Είναι σχεδόν 5 το απόγευμα ώρα Λονδίνου και η Anya Taylor-Joy βιώνει ένα τρομερό τζετ λαγκ. Αγουροξυπνημένη ύστερα από έναν απρόσμενο απογευματινό υπνάκο, απολογείται για την καθυστέρηση της συνομιλίας μας στο Zoom λέγοντας: «Όταν αποκοιμιέμαι, ποτέ δεν γίνεται σκόπιμα. Ξαφνικά το πνεύμα μου εγκαταλείπει το σώμα μου. Ήμουν απλώς ξαπλωμένη και σκεφτόμουν: “Anya, μην πέσεις από τη βάρκα”. “Μα δεν βρίσκομαι σε βάρκα”. “Τότε μην πέσεις έξω από το αυτοκίνητο”. “Μα ούτε σε αυτοκίνητο είμαι. Είμαι σπίτι, στο κρεβάτι μου και είμαι μια χαρά”». Με δεδομένο ότι η 25χρονη ηθοποιός δεν είχε μόνιμη κατοικία τα τελευταία έξι χρόνια, μια τέτοια αίσθηση αποπροσανατολισμού είναι φυσιολογική, καθώς, όπως λέει η ίδια: «Ταξίδευα όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και από χαρακτήρα σε χαρακτήρα και έβρισκα χρόνο να αφήσω εκείνον που είχα υποδυθεί και να βουτήξω στον επόμενο μόνο κατά τη διάρκεια της πτήσης».
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις συνεχείς μετακινήσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων. Πριν από 15 μέρες, φωτογραφίες της από τα -κάτω από άκρα μυστικότητα- γυρίσματα της τελευταίας ταινίας του David O. Russell, American Hustle, άρχισαν να διαρρέουν σε σάιτ. Bάζει τα γέλια όταν θυμάται να μπαίνει στο τροχόσπιτο του μακιγιάζ μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά της Margot
Robbie. «Τη ρώτησα “γιατί το ν’ ανέβω σε αυτό το φορτηγό μου φαίνεται σαν να σκαρφαλώνω στο Έβερεστ;”. Κι εκείνη μου απάντησε: “Γλυκιά μου δεν είσαι στο Κάνσας πλέον”. Τρεις μέρες νωρίτερα από τη στιγμή που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, η Taylor-Joy εμφανίστηκε σαν μια μαγική οπτασία μέσα στη σμαραγδί τουαλέτα Dior Haute Couture και τα διαμάντια Tiffany &
Co για να παραλάβει τη Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της ως Beth Harmon, η σκακιστική διάνοια στη σειρά Το Γκαμπί της Βασίλισσας του Netflix.
Σε τέσσερις ημέρες θα παραλάβει το Βραβείο των Κριτικών για την καλύτερη ηθοποιό σειράς ή τηλεταινίας φορώντας άλλη μια υπέροχη τουαλέτα του Dior, αλλά προς το παρόν ηρεμεί κλεισμένη στο μπάνιο σε ένα πιο χαλαρό στυλ καραντίνας, με σκούρο τοπ και παντελόνι. «Ο σύντροφός μου μόλις γύρισε από τη δουλειά και τακτοποιεί τον εξοπλισμό του σε όλο το σπίτι, οπότε εδώ ήταν το
πιο ήσυχο σημείο»,εξηγεί μαζεύοντας τα μακριά, κατάξανθα μαλλιά της. Βλέποντάς την εκεί, ανάμεσα στα πλακάκια και τα είδη υγιεινής, με τον χαμηλό φωτισμό, θυμόμαστε την πρώτη σκηνή από το Γκαμπί της Βασίλισσας, όπου η ηθοποιός βγαίνει από μια βαθιά, μπρούντζινη μπανιέρα ασφυκτιώντας για αέρα. «Και τι δεν θα ‘δινα για ένα κανονικό μπάνιο σ’ αυτή την μπανιέρα» λέει γελώντας.
Καρό σακάκι και πουκάμισο, και τα δύο DIOR. Σκουλαρίκια κρίκοι, TIFFANY & CO.
