Στα ανατολικά περίχωρα του Παρισιού, η μονοκατοικία μιας τετραμελούς οικογένειας, έγινε στοίχημα πριν από λίγα χρόνια για το αρχιτεκτονικό γραφείο Λαμπερέρ. Ο Ολιβιέ και η Ελέν Λαμπερέρ, ζευγάρι στη δουλειά αλλά και στη ζωή (γνωρίστηκαν πριν από είκοσι χρόνια στο γραφείο της Αντρέ Πουτμάν), ανέλαβαν να ανακατασκευάσουν μια παλιά αγροικία της δεκαετίας του '60. Το έργο τους θα ήταν εύκολο, όμως οι ίδιοι ήταν εκείνοι που έπεισαν τους ιδιοκτήτες να προχωρήσουν στην αγορά του οικήματος, παρά την παραμελημένη όψη του. Κολόνες και δοκάρια που διέκοπταν άκομψα τους χώρους, υλικά φθαρμένα από το χρόνο και μια αισθητική που παρέπεμπε στην ηλικία του κτίσματος έβαλαν αρκετά εμπόδια στους αρχιτέκτονες. Έναν, όμως, χρόνο μετά, τίποτα δεν θύμιζε το παλιό κτίριο. Η μοντέρνα πλέον πρόσοψη ντύθηκε με πέτρα, τα ξύλινα δοκάρια του ταβανιού καλύφθηκαν με μεταλλικά ελάσματα, ενώ ό,τι υπήρχε στους εξωτερικούς χώρους επενδύθηκε με μεταλλικά πλαίσια. Στη ριζική αυτή μεταμόρφωση συνέβαλε και η δημιουργία ενός όμορφου αίθριου στο κέντρο του σπιτιού, που επιτρέπει στο φυσικό φως να διαχέεται παντού. Οι αρχιτέκτονες, επί δώδεκα μήνες ασταμάτητα, βρίσκονταν καθημερινά εκεί επιβλέποντας τις αλλαγές και επιλέγοντας βήμα βήμα τα υλικά από μικρούς βιοτέχνες της περιοχής. Ο Ολιβιέ ασχολήθηκε κυρίως με το σχεδιαστικό και το κατασκευαστικό κομμάτι και η Ελέν, μαζί με τους ιδιοκτήτες, ανέλαβε την επιλογή των αποχρώσεων, των φινιρισμάτων, αλλά και των έργων τέχνης από διάσημες γκαλερί του Παρισιού. Η γκρίζα πέτρα έγινε κυρίαρχο στοιχείο όλης της κατοικίας. Στα μπάνια χρησιμοποιήθηκε λευκό μάρμαρο Θάσου με ματ τελείωμα στα δάπεδα και γυαλιστερό στους τοίχους. Ελάχιστα από τα έπιπλα που χρησιμοποιήθηκαν αγοράστηκαν από τους ιδιοκτήτες. Τα περισσότερα σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν κατόπιν παραγγελίας ανάλογα με τις διαστάσεις των δωματίων, των δομικών τους υλικών, τη θέση μιας πόρτας ή τα ανοίγματα των παραθύρων. Κάθε λύση μελετήθηκε ξεχωριστά και οι αρχιτέκτονες άφησαν μεγάλα περιθώρια για πειραματισμούς. Όπως στην περίπτωση των φύλλων των ντουλαπιών στην γκαρνταρόμπα της κρεβατοκάμαρας, που άλλαξαν συνολικά δεκαπέντε αποχρώσεις μέχρι να βρεθεί η ιδανική. Τα χρώματα επιλέχτηκαν με σκοπό να ελαφρύνουν το αυστηρό στυλ που συνήθως επιβάλλει η παρουσία της πέτρας.
Πηγές έμπνευσης, σημεία αναφοράς αλλά και καθοριστικές πινελιές στη διακόσμηση ήταν σαφώς τα έργα τέχνης που διαμόρφωσαν την πορεία της ανακατασκευής σχεδόν από την αρχή. Κάθε λύση που αποφασίστηκε και κάθε αλλαγή που έγινε μαρτυρά την αγάπη των δημιουργών για τη λεπτομέρεια, στοιχείο που χαρακτηρίζει όλες τις δουλειές τους.
