Μετά την πρώτη γνωριμία στο «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος», ο Τ’Τσάλα στο «Black Panther» έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο του πατέρα του και Βασιλιά της Γουακάντα, ενός προηγμένου τεχνολογικά Αφρικανικού κράτους, που έχει μάθει να κρύβεται για προφανείς λόγους από τον παγκόσμιο χάρτη. Εκεί θα αναλάβει την ευθύνη της διαδοχής, μέχρι που ένας αναπάντεχος εχθρός από το παρελθόν θα διεκδικήσει το θρόνο.
Η αλήθεια είναι πως τα κινηματογραφικά καρέ της Marvel είναι και δεδομένα εμπορικά χαρτιά. Η μία ταινία μετά την άλλη, με συχνότητα που πλέον κυμαίνεται στο τρίμηνο(!), εξαπολύουν τους υπερφυσικούς ήρωες του κόμικ κολοσσού προς τέρψη των φανατικών και των ταμείων, αδιαφορώντας μεν για δημιουργικές πινελιές, σκιτσάροντας δε μία συνεπή (και αξιοπρεπή) συνταγή. Δέκα χρόνια από το πρώτο «Iron Man» (2008) και 17 ταινίες μετά, η Marvel έχει συγκεκριμένη υπογραφή και καθαρά εμπορικά χέρια. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να δείξει τα νύχια της.
Το «Black Panther», η ιστορία του πρίγκιπα Τ’ Τσάλα (Τσάντγουικ Μπόζμαν), που αναλαμβάνει Βασιλιάς της Γουακάντα και μετατρέπεται σε «Μαύρο Πάνθηρα» για να αποδώσει δικαιοσύνη, δεν βγάζει την εταιρεία εκτός ασφαλούς ζώνης, αλλά ορίζει την τοπογραφία του συγκεκριμένου μπλοκμπάστερ σε πιο αληθοφανή σύνορα. Για πρώτη φορά η ιστορία ενός origin της Marvel, δείχνει τόσο ρεαλιστική. Με αρχηγό της φυλής τον εξαιρετικό σκηνοθέτη Ράιαν Κούγκλερ των «Μία Στάση Πριν το Τέλος» και «Κριντ: Η Γέννηση ενός Θρύλου», ο «Black Panther» βουτά στην πολιτιστική του βάση και συστήνει έναν χαρακτήρα με καθαρή ταυτότητα.
Ο «Black Panther» αφήνει οικουμενικό αποτύπωμα, γεμάτο χρώμα, χιούμορ και δράση.
Σαιξπηρικός «Άμλετ» (αν και λόγω γεωγραφίας οι περισσότεροι μπορεί να θυμηθούν το «The Lion King») και κοσμοπολίτης Τζέιμς Μποντ, αστικά γκέτο των ‘90s και απέραντη αφρικανική σαβάνα, όλα χωρούν στα 135 χορταστικά λεπτά του «Πάνθηρα». Σε ένα γενναίο βήμα που συντάσσεται με την πολυπολιτισμική ισότητα και την αποδοχή της διαφορετικότητας, ο «Black Panther» ενσωματώνει την αφρικανική κουλτούρα και διαθέτει ένα αξιόλογο καστ με θαυμάσιους πρέσβεις. Μαζί με τον Τσάντγουικ Μπόουζμαν που υποδύεται τον «Μαύρο Πάνθηρα» συμπρωταγωνιστούν ο οργισμένος γιος του «Κριντ» Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, η βραβευμένη με Όσκαρ Λουπίτα Νιόνγκο, ο Μάρτιν Φρίμαν και ο Άντι Σέρκις (σε μία επανένωση «Χόμπιτ»), ο οσκαρούχος Φόρεστ Γουίτακερ («Ο Τελευταίος Βασιλιάς της Σκωτίας») και η γοητευτική Άντζελα Μπάσετ («American Horror Story»). Με Διευθύντρια Φωτογραφίας τη Ρέιτσελ Μόρισον, η οποία πρόσφατα έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ Φωτογραφίας με το «Mudbound», τη μουσική του Λούντβιγκ Γκόρανσον που χρησιμοποιεί διακριτικά έθνικ στοιχεία, τα πολύχρωμα κοστούμια της θρυλικής Ρουθ Κάρτερ («Amistad», «Roots», «Malcolm X») και τη μουσική επιμέλεια του Κέντρικ Λαμάρ στα τραγούδια, το «Black Panther» αποπνέει αυθεντικότητα και σχολαστική λεπτομέρεια για να τιμήσει τις ρίζες του.
Ο Κούγκλερ άλλωστε ξέρει να διαχειρίζεται σωστά την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα, διαμορφώνοντας χαρακτήρες που νιώθεις ρεαλιστικούς σε μία προβληματική συνθήκη που φαντάζει οικεία. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι πως το «Black Panther» σχολιάζει συνειδητά, μέσα από την απλοποιημένη λογική ενός μπλοκμπάστερ, την ιστορία μιας ηπείρου και των ανθρώπων της: τους εμφυλίους, την εκμετάλλευση, τη μητριαρχία και τις διακρίσεις που προσδιορίζουν τα φύλα και οι φυλές. Με βασικό πυρήνα το χρέος της τοπικής κληρονομιάς και την ανάληψη των ευθυνών σε παγκόσμια κλίμακα, ο «Black Panther» αφήνει οικουμενικό αποτύπωμα, γεμάτο χρώμα, χιούμορ και δράση. Ακούστε τον να βρυχάται.