Ο ρόλος ρουά ματ
Η σειρά, που είχε τεράστιο αντίκτυπο στο κοινό, ακολουθεί ένα ντροπαλό αλλά πανέξυπνο κορίτσι, ορφανό από εννέα χρόνων, που μαθαίνει σκάκι από έναν επιστάτη. Παράλληλα παλεύει διαρκώς να καταπολεμήσει τον εθισμό του στα ηρεμιστικά, τα οποία της έδιναν στο ορφανοτροφείο για να κρατούν τα παιδιά ήσυχα. Ταυτόχρονα με τα βραβεία και τα νούμερα που ζαλίζουν -62 εκατ. συνδρομητές του Netflix παρακολούθησαν τη σειρά τις πρώτες 28 μέρες προβολής της- οι κατασκευαστές σκακιών είδαν τις πωλήσεις των προϊόντων τους να αυξάνονται κατά 87% εκείνη την περίοδο, ενώ ακόμη και το τοπ μόντελ Gigi Hadid έβαψε τα μαλλιά της στο μπρούντζινο χρώμα της Beth, αφιερώνοντας το νέο της λουκ «σε όλους τους συντελεστές της σειράς». Η ηθοποιός νιώθει περίεργα όταν φέρνει στο μυαλό της όλα όσα συνέβησαν. «Ειδικά στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ σουρεαλιστικά. Ήμουν κάθε μέρα ξυπόλυτη, με -3 βαθμούς θερμοκρασία, πάνω σε ένα βουνό. Έπειτα απ’ όλα αυτά, γυρνούσα σπίτι και διάβαζα ότι πολλοί άνθρωποι είχαν δει τη σειρά, δεν θυμάμαι πόσοι ακριβώς, δεν είμαι καλή με τα νούμερα. Το μεγαλύτερο που μπορώ να συγκρατήσω είναι η χωρητικότητα ενός σταδίου», λέει αναφερόμενη στα γυρίσματα της ταινίας The Northman (του Robert Eggers ο οποίος την έκανε διάσημη με το φιλμ Η Μάγισσα) στη Βόρεια Ιρλανδία και στα θετικά σχόλια που κατέφθαναν παράλληλα για την επιτυχία της σειράς. Κάποια πράγματα όμως έκαναν την επιτυχία ακόμα πιο αληθινή, όπως το γεγονός ότι Το Γκαμπί της Βασίλισσας ήταν ανάμεσα στις αγαπημένες σειρές του Barack Obama για το 2020, ενώ η Patti Smith επίσης το παρακολουθούσε φανατικά. «Διάβαζα το βιβλίο της Devotion όταν το έμαθα και αυτό ήταν μια ωραία σύμπτωση», λέει η Taylor-Joy.
O σκηνοθέτης της σειράς και συμπαραγωγός Scott Frank ήξερε ότι βρήκε την ηρωίδα του από την πρώτη συνάντησή τους, σε ένα εστιατόριο. «Με το που την είδα να μπαίνει, ένιωσα μια δόνηση. “Αυτή είναι η Beth”, σκέφτηκα. Ήταν ξεκάθαρο για εμένα. Ήταν η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη επιλογή μου». Η Taylor-Joy από τη μεριά της λέει ότι ποτέ πριν δεν ένιωσε τόσο κοντά σε έναν χαρακτήρα. «Χαίρομαι κάπως εγωιστικά που ο κόσμος αγάπησε την Beth», λέει. Επίσης, η μετάβασή της από πολλά υποσχόμενη νέα ηθοποιός σε σταρ πρώτου μεγέθους ήταν πολύ εύκολη, καθώς είχε στο πλευρό της φίλους και συνεργάτες από τον πρώτο της ρόλο. Οι Ralph Ineson και Kate Dickie –οι «γονείς» της Anya στην ταινία Η Μάγισσα- εμφανίζονται και στο The Northman. Σύντομα θα ακολουθήσουν ακόμη πιο σπουδαίοι ρόλοι σε ταινίες όπως τα Last Night in Soho του Edgar Wright, Furiosa του George Miller και Laughter in the Dark του Scott Frank, η οποία βασίζεται σε βιβλίο του Vladimir Nabokov.
Φόρεμα με τιράντες και αμάνικο πουκάμισο, και τα δύο DIOR. Βραχιόλι, TIFFANY & CO.
