο, σε ένα µουσικό συνέδριο για γυναίκες και non-binary artists. Κάποια στιγµή ακούστηκε το εξής: «Προφανώς όλα αυτά τα συνέδρια και τα φεστιβάλ για γυναίκες και non-binary είναι πολύ σηµαντικό να υπάρχουν, παίρνουµε εµείς την κατάσταση στα χέρια µας και ανοίγουµε χώρο για όλες και όλα µας. Παρ’ όλα αυτά, µέχρι να σταµατήσουν οι τίτλοι “female producer“, “female engineer”, “female artist” να διαχωρίζονται από τα απλά “producer” και “artist”, θα παραµείνει εµφανές πόσο µη ισότιµη είναι η βιοµηχανία και πόσο αναγκαίες είναι αυτές οι δράσεις». Σκεφτείτε να είσαι γυναίκα of color ή trans γυναίκα… Το προνόµιο σε καµία περίπτωση δεν είναι ίδιο µε έναν straight cis άντρα και εξακολουθούµε να έχουµε πολύ δρόµο να διανύσουµε.
Σίγουρα έχω νιώσει ότι µου ζητείται, έστω και υποσυνείδητα, να αποδείξω την αξία µου και τις τεχνικές ικανότητές µου συνεχώς, περισσότερο από τον άντρα φίλο µου. Αυτή η εµπειρία είναι κοινή και για πολλές φίλες µου artists. Μικρά πράγµατα µπορούν να µας εκνευρίσουν κατά τη διάρκεια µιας µέρας. Από µια απλή συνέντευξη όπου θα ερωτηθώ για τον “άντρα παραγωγό“ µου, ακόµη και αν δηλώνω η ίδια στο βιογραφικό µου παραγωγός, µέχρι τον τρόπο που θα µε αντιµετωπίσουν άντρες σε τεχνικούς ρόλους, π.χ. οι ηχολήπτες. Μερικές φορές, απλώς δεν υπάρχεις στο οπτικό τους πεδίο. Μάλλον επειδή είµαι γυναίκα νοµίζουν πως δεν ξέρω τι είναι ένα καλώδιο ή τι είναι EQ. Μην αναφέρω το gaslighting και το patronizing που θα δεχτούµε αν δείξουµε ότι έχουµε άποψη και ξέρουµε πιο πολλά από αυτούς. Νοµίζω ότι το βίωµα αυτό είναι αρκετά συχνό αν είσαι front woman.
Προσωπικά παίρνω δύναµη όταν διαβάζω ή ακούω γυναίκες να µοιράζονται το βίωµά τους, είτε σαν βίωµα αυτό καθαυτό είτε µέσω της τέχνης τους. Συνδέοµαι, συµπονώ, θυµώνω και νιώθω και εγώ δυνατή να µοιραστώ τη µουσική µου, όπως εγώ θέλω. Το πόσο µπορεί ή και θέλει, όµως, µια γυναίκα να εκφραστεί, έχει να κάνει µε το τι µέσα τής δίνονται και τι προνόµιο έχει στο να µπορέσει να το επεξεργαστεί ή να της επιτραπεί να το εκφράσει. Θυµάµαι τον εαυτό µου στα 17 στις Σέρρες. Τότε δεν θεωρούσα ότι θα µπορούσα να ασχοληθώ µε την παραγωγή, δεν γνώριζα τότε κάποια γυναίκα ώστε να πω “α, ναι, µπορώ και εγώ να το κάνω”. Λίγα χρόνια αργότερα, ως φοιτήτρια, µου ανοίχτηκε ένας άλλος κόσµος. Θυµάµαι ότι η πρώτη κοπέλα που γνώρισα στον κύκλο µου και ασχολούνταν µε την παραγωγή ήταν η Colorgraphs, και είπα µέσα µου “ίσως και εγώ µπορώ να το δοκιµάσω”. Ήταν η πρώτη που µου έδωσε τις σηµειώσεις από τη σχολή της και µε βοήθησε να αρχίσω να κάνω παραγωγές.
Μετέπειτα, στο Λονδίνο, είδα ότι απλώς δεν νοείται να είσαι songwriter -ασχέτως του πώς αυτοπροσδιορίζεσαι- και να µην ασχολείσαι µε την παραγωγή. Από τη στιγµή που ξεκίνησα να διδάσκω παραγωγή, σκέφτοµαι συχνά ότι όπως κάποια άλλη artist µού έδειξε έναν καινούριο δρόµο έκφρασης, έτσι πρέπει έτσι και εγώ να κάνω µε κάποια µαθήτριά µου.
Τo βίντεο του single Crooked αντλεί έµπνευση από τη µυθική φιγούρα της Κίρκης, η οποία αποκηρύσσει τον πατέρα της Ήλιο, επιλέγοντας τη θνητότητα, υπερβαίνοντας τα δεσµά των πατριαρχικών κανόνων και του “ιδανικού“ εαυτού της. Ένας ιδανικός κόσµος θα ήταν να σταµατήσουµε να ψάχνουµε τον ιδανικό εαυτό µας. Να είµαστε ελεύθερες από κανόνες.
Αυτό ακριβώς ήταν που αναζητούσα µέσω της ψυχοθεραπείας και καθώς έγραφα τον δίσκο µου. Ήταν η αποδόµηση του εξιδανικευµένου εαυτού, η αναζήτηση του ποια είµαι πραγµατικά. Δεν είµαι σίγουρη αν το έχω βρει, αλλά σίγουρα το αναζητώ ακόµα.
Η ιστορία της Κίρκης µε συγκίνησε και ένιωσα ταύτιση ως θηλυκότητα µε εκείνη, µέσα από τη διαδικασία της δηµιουργίας του δίσκου µου. Μια εκδοχή του µύθου της λέει ακριβώς αυτό, ότι απορρίπτει τον πατέρα της (σε µια ανάγνωση την πατριαρχία και τον ιδανικό θεϊκό εαυτό) και αφήνει πίσω τη θεϊκή της φύση για να γίνει άνθρωπος. Σαν να επιτρέπει στον εαυτό της να αντιµετωπίσει τις αδυναµίες της και να έρθει σε επαφή µε τη θνητότητά της, ώστε να βρει τον πραγµατικό της εαυτό και να περπατήσει ελεύθερη, δίχως φόβο.
Η ευχή µου είναι όλα µας να βρούµε τη δύναµη να είµαστε ακριβώς όπως θέλουµε, να ζούµε χωρίς φόβο! Το νέο άλµπουµ µου έχει ένα µήνυµα ελπίδας και δύναµης, αντικατοπτρίζει το δικό µου δύσκολο ταξίδι στη θεραπεία και τη δική µου ανάγκη να βρω δύναµη. Εύχοµαι αν κάποια/o βρει οποιαδήποτε σύνδεση µε αυτό, να αισθανθεί λιγότερο µόνη/ο».
O δίσκος Femmeland θα κυκλοφορήσει µέσα στην άνοιξη από την Inner Ear.
