Το 2016 λένε πως ήταν το έτος της απώλειας. Γιατί επιλέξατε ένα έργο όπως τα «Αμάραντα», που έχει στον πυρήνα του ακριβώς αυτή την έννοια;
Το θέατρο καλείται, σαν καθρέφτης της ψυχής του θεατή, να φωτίσει ποιητικά το ασυνείδητο μας λυτρώνοντάς μας. Γι' αυτό παραμένει πάντα επίκαιρο. Ιδιαίτερα σε καιρούς θολούς και σκοτεινούς όπως οι τωρινοί, η ανάγκη αυτή είναι επιτακτική. Συνηθισμένος στην ασφάλεια του δικού του καβουκιού, ο άνθρωπος τρομάζει μπροστά στην προοπτική της απώλειάς του. Τα «Αμάραντα», παίζοντας σαρκαστικά με το παραμύθι, θέτουν μέσω της φιλίας, του έρωτα, της συζυγικής στέγης ζητήματα απιστίας, πίστης, δοτικότητας και ανταγωνισμού, πλήρως αντιφατικά αλλά τόσο ζωντανά κι ανθρώπινα. Ταυτόχρονα η απώλεια της ζωής του δικού μας ανθρώπου, η παρουσία του θανάτου που έρχεται αντιμέτωπος με τη ζωή και η ανάγκη του θεάτρου να καταδείξει τη μάχη αυτή προβληματίζουν όλους τους σημαντικούς συγγραφείς.
Σε μια χώρα που κοιτάζει άβουλη την επερχόμενη καταστροφή, τέτοια έργα πρέπει να απασχολούν τους πολίτες της. Ένα έργο πέραν του λογικού, πέραν του ρεαλισμού, εκτός χρόνου, είναι ικανό να καταγράψει την ιστορία των τελευταίων -μετά την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Μεταπολίτευση- ετών και να μας δείξει πόσο μικροί-μεγάλοι είμαστε μέσα στην αμάθεια μας.
Ποιο είναι το βασικό συναίσθημα που θα θέλατε να έχει κάποιος φεύγοντας από την παράσταση;
Θα ήθελα να κουνηθεί συθέμελα ο θεατής και να αντιληφθεί μέσα από ποικίλα συναισθήματα την ιδιοσυγκρασία του.
Οι ήρωες του έργου μοιάζουν με συντρίμμια του εαυτού τους. Τα συντρίμμια χτίζονται ξανά;
Το σύμπαν όλο καίγεται για να γεννηθεί ξανά. Νόμος της φύσης, μέρος της οποίας είναι οι τέσσερις χαρακτήρες του έργου. Ο Στάμος πεθαίνει πριν από την παράσταση και θα ξαναγεννηθεί μέσω του Μέμου. Ο Μέμος πεθαίνει μέσα του, από την απώλεια του φίλου και συνεργάτη του, και θα ξαναγεννηθεί τελετουργικά ακόμη κι αν πρέπει να αγκαλιάσει το Χάρο. Η Μερόπη πέθανε μέσα της παλιά, μικρή, και τώρα παλεύει να σταθεί. Η Αντώνα, εφτά φορές νεκρή, είναι ένα πνεύμα που κουβαλάει την Ελλάδα. Θα ξαναγεννηθεί επί σκηνής, τις ιστορίες της να πει.
Η Ελλάδα έχει συντριβεί;
Ακόμη όχι. Το κακό είναι πως δεν ελέγχουμε την μοίρα μας και πως ακόμη δεν ξέρουμε πόσο αιματηρή θα αποδειχτεί αυτή η κατάσταση μόλις τελειώσει. Η ελπίδα όμως πεθαίνει τελευταία.
Στο έργο όλα συμβαίνουν στο παρασκήνιο ενός τσίρκου. Γιατί ασκεί τόση γοητεία το παρασκήνιο;
Τσίρκο φαντάζει η ζωή μας και το παρασκήνιο είναι το ασυνείδητό μας. Πάντα ασκεί γοητεία η ανακάλυψη του.
Γιατί χρειάζονται χώροι σαν το Faust στο κέντρο της πόλης;
Το Faust καλείται να στηρίξει τη ρίζα του ονόματός του, που σημαίνει ευοίωνος και τυχερός, με θετικό πρόσημο. Πρόκειται για έναν πολυχώρο θεάτρου και μουσικής μοναδικό στο είδος του, που στέκεται περήφανα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και φιλοδοξεί να τελέσει έργο τίμιο. Πρακτικά προσφέρουμε, σε όποιον περάσει την πόρτα του, μια θεατρική παράσταση και αμέσως μετά ένα μουσικό live με το ίδιο εισιτήριο.
Τι ονειρεύεστε για το μέλλον του;
Είμαι άνθρωπος που αποφεύγω να ονειρεύομαι το μέλλον, μιας και η μόνη υπαρκτή στιγμή είναι η τωρινή. Το Faust, όπως και εμείς, θα ακολουθήσει τη μοίρα των καιρών μας.
Info
H παράσταση «Αμάραντα» της ομάδας bijoux de kant, σε κείμενα Παύλου Μάτεσι και Γλυκερίας Μπασδέκη, παρουσιάζεται στην σκηνή του Faust μέχρι τις 26/2, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00.
www.faust.gr