«Αυτή τη φορά τη θέλω με μαύρα μαλλιά», λέει ο Frank για την ταινία. Το όνομα της ηθοποιού είναι πλέον γνωστό σε κάθε σπίτι και σύντομα οι παρουσιαστές των βραβείων θα μπορούν να το προφέρουν σωστά. Μάλιστα, τις προάλλες, ένας θαυμαστής της την αναγνώρισε παρόλο που εκείνη φορούσε μάσκα, γυαλιά και καπέλο. «Τρελάθηκα. Σκέφτηκα ότι του άξιζε κι εκείνου ένα βραβείο», λέει η ίδια. Η πιο ζωντανή ανάμνηση από τα παιδικά της χρόνια στην Αργεντινή, όπου ζούσε με τον Αργεντινοσκοτσέζο πατέρα της, τη μητέρα της (με καταγωγή από Ζάμπια, Ισπανία και Αγγλία) και τα πέντε αδέρφια της είναι ο «απέραντος και καταγάλανος ουρανός. Τα χρώματα ήταν τόσο ζωντανά, το πιο έντονο πράσινο, το πιο δυνατό ροζ». Αναπολεί τα ειδυλλιακά εκείνα χρόνια που την περιτριγύριζαν η φύση και τα ζώα. «Η αδερφή μου, γυρνώντας από το σχολείο έφερνε σπίτι αδέσποτες γάτες. Οι γείτονες είχαν πάπιες κι εμένα πάντα με ακολουθούσαν τα παπάκια. Έβλεπα ένα αδέσποτο σκυλί κι έλεγα: “Αχ, μπορώ να το κρατήσω;”. Κι αυτό γινόταν. Υπήρχε μια ατέλειωτη ομάδα από τετράποδα και φτερωτά πλάσματα με τα οποία έπαιζα», θυμάται. Στα έξι της χρόνια, η οικογένεια της Taylor-Joy μετακόμισε στο Λονδίνο. «Μπορεί να αστειεύομαι μ’ αυτό, αλλά μιλάω σοβαρά όταν λέω ότι φίλοι μου ήταν οι ήρωες στα βιβλία του Χάρι Πότερ.
Τα πρώτα δύο χρόνια στην Αγγλία έπαιζα με τα φυτά – τα χαστούκιζα δυνατά κι εκείνα επέστρεφαν το χτύπημα- ενώ παράλληλα μάθαινα ανάγνωση. Αυτή ήταν η ζωή μου. Δεν έκανα παρέα με άλλα παιδιά, παρ’ όλα αυτά ήμουν ένα φυσιολογικό κορίτσι», λέει. Της άρεσε να μαθαίνει και είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την κα Ditchfield, τη δασκάλα της στην Ιστορία. Ωστόσο ο εκφοβισμός που βίωσε ήταν τόσο ακραίος (την κλείδωναν μέσα σε ντουλάπια και την κορόιδευαν για τα μεγάλα μάτια της που έχουν απόσταση μεταξύ τους) ώστε εγκατέλειψε το σχολείο στα δεκαέξι της χρόνια και πλέον δεν θέλει να ξαναγυρίσει εκεί. «Όχι επειδή είχα αυτές τις τραυματικές εμπειρίες, αλλά επειδή δεν θέλω να τους δώσω δημοσιότητα», λέει. Πλέον καταλαβαίνει την ψυχολογία
των παιδιών που φτιάχνουν συμμορίες και επιτίθενται σε έναν εύκολο στόχο και δεν νιώθει πικρία. «Όλα αυτά μου έδωσαν δύναμη» λέει. «Όπως ακριβώς η Beth είχε ανάγκη το σκάκι, έτσι κι εγώ είχα ανάγκη την υποκριτική. Χρειαζόμουν να πιστέψω ότι υπάρχει ένα μέρος όπου θα έχω αξία και θα με εκτιμούν. Ένα μέρος όπου θα προσφέρω κάτι αντί να σκέφτομαι διαρκώς τι δεν πάει καλά μ’ εμένα και γιατί δεν ταιριάζω πουθενά…», καταλήγει. Η ευγένεια που βίωσε στα γυρίσματα της Μάγισσας στα δεκαοχτώ της χρόνια ήταν μια ανάσα καθαρού αέρα, για πρώτη φορά έπειτα από πολύ, πραγματικά πολύ καιρό.
Μίνι φόρεμα, EMPORIO ARMANI. Κορδέλα στα μαλλιά, GIAMBATTISTA VALLI. Διχτυωτό καλσόν, CALZEDONIA. Γόβες, ROGER VIVIER.
