Στην εποχή που τα πάντα μετατρέπονται σε ένα φιλόδοξα κινηματογραφικά franchises, από παλιές ταινίες ή σειρές ως και applications για κινητά, κανένα remake δε μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη. Αυτό μπορούμε να πούμε και για την ιδέα ενός νέου «Baywatch», ένα απομεινάρι των 90s που έβαλε στην ποπ κουλτούρα τις ξανθιές ναυαγοσώστριες που βάζουν κυριολεκτικά μπροστά τα στήθη τους, τρέχοντας σε slow motion. Ένα τέτοιο υλικό ασφαλώς μπορείς να το τραβήξεις στα άκρα φτιάχνοντας κάτι τόσο ενοχικό που μπορεί να καταλήξει ως και μεταμοντέρνο αριστούργημα, όμως εδώ οι προθέσεις ήταν διαφορετικές.
Το «Baywatch» της νέας εποχής έχει επίσης έναν σταρ των καιρών μας, τον Ντουέιν Τζόνσον αντί του Ντέιβιντ Χάσελχοφ που από την αρχή προσπαθεί να δώσει μια πιο ανάλαφρη και αστεία εικόνα στον ήρωά του, σε σχέση με τον παλιότερο Μιτς Μπιουκάνον που λειτουργούσε σχεδόν αποκλειστικά ως ένα πατρικό σύμβολο για όλους τους υπόλοιπους. Και ο καινούριος πάντως συμπεριφέρεται από την αρχή ως αρχηγός μιας διευρυμένης οικογένειας, όμως ο Τζόνσον ξέρει που βρίσκεται και προσπαθεί, όπως έκανε και πρόσφατα στο «Fast and Furious 8», να το διασκεδάσει. Δε φαίνεται να έχουν όλοι πάντως την ίδια αποστολή. Ο Ζακ Έφρον, ως ένα κωλόπαιδο που προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του, παίρνει υπερβολικά το ρόλο του στα σοβαρά και το ίδιο φαίνεται να κάνει και η ταινία όσο περνά η ώρα, μετατρέποντας το ναυαγοσωστικό team σε αστυνομικούς ερευνητές που έχουν ανακαλύψει ένα σοβαρό κίνδυνο για τη παραλία τους και προσπαθούν δώσουν, ηρωικά, τη λύση.
Η ισορροπία ανάμεσα στην απενοχοποιήμενη και τη «σοβαρή» κωμωδία είναι το θέμα εδώ και με τη πλοκή να γέρνει προς το δεύτερο, ξεκινά μια σειρά νευρικών αστείων που προσπαθούν με το ζόρι να επαναφέρουν το χαλαρό κλίμα. Τα περισσότερα είναι κακογυρισμένα, αμήχανα και από ένα σημείο και έπειτα, επαναλαμβανόμενα και αρκετά από αυτά πιθανά δε θα χωρούσαν ποτέ ούτε καν σε κάποιο από τα παλιά επεισόδια της σειράς, που δε μπορείς να την πεις και μνημείο καλού γούστου. Τι μένει λοιπόν; Η διάθεση για αυτοαναφορικότητα, με τα slow motion και φυσικά τις επανεμφανίσεις, που λειτουργεί για τους νοσταλγούς του παρελθόντος, αλλά μάλλον αποκλειστικά μόνο γι' αυτούς. Βλέποντας την ταινία αποστασιοποιημένα, χωρίς συνδέσεις με τη σειρά, δύσκολα θα μπορούσε να σηκώσει ένα νέο franchise με καινούριες περιπέτειες για τους ήρωες και το πιθανότερο είναι πως αυτό το εγχείρημα θα ολοκληρωθεί άδοξα. Εκτός βέβαια, αν η εικόνα της 50αρας Πάμελα Άντερσον στο τέλος είναι τόσο θελκτική και μπορέσει να κάνει το θαύμα της στα ταμεία.
