Στην απόκρημνη πλαγιά ενός πυκνού δάσους από πεύκα, βελανιδιές και θάμνους χτίστηκε μια κατοικία η οποία δεν διαταράσσει την ηρεμία του τοπίου, ούτε καταστρέφει την ομορφιά του. Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε την κατασκευή της, ο Αλμπέρτ Κολομέρ, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα: έπρεπε να κόψει δέντρα και, όπως ο ίδιος λέει, «να πληγώσει τη γη». Όμως ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να το κάνει αποτελεί φωτεινό παράδειγμα, αφού δείχνει την έντονη ευαισθητοποίηση και τον απόλυτο σεβασμό του προς το φυσικό περιβάλλον. Έχτισε ένα σπίτι το οποίο δεν αγγίζει καν το έδαφος για να μην το κακομεταχειριστεί – μια κίνηση που αποτελεί φόρο τιμής στα δέντρα τα οποία αναγκάστηκε να θυσιάσει. Ο Κολομέρ αποφάσισε το οίκημα να μην έχει θεμέλια, αλλά να στηρίζεται σε μια σιδηροκατασκευή η οποία στερεώθηκε στο βράχο με τεράστιες βίδες. Πρόκειται για ένα κτίσμα όμοιο με κουτί που κρέμεται ακριβώς στο χείλος του γκρεμού. Αυτή η «προεξοχή» οδηγεί σε βεράντες δίχως κάγκελα, κατάλληλες για περισυλλογή, που έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε οι ιδιοκτήτες και οι επισκέπτες να απολαμβάνουν την ανεμπόδιστη θέα νιώθοντας ότι μπορούν να αγγίξουν τον ουρανό!
«Το εσωτερικό της κατοικίας το φαντάστηκα σαν ένα μεγάλο κενό, το οποίο σε διάφορα σημεία μεταμορφώνεται σε μπαλκόνι με θέα», λέει ο δημιουργός, ο οποίος, εκτός από το βασικό concept , αναφέρει και τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με την επιλογή των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίησή του: εξωτερικά το κτίριο είναι καλυμμένο με μια αδιάβροχη μεμβράνη, με πάνελ από νοβοπάν και τσιμέντο, που δημιουργούν μια πρόσοψη με γκρι απόχρωση παρόμοια με εκείνη του βράχου στον οποίο στηρίζεται. Ο συνδυασμός ξύλου και πέτρας αποτελεί ένα είδος καμουφλάζ και κάνει το σπίτι να φαίνεται σαν φυσική συνέχεια του εξωτερικού περιβάλλοντος. Η ευωδιά από το δάσος και το δρύινο παρκέ είναι έντονη σε όλο το χώρο, ενώ η ξύλινη επένδυση έχει γίνει από νοβοπάν υψηλής πυκνότητας ενισχυμένο με μαλλί αρνιού για θερμική και ηχητική μόνωση. Το φυσικό ξύλο έχει παραμείνει όπως είναι, το νοβοπάν έχει βαφτεί σε λευκό χρώμα και οι σιδερένιες λεπτομέρειες είναι από μέταλλο κόκκινου χρώματος. Το φως του ήλιου, που μπαίνει από τις μεγάλες τζαμαρίες σχεδόν όλη την ημέρα, ζεσταίνει επαρκώς το εσωτερικό της οικίας με αποτέλεσμα να μην καταναλώνεται υπερβολική ενέργεια. Επιπλέον, χάρη στην εξαιρετική θερμική μόνωση, η ζέστη διατηρείται με τη βοήθεια μιας μικρής ξύλινης σόμπας μέχρι την επόμενη μέρα. Από το εσωτερικό μπαλκόνι, που βρίσκεται στο χώρο με τη διπλού ύψους οροφή, έχουμε μια άποψη για τη σπιτική άνεση και τη ζεστασιά που προσφέρει αυτό το κτίσμα: ο σκελετός από ξύλο και γυμνό σίδερο, οι μεγάλες τζαμαρίες με την απέραντη θέα στο δάσος, το χαλί και οι λευκοί καναπέδες που έχουν τοποθετηθεί στο σαλόνι, ο σωρός από ξύλα στην άλλη πλευρά της κάτω τζαμαρίας. Αυτή η κατοικία πραγματικά μοιάζει με ξέφωτο μέσα στο πανέμορφο δάσος.