Η αξία της φιλίας
Η ηθοποιός ακούει προσεκτικά. Κάθε μυς στο εντυπωσιακό πρόσωπό της ξεχειλίζει από γοητεία και εκφραστικότητα. Όταν μας λέει ότι η βράβευση με Χρυσή Σφαίρα της συμπρωταγωνίστριάς της στο φιλμ Radioactive, Rosamund Pike, για την ερμηνεία της στην ταινία I Care a Lot ήταν πιο συναρπαστική από τη δική της, την πιστεύουμε. Εξάλλου, ως υποψήφια στην ίδια κατηγορία, η αντίδρασή της ήταν εμφανής σε όλους: στο μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας της Pike, η Anya είχε τα χέρια πάνω στην καρδιά της, τα μάτια ορθάνοιχτα, ρουφώντας κάθε λέξη. Τα ίδια
συναισθήματα ένιωσε όταν ο συμπρωταγωνιστής της στο Emma, Josh O’ Connor, βραβεύτηκε για το Στέμμα. «Η έξαψη είναι τρομερή. Σου φεύγουν οι ανασφάλειες, δεν νοιάζεσαι για τα σχόλια πίσω από την πλάτη σου, είσαι γεμάτη χαρά και αγάπη». Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. «Ήξερα ότι η Anya θα κερδίσει. Η ερμηνεία της στο Γκαμπί της Βασίλισσας είναι εξαιρετική», λέει ο O’Connor, και συνεχίζει: «Τέτοια λεπτομέρεια και τόσες αποχρώσεις… Λατρεύω να την παρακολουθώ και είμαι πολύ συγκινημένος που ο κόσμος αναγνωρίζει τη δουλειά της».
Στην Ισπανία, στα γυρίσματα της ταινίας To Mυστικό των Μάροουμποουν, η Taylor-Joy συνάντησε τη Mia Goth, που επίσης συμμετείχε στο Emma. «Ήταν η πρώτη συνομήλική μου ηθοποιός που γνώρισα. Συζητούσαμε χαλαρά και της είπα “σ’ αγαπώ”. “Κι εγώ”, απάντησε εκείνη. “Πάντα θα σε υποστηρίζω”, της είπα. “Κι εγώ”, είπε εκείνη. “Εντάξει, λοιπόν”, συνέχισα. “Ας προχωρήσουμε σ’ αυτόν το σκληρό χώρο, γνωρίζοντας ότι θα φροντίζουμε η μία την άλλη”», διηγείται η ίδια. Η φιλία τους αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη στην αρχή των γυρισμάτων για την ταινία που βασίζεται σε βιβλίο της Jane Austen σε σκηνοθεσία της Autumn de Wilde το 2020. «Πριν από την Emma δούλευα συνεχώς, έκανα δύο δουλειές ταυτόχρονα και είχα κάποια συναισθηματικά θέματα», εξομολογείταιη ηθοποιός. «Έτσι, στις αρχές του 2019, είχα καταρρεύσει και ένιωθα φόβο για το καθετί. Γυρίζαμε με τη Mia από μια πρόβα όταν της είπα: “Σκέφτομαι να εγκαταλείψω την υποκριτική. Δεν νομίζω πως μπορώ να συνεχίσω να το κάνω αυτό”. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τη Mia τόσο αναστατωμένη. Μου απάντησε: “Μα, αυτό είναι όλη σου η ζωή. Δεν μπορείς… Μα τι είναι αυτά που λες;”. “Έχω ανάγκη να αποσυρθώ, απλά να υπάρχω και να φροντίσω την καρδιά μου”, της είπα. “Όχι. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ άσχημο. Θα είναι σαν να σου λείπει το οξυγόνο”, απάντησε εκείνη. Και χαίρομαι πραγματικά που είπε κάτι τέτοιο», καταλήγει. Η εμπειρία μιας κρίσης πανικού που βίωσε στα γυρίσματα ήταν η δική της κόλαση. Όταν όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο στη δουλειά, για την Taylor-Joy είναι καλό σημάδι. «Έχω μάθει να αναγνωρίζω αυτό το συναίσθημα. Σημαίνει ότι νοιάζεσαι στ’ αλήθεια για αυτό που κάνεις», λέει. Είναι ευγνώμων που όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ψυχολογικά