Κοντά στα Ηλύσια Πεδία και απέναντι από το Grand Palais βρίσκεται αυτή η κομψή διώροφη κατοικία, η οποία εκτείνεται σε 200 τ.μ. Οι ιδιοκτήτες είναι ένα ζευγάρι -συλλέκτες έργων τέχνης- που ζει μόνιμα στο μιλάνο αλλά επισκέπτεται συχνά το Παρίσι λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Εκτός από την αρχιτεκτονική δομή του σπιτιού, αλλά και τη μοντέρνα διακόσμησή του, το δυνατό σημείο του είναι η εντυπωσιακή θέα τόσο στη μεγαλοπρεπή γυάλινη οροφή του Grand Palais όσο και στον Πύργο του Άιφελ. Τα βράδια, σε όποια από τις βεράντες ή το «πράσινο» roof garden καθίσει κανείς, απολαμβάνει τη μαγεία της φωτισμένης γαλλικής πρωτεύουσας.
«Εδώ πάνω νομίζεις ότι είσαι σε έναν άλλο πλανήτη», λέει με ενθουσιασμό ο Φρανσουά Σαμπσόρ, ο αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων που ανέλαβε την ανακαίνιση του κτίσματος. Η πρότασή του ήταν ένας διακριτικός συνδυασμός μοντέρνου και κλασικού. Όχι με αντίκες και ντιζάιν κομμάτια, αλλά με σύγχρονα έπιπλα που έχουν τα γήινα χρώματα και τις καμπύλες των παλιών. Mε την ίδια λογική, το μινιμαλιστικό στυλ που ακολουθείται εδώ δεν είναι αυστηρό. «Δεν ενθαρρύνω τους πελάτες να γεμίζουν τα σπίτια τους με πολλά πράγματα, αλλά δεν μου αρέσουν και εκείνα που μοιάζουν γυμνά και ακατοίκητα», δηλώνει ο Σαμπσόρ. Γι’ αυτό και βρήκε τη χρυσή τομή. Οι πίνακες συνυπάρχουν αρμονικά με τα υπόλοιπα διακοσμητικά αντικείμενα.
Κατά τη ριζική ανακαίνιση δύο διαμερίσματα ενώθηκαν.
Το αποτέλεσμα απέχει πολύ από την εικόνα που έδινε ο χώρος πριν. Ο Σαμπσόρ θυμάται ότι το οίκημα ήταν όλο βαμμένο λευκό, είχε φωτισμό από σποτ με πορτοκαλί απόχρωση και κυματισμούς σε όλο το παρκέ. Η κουζίνα ήταν βαρετή και οι νεροχύτες έμοιαζαν να έχουν αγοραστεί από πολυκαταστήματα. Με μεγάλο κόπο και εργασίες που κράτησαν καιρό, ο ίδιος κατάφερε να μεταμορφώσει την κατοικία. Για να μεγαλώσει το σαλόνι (το οποίο καταλαμβάνει σε ύψος δύο ορόφους), γκρεμίστηκαν κάποιοι τοίχοι. Επιπλέον δημιουργήθηκε ένας ακόμα διάδρομος, που ξεκινάει από τη μία πλευρά της κουζίνας και οδηγεί στους δύο ξενώνες. Στον πάνω όροφο, όπου βρίσκονται τα υπνοδωμάτια, το μπάνιο επεκτάθηκε, αφού προστέθηκε μία ντουζιέρα μέσα σε μια χτιστή κατασκευή, η οποία ουσιαστικά αιωρείται πάνω από το σαλόνι. Από αυτό το σημείο έχει κανείς την ωραιότερη οπτική στο καθιστικό. Ένα φωτεινό δωμάτιο όπου κυριαρχούν το μπεζ και το λευκό. Εδώ την παράσταση κλέβει μία εντοιχισμένη βιβλιοθήκη με καμπύλες. Τα ράφια τυλίγονται απαλά γύρω από τους τοίχους, ενώ η κυματιστή μορφή τους αντισταθμίζει τις αυστηρές γωνίες του χώρου. Η στριφτή σκάλα, που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο επίπεδα, μοιάζει σαν μια «μαθηματική εξίσωση». Σε όλο το σπίτι το χρώμα είναι περιορισμένο. «Αγαπώ τις φωτεινές αποχρώσεις», σημειώνει ο Γάλλος αρχιτέκτονας, «αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ένιωσα ότι δεν ήταν εκείνο που έψαχναν οι πελάτες μου». Γι’ αυτό και προτίμησε μια απαλή παλέτα με διαφορετικούς τόνους του λευκού, του γκρι και του μπεζ. Επιλογές που κάνουν το εσωτερικό της κατοικίας να δείχνει χαλαρό, ό,τι ακριβώς περιμένει κανείς από ένα καταφύγιο στο οποίο η ηρεμία είναι το μόνο ζητούμενο.
