Μια κρεβατοκάμαρα που αιωρείται στον αέρα και προεξέχει από το χείλος ενός βραχώδους γκρεμού ήταν το πιο τρελό όνειρο που είχε στη ζωή της η ιδιοκτήτρια αυτού του σπιτιού στη Βιζέλα της Πορτογαλίας. «Η πρώτη νύχτα μου στο συγκεκριμένο δωμάτιο ήταν μοναδική. Ένιωθα ότι το κρεβάτι μου βρισκόταν ανάμεσα στα σύννεφα», εξηγεί η Καντίντα Φιγκουερένιο, η οποία μετακόμισε μαζί με το σύζυγό της Χόρχε Βαρέλα και τα παιδιά τους σε αυτή την πρωτότυπη, φουτουριστική έπαυλη.
Η πτέρυγα με την κυρίως κρεβατοκάμαρα προεξέχει από την υπόλοιπη κατασκευή, πάνω από το απότομο έδαφος. Ο αρχιτέκτονας Γκονσάλο Αραούγιο, οπαδός της τεχνοτροπίας Art Citta, εξηγεί ότι «η μόνη στήριξη που υπάρχει είναι μερικοί βράχοι από γρανίτη, οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν στερεωθεί καν στο έδαφος. Ουσιαστικά, σε αυτό το έργο χρησιμοποιήσαμε τεχνικές που εφαρμόζονται στην κατασκευή μιας γέφυρας».
Oι ογκόλιθοι είναι συνηθισμένοι στο τοπίο της Βιζέλα, μιας ήσυχης πόλης 45΄ νότια του Πόρτο, η οποία είναι γνωστή για τη βιομηχανία υφασμάτων της. Ο Βαρέλα έχει μια επιχείρηση που παράγει πετσέτες, κληρονομιά από τον παππού του, ο οποίος την ίδρυσε τη δεκαετία του '50. Αυτοί οι ογκώδεις σχηματισμοί του εδάφους ήταν που τράβηξαν την προσοχή της Καντίντα και του συζύγου της: «Κάποτε το κτήμα των 10 στρεμμάτων ήταν άγριο. Ακόμα και τότε όμως, το ξέραμε ότι μια μέρα θα γινόταν φανταστικό». Εκείνο τον καιρό ήταν γεμάτο δέντρα και θάμνους, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα επίπεδο σημείο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να χτίσει. Γι' αυτόν το λόγο χρησιμοποιήθηκαν εκρηκτικά, ενώ κλήθηκε και ο αρχιτέκτονας κήπων Μπράιαν Σκίλμαν για να… δαμάσει το έδαφος. Οι ιδιοκτήτες τον άφησαν να κάνει εν λευκώ ό,τι θεωρούσε απαραίτητο. Το μόνο που του ζήτησε η Καντίντα ήταν να υπάρχει κάπου ένας γιαπωνέζικος κήπος. «Με κάνει να γαληνεύω», μας εξηγεί όσο τον χαζεύει από το παράθυρο του καθιστικού.
Την ίδια ελευθερία κινήσεων έδωσαν και στον αρχιτέκτονα Γκονσάλο Αραούγιο και το βοηθό του, Αουγκούστο Βασκονέλος. «Τους δείξαμε τα σπίτια που υπάρχουν στην περιοχή και τους είπαμε πως θέλουμε κάτι τελείως διαφορετικό», εξηγούν οι ιδιοκτήτες. Πράγματι, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Το κτίσμα είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα, ντυμένο με πλάκες γρανίτη.
Όσον αφορά το εσωτερικό, το ζευγάρι ζήτησε οι χώροι να είναι ανοιχτοί. Επιπλέον οι ιδιοκτήτες ήθελαν στον κάτω όροφο να δημιουργηθεί ένα ειδικό δωμάτιο για να παίζουν οι γιοι τους, ο επτάχρονος Αντρέ και ο τετράχρονος Ντέιβιντ. Οι αρχιτέκτονες χώρισαν το σπίτι σε δύο πτέρυγες που ενώνονται με το λαμπερό καθιστικό: τη «νυχτερινή», όπου βρίσκονται οι κρεβατοκάμαρες, και την «πρωινή». Η τελευταία αποτελείται από ένα χώρο με διαφορετικά επίπεδα, ο οποίος περιλαμβάνει δύο υπερυψωμένα καθιστικά και την τραπεζαρία. Πίσω από αυτά βρίσκεται η πολυτελής και ευρύχωρη κουζίνα. «Τα συγκεκριμένα σημεία είναι ανοιχτά ώστε το τοπίο να "εισχωρεί" σε ολόκληρο το σπίτι», τονίζει ο Αραούγιο. Ειδικά όταν ξεσπά καταιγίδα, η ατμόσφαιρα είναι μαγική, αφού «είναι σαν να πέφτουν πυροτεχνήματα», όπως λένε οι Oitoemponto, το δίδυμο των διακοσμητών Ζακ Μπεκ και Αρτούρ Μιράντα.
Για το εσωτερικό του σπιτιού έχουν χρησιμοποιηθεί βαριά λουστραρισμένα έπιπλα, όπως η εντυπωσιακή τεράστια τραπεζαρία από λευκή λάκα. Οι Μπεκ και Μιράντα άντλησαν την έμπνευσή τους και από τη φύση που περιβάλλει το σπίτι. Έντυσαν τους καναπέδες του καθιστικού με λινό βαμβακερό ύφασμα, η υφή του οποίου θυμίζει το ανάγλυφο του τοπίου. Από κάποια αντικερί του Παρισιού έφεραν ένα επιτραπέζιο φωτιστικό με βάση από γρανίτη. Στο σαλόνι της υποδοχής, το «ζωντανό» πράσινο χαλί είναι σαν να αντανακλά τη σκιά των ευκαλύπτων, ενώ οι γαλάζιες πολυθρόνες θυμίζουν το μπλε του ουρανού. Κατά τα άλλα, οι αποχρώσεις είναι κυρίως ουδέτερες. Όπως λέει ο Μπεκ, «το αγαπημένο μας χρώμα είναι κάτι ανάμεσα σε γκρι και μπεζ». Για να κάνουν το σύνολο πιο ζωηρό, έβαλαν λευκές και μαύρες πινελιές. Στο καθιστικό δεσπόζει ένας ασπρόμαυρος πίνακας που παίζει με τις φιγούρες δύο γυναικών. Οι Μπεκ και Μιράντα χρειάστηκε να κοπιάσουν για να πείσουν το ζευγάρι να δεχτεί την «ασπρόμαυρη» πρότασή τους για το παιδικό δωμάτιο. «Περίμεναν ότι θα τους λέγαμε να το βάψουμε μπλε, κόκκινο και πράσινο, και ξαφνιάστηκαν με την αρχική ιδέα μας», λένε. «Τελικά συμφώνησαν μαζί μας. Αν και η επιλογή είναι τολμηρή για παιδικό δωμάτιο, το αποτέλεσμα είναι χαρούμενο κι έχει πλάκα».
Ακόμα πιο τολμηρό είναι το κελάρι στον κάτω όροφο. Τους τοίχους του κοσμεί μια λαχανί ριγέ ταπετσαρία. «Οι κάβες για το κρασί είναι πάντοτε σκοτεινές, σοβαρές και… βαρετές», δηλώνει ο Μιράντα. «Εμείς, αντίθετα, θέλαμε να κάνουμε κάτι φωτεινό και διασκεδαστικό».
