Φωτογράφιση: Γιώργος Καπλανίδης. Styling: Βίβιαν Ρουβέλα.
«Το Κόντρα στην Ελευθερία του Εστέβα Σολέρ που σκηνοθετώ στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μοιάζει σαν να αποχαιρετά ένα παλιό κόσμο. Τον κόσμο της ελευθερίας που είναι διαλυμένος και εμείς ζούμε σε αυτόν σαν να μην συμβαίνει τίποτα πάνω στα συντρίμμια του, υποδυόμενοι τους ελεύθερους και τους ωραίους. Την ίδια στιγμή υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μας περιορίζουν στην δουλειά, στο σπίτι μας, στον τρόπο που θα συμπεριφερθούμε στους άλλους. Και όλο αυτό μας κάνει όλο και πιο συντηρητικούς. Είναι φοβερό το ότι είμαστε τόσο συντηρητικοί έχοντας τόσο μοντέρνα μέσα στα χέρια μας. Έχουμε τόσες δυνατότητες επικοινωνίας και εμείς επιλέγουμε να κρυφτούμε και να απομακρυνθούμε. Την ίδια στιγμή υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν τόσες πολλές διαφορετικές φωτεινές φωνές, αλλά αυτές που στο τέλος υπερισχύουν είναι οι πιο σκοτεινές. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως είναι δυνατόν τόσες επαναστάσεις να πήγαν χαμένες… Όλες αυτές οι ιδέες και τα δικαιώματα που διεκδικήθηκαν και εκφράστηκαν αλλά στην ουσία δεν κατακτήθηκαν. Η ισότητα, η αδερφοσύνη, η δικαιοσύνη πλέον σκύβουν και λυγίζουν κάτω από την ανάγκη των λαών για ασφάλεια, η οποία προκύπτει πλέον να είναι πιο σημαντική. Έχουμε τις ίδιες αγωνίες του 19ου, ενώ αν με ρωτάτε η έννοια του παγκόσμιου πολέμου δεν είναι μακριά. Η ζωή μας μπορεί να αλλάξει ξαφνικά από το πουθενά χωρίς να βομβαρδιστεί απαραίτητα η πόλη μας. Μας βομβαρδίζουν το μυαλό, τη σκέψη, την ελευθερία, τη βούληση.
Το Κόντρα στην Ελευθερία είναι ένα σπονδυλωτό κείμενο με πολλές διαφορετικές ιστορίες που σκιαγραφούν τη σημερινή μας κατάσταση. Σε μια από αυτές, ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να νοικιάσει ένα σπίτι όπου μέσα σε αυτό υπάρχει ένα πτώμα κρεμασμένο από το ταβάνι, το οποίο κάνουν συνεχώς πως δεν το βλέπουν. Έτσι κάνουμε. Ένας άστεγος σταμάτησε μπροστά μας πριν από μερικές ημέρες και εκτός από λίγα χρήματα ζήτησε λίγες κουβέντες γιατί είχε να μιλήσει σε άνθρωπο δέκα μέρες. Πεινούσε για επικοινωνία. Έχουμε μάθει να προχωράμε μπροστά από κρεμασμένους και να τους αφήνουμε πίσω μας. Ακόμη και αυτό που έγινε με το Ζακ. Το προσπερνάμε. Το αφήνουμε πίσω. Λες και μπορούν να συμβαίνουν και αυτά.
Για να κάνουμε κάτι όμως για όλα αυτά έχει κόστος. Για να επιβιώσουμε μας αρέσει να κινούμαστε προς τα πάνω, να ανεβαίνουμε. Από την άλλη, ο θυμός και η οργή μας κινείται προς τα κάτω. Δε τολμάει κάποιος να εκφράσει την όποια βία του προς τους ανώτερους τους. Έτσι την πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Γι’ αυτό είναι θαυμαστό όταν κάποιος υψώνει το ανάστημα του προς τα πάνω. Όχι στον μετανάστη, όχι στον άστεγο, όχι στον απροστάτευτο. Να τολμήσεις να το κάνεις στο αφεντικό σου. Αυτό είναι επανάσταση. Θα ήθελα πολύ να έχω επαναστατήσει με αυτό τον τρόπο. Από τις επαναστάτες της καθημερινότητας εκτιμώ πολύ αυτούς δεν αφήνουν τα όνειρα τους να λιώνουν στον καναπέ. Που ξεπερνούν το φόβο της έκθεσης και της αποτυχίας. Αυτό πιστεύω ότι το προσπαθούμε στο Skrow Theater. Ανάμεσα σε αυτά που κάνουμε είναι να επιλέγουμε νέα σύγχρονα κείμενα. Μας νοιάζει το διαχρονικό, αλλά και το επίκαιρο. Το θέατρο οφείλει να υπηρετεί και το πάντα και το τώρα. Και το τώρα τη δεδομένη στιγμή έχει τρομερή ανάγκη.
Ο Εστέβα Σολέρ διαλογίζεται θεατρικά γύρω από τη λέξη ελευθερία δίνοντας μας να καταλάβουμε πως την αντιμετωπίζουμε σαν τσίχλα, την οποία την αναμασάμε και πως οι ιδέες δεν είναι λέξεις. Είναι κυρίως πράξεις. Θα ήθελα ο θεατής να αντιληφθεί αυτή την ειρωνεία. Να σκεφτεί ότι έννοιες όπως η ελευθερία πεθαίνουν. Ξέρετε, θα ήταν τίμιο να το πούμε τουλάχιστον μεταξύ μας ότι θάβουμε τέτοιες έννοιες χωρίς να τις θρηνούμε. Το πένθος προϋποθέτει συνειδητοποίηση του τι συμβαίνει και αφήνει ελπίδα για επαναδιεκδίκηση. Ότι για παράδειγμα ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να χλευαστεί στο δρόμο, ένας πρόσφυγας μπορεί να δεχτεί επίθεση, ότι ένας παπάς έχει το δικαίωμα θα σε βάλει να υπογράψεις ότι δεν είσαι γκέι για να γίνεις νονός.
Εκτός από υποκριτική, σε μια σκηνή μπορείς να δεις να συμφιλιώνονται δυο κόσμοι, την ίδια στιγμή που αυτοί οι δυο κόσμοι επιλέγουν στην πραγματικότητα να είναι σε διαρκή πόλεμο. Αυτή την παρηγοριά και τη συγκίνηση νιώθω τα τελευταία τρία χρόνια στην παράσταση Χελιδόνι στο πλευρό της Σοφία Σεϊρλή. Η οποία δεν είναι μόνο μια από τις καλύτερες ηθοποιούς που έχουμε, αλλά μια καλλιτέχνης που δημιουργεί σχέσεις. Σε αυτή την παράσταση -που θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν-, δεν είμαστε ηθοποιοί που μιλάμε. Είναι μια σχέση διηγείται μια συγκινητική ιστορία δυο διαφορετικών κόσμων που όταν γίνονται ένα, ο κόσμος γίνεται καλύτερος για όλους. Καταφύγιο. Νίκη. Γίνεται ελευθερία».
INFO: Κόντρα στην Ελευθερία, Πειραιώς 260, 02/07 έως 05/07/2019 στις 21:00 και 05/07/2019 στις 18:00, greekfestival.gr