προβλήματα λιγότερο ως αδυναμία και περισσότερο ως κάτι που συμβαίνει και πρέπει να το αντιμετωπίσεις. «Είναι μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλό μου. Δεν είναι επιλογή. Δεν το κάνεις για να τραβήξεις την προσοχή των άλλων. Αν γινόταν να μη μου συμβαίνει, δεν θα μου συνέβαινε. Συμβαίνει όμως», αναφέρει η ίδια. Αυτή η ειλικρίνεια αποδείχτηκε χρήσιμη όταν και κάποια άλλη ηθοποιός βίωσε κρίση πανικού στα γυρίσματα του Emma. «”Σε καταλαβαίνω”», της είπα. “Χαλάρωσε τον κορσέ. Κάθισε. Μπορούμε να το διαχειριστούμε”. Είναι όπως όταν προσπαθείς να υποκριθείς κάτι που δεν είσαι και αυτό πληγώνει τους άλλους», συμπληρώνει. O Frank εντυπωσιάστηκε από τον επαγγελματισμό της Taylor-Joy στις σκηνές με τα τουρνουά σκακιού στο Κεντάκι, στο δεύτερο μόλις επεισόδιο του Γκαμπί της Βασίλισσας. «Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων η Anya έμαθε ότι πέθανε ο παππούς της. Ήταν μια
μεγάλη απώλεια, όμως έπαιξε τις σκηνές της σαν επαγγελματίας, και μόλις είπα “στοπ”, εκείνη κατέρρευσε», θυμάται ο σκηνοθέτης της σειράς. Γυρίσματα τριών ημερών «χώρεσαν» σε δύο, ώστε η ηθοποιός να μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία. «Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι», συνεχίζει ο Frank. «Όλοι οι συντελεστές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα όταν τελειώσαμε και την τελευταία σκηνή. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο». Όσον αφορά το μέλλον της Taylor-Joy, ο Frank προβλέπει: «Η dame Anya Taylor-Joy στα ογδόντα της χρόνια θα παίζει σε αριστουργήματα και θα κερδίζει το 19o Όσκαρ της».
Αυτό που δεν προβλέπει ο σκηνοθέτης είναι μια δεύτερη σεζόν για το Γκαμπί της Βασίλισσας, αλλά η Taylor-Joy δεν το αποκλείει. «Θα ήταν ανόητο να σκεφτώ ότι ποτέ δεν θα υπάρξει δεύτερη σεζόν και ξαφνικά στα 40 μου ο Scott να μου πει: “Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό; Θέλεις να επιστρέψεις;”». (Τα θεατρικά δικαιώματα του βιβλίου στο οποίο στηρίχτηκε η σειρά, μόλις
εξαγοράστηκαν, αλλά ο Frank και η Taylor- Joy δεν έχουν εμπλακεί στη διαδικασία). Πώς βλέπει η ίδια το μέλλον της Beth, της ηρωίδας της; «Εύχομαι να αρχίσει να κάνει πράγματα τα οποία θα ευχαριστιέται η ίδια. Θα ήθελα να πάρει τον Benny και να πάει μαζί του στη Ρωσία. Να περάσουν χρόνο μαζί σαν δυο σνομπ διανοούμενοι». Προς το παρόν, η ίδια ετοιμάζεται για κάποιες μέρες καραντίνας, μετά την επιστροφή της από τις ΗΠΑ και τα μόνα σχέδιά της για το βράδυ είναι να συνδεθεί στην πλατφόρμα που την έκανε διάσημη (σ.σ.: Το Νetflix) και να χαλαρώσει: «Έχω μια υπέροχη φίλη, την Julia Garner, και δεν έχω δει ποτέ τη σειρά Ozark στην οποία πρωταγωνιστεί. Ανυπομονώ να την ξεκινήσω».
Συνέντευξη: Melissa Giannini
Φωτογράφος: Zoey Grossman/ELLE Us
Styling: Alex White
Μακιγιάζ: Georgie Eisdell με προϊόντα Dior
Μαλλιά: Gregory Russel/The Wall Group
Μανικιούρ: Kim Truong με προϊόντα Dior
Set Design: Cooper Vasquez/Frank Reps,
Παραγωγή: Zach Crawford/Crawford And Co
