Πώς άρχισες να φτιάχνεις μουσική; Και ποιες ήταν οι πρώτες σου επιρροές;
Ξεκίνησα να φτιάχνω τη δική μου το 1997. Για να το κάνω αυτό, τότε συνήθιζα να χρησιμοποιώ το Fruity Loops, ένα ψηφιακό επαγγελματικό πρόγραμμα σύνθεσης μουσικής. Ήταν πολύ απλό, αλλά μου επέτρεψε τότε να ανοίξει το μυαλό μου και να κατανοήσω τη σύνθεση. Από τότε τα πρώτα δείγματα δουλειάς ήταν ήδη πολύ σκοτεινά, νυχτόβια. Ακόμα και σήμερα εκείνη η πρώτη αίσθηση ακούγEται στη μουσική που πλάθω και καθορίζει το αγαπημένο μου, dark μουσικό σύμπαν.
Αν μας καθορίζουν όσοι θεωρούμε σούπερ ήρωες, ποιοι είναι οι δικοί σου μουσικοί super heroes;
Πολλοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες με έχουν καθορίσει. Αλλά τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι Fad Gadget, Giorgio Moroder, Depeche Mode, Face, Beastie Boys, Kraftwerk, Run DMC, The Residents και New Order, φυσικά.
Αυτές τις μέρες τι σε εμπνέει να γράψεις μουσική ή να τροποποιήσεις ένα κομμάτι;
Όλα όσα με περιβάλλουν. Κυρίως τα συναισθήματά μου. Αυτά είναι που δονούν το μέσα μου. Αυτά προσπαθώ να μετατρέψω σε μουσική. Αυτό που θέλω είναι κάποιος που ακούει τη μουσική μου να κλείνει τα μάτια και να ακούει αυτά τα συναισθήματα. Και εγώ αυτό θέλω. Να κλείνω τα μάτια μου και να ακούω κάτι ολόκληρο. Κάτι ενιαίο. Όταν τελειώνω ένα τραγούδι και ακούγοντάς το αισθάνομαι ότι έχω ταξιδέψει, αυτό το κομμάτι θα βγει προς τα έξω. Αν όχι, πηγαίνει στα σκουπίδια.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι αυτή την περίοδο;
Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβα το ακυκλοφόρητο EP του Oddio Factory που θα κυκλοφορήσει από το label Chapter 24 στο τέλος του μήνα. Ήταν μια φοβερή αποκάλυψη.
Πού αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου, όταν δεν είσαι σπίτι σου;
Στο στούντιο, περιτριγυρισμένος από τα μηχανήματα, απομακρυσμένος από τον γύρω κόσμο. Δεδομένου, όμως, ότι το στούντιο βρίσκεται στο σπίτι μου, είμαι τυχερός που μπορώ στα διαλείμματα να φιλήσω τη γυναίκα μου και να παίξω με τον γιο μου. Το να μοιράζομαι μαζί τους αυτές τις στιγμές της δημιουργίας είναι χωρίς αμφιβολία μια εξαιρετική διέξοδος και μου επιτρέπει πολύ συχνά να ερμηνεύω καλύτερα τα πράγματα. Να αντέχω χωρίς πίεση.
Ποιο είναι το πιο σοβαρό μειονέκτημα της χορευτικής κουλτούρας σήμερα;
Αυτή είναι μια σημαντική ερώτηση. Νομίζω ότι αυτό που έχει χαθεί από την dance culture είναι ο αυθορμητισμός. Εκείνος με τον οποίο χορεύανε οι άνθρωποι στα ’80s και τα ’90s. Τώρα έχει γίνει μια κακή επιχείρηση, όπου οι πρωταγωνιστές, όπως ακριβώς και αυτά που έχει να κερδίσει κάποιος –και όχι μόνο σε οικονομικές απολαβές- έχουν γίνει πολύ δυσανάλογα και άδικα. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την κατανομή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και πόσα χρήματα καταλήγουν στους ίδιους τους καλλιτέχνες. Είναι πλέον ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε αυτό το σύστημα και όλους τους μηχανισμούς του. Είναι δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο να μπεις σε αυτό το κύκλωμα και να παρουσιάσεις αυτό που έχεις στην καρδιά σου, να προσπαθήσεις να εξελιχθείς και να συνεχίσεις. Το σημαντικό επίσης, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι να κάνουμε τους σωστούς συμβιβασμούς και να παραμένουμε πιστοί στις αξίες μας. Ωστόσο, παρατηρώ ότι εμφανίζονται σιγά σιγά νέοι παραγωγοί με αξίες πολύ κοντά στην ουσία της ηλεκτρονικής μουσικής, και αυτό είναι συναρπαστικό και ενθαρρυντικό για το μέλλον!
Είναι πιο δύσκολο να κάνεις τους ανθρώπους σήμερα να χορέψουν από ό,τι παλιότερα;
Θα έλεγα ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό από πριν. Έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό σύμπαν, με πραγματική ταυτότητα ήχου που να ξεχωρίζει, και την ατμόσφαιρα για να χορέψει το κοινό. Όλη αυτή η ποιότητα που απαιτείται έχει καταπατηθεί από την έκρηξη του internet και τον εκδημοκρατισμό των μουσικών λογισμικών και των μουσικών οργάνων. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα παλιρροιακό κύμα καλλιτεχνών και μουσικής. Επομένως, η εύρεση ενός ιδανικού τόπου όπου θα χορεύεις ακολουθώντας τον παλμό της μουσικής έχει γίνει πολύ δύσκολη υπόθεση και απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη προσωπική επένδυση. Όσοι, βέβαια, έχουμε αυτόν το σκοπό. Για να κάνουμε, δηλαδή, τους ανθρώπους να χορεύουν στα club, πρέπει να παραμένουμε πιστοί στην ποιότητα που θα κάνει το κοινό να θέλει να σε ακολουθήσει. Να κλείσει τα μάτια και να χορέψει στον ρυθμό που θα του στείλεις στην καρδιά, στα κόκαλα, στο μυαλό. Βέβαια, όλα αυτά πολλές φορές ακούγονται ρομαντικά, αλλά πάντα μπορούμε να παίρνουμε ρίσκα και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Τα αγαπημένα σου club;
Υπάρχουν πολλά. Τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα: Fabric (London), Nitsa (Barcelona), Berghain / Panorama Bar (Berlin), Watergate (Berlin) ), DC 10 (Ibiza), Warung (Brasil), Rex (Paris), Lux (Lisbon), Fuse (Brussels), Kompass (Ghent).
Τι θα αφήσεις πίσω στο στούντιο για να έρθεις στην Αθήνα και να παίξεις για το κοινό του Plissken Festival;
Θα αφήσω τρία νέα remixes που θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Δεκέμβριο. Το ένα είναι για τον Dino Lenny που θα βγει από τη Nein Records, ένα για τους Moderna & Theus Mago για την εταιρεία SUW και ένα για τον D.Y.O.R., το οποίο κυκλοφορεί από τη Rotten City. Το 2020 θα κυκλοφορήσει ένα νέο δικό μου EP, αλλά είναι πολύ νωρίς να πω περισσότερα γι’ αυτό. Καινούρια κομμάτια θα ακούσετε στο Plissken Festival.
Σβήστε τα φώτα και ακούστε εδώ το Blind Trust του Cabaret Nocturne:
Info: Winter Plisskën
Σάββατο 7/12, Main Stage: Piraeus 117 Academy/ Aquarium: The HUB Events
www.plisskenfestival.gr
