Οι σκηνοθέτες του «Captain America 2: O Στρατιώτης του Χειμώνα» Άντονι και Τζο Ρούσο, επιστρατεύουν τους ήρωες της Marvel και ουσιαστικά παραδίδουν ένα «Εκδικητές 3» παρά ένα καθαρόαιμο σίκουελ του «Captain America», που γίνεται αφορμή για μία διαλεκτική στην ευθύνη, τις πρωτοβουλίες και τα ηθικά κίνητρα των υπερ-ηρώων.
Μετά από ένα διεθνές επεισόδιο στη Νιγηρία, η αμφιλεγόμενη παγκόσμια αποδοχή των Εκδικητών μετατρέπεται σε παγκόσμια κατακραυγή και ο ΟΗΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να δημιουργηθεί ένα κυβερνητικό σώμα που θα βάζει όρια και θα εγκρίνει τις μελλοντικές τους επεμβάσεις. Το ευαίσθητο πολιτικό ζήτημα βρίσκει αντιμέτωπους τον Στιβ Ρότζερς (Captain America) με τον Τόνι Σταρκ (Iron Man) και η διαφωνία τους πολώνει τα υπόλοιπα μέλη των Εκδικητών.
Αποφεύγωντας την προφανή κατάταξη στο ιδεολογικό ζήτημα, για παράδειγμα ο Captain America προτιμά να βρεθεί αντιμέτωπος με τον νόμο, ενώ ο Iron Man και η Black Widow συμφωνούν με τον κυβερνητικό έλεγχο, το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» φέρει την καπιταλιστική Αμερική στον αντίποδα του συναισθηματικού φιλοπατριωτισμού και αφήνει ελεύθερο έδαφος σε μία νέα (ευρωπαϊκή!) απειλή να ενορχηστρώσει ένα σχέδιο που θα αποκαλύψει λάθη και μυστικά του παρελθόντος, καθοριστικά για τις σχέσεις των Εκδικητών.
Στην επική διάρκεια των 150 λεπτών, οι αδελφοί Ρούσο κάνουν τους «Εκδικητές» από «δυο χωριά», παραμένουν συμπαγείς στην αφηγηματική μυθολογία της Marvel που ξεκίνησε ήδη από το «Iron Man» του 2008 και στηρίζουν τις μονομαχίες στην επαφή σώμα με σώμα. Ο ψηφιακός ορυμαγδός των προηγούμενων «Εκδικητών» είναι περιορισμένος και οι σκηνές δράσης δείχνουν περισσότερο ρεαλιστικές με αναμενόμενο highlight την άψογα χορογραφημένη σκηνή της μεταξύ τους μάχης.
Με την εξαίρεση των Θορ (Κρις Χέμσγουορθ) και Μπρους Μπάνερ/Χαλκ (Μαρκ Ράφαλο), όλοι οι ήρωες της Marvel είναι εδώ, με δεδομένη προϊστορία που κάνει τους θεατές να ενδιαφέρονται γι' αυτούς. Παράλληλα οι Ρούσο βρίσκουν κοινό τόπο στο παρελθόν του Captain America και του Iron Man, που φιλτράρει συναισθηματικά την κόντρα τους και εξελίσσει τους χαρακτήρες. Με λίγα λόγια καταφέρνουν να κάνουν αυτό τον «Εμφύλιο» πιο ουσιώδη από την πρόσφατη μονομαχία «Batman V Superman» και δεν πελαγώνουν στη διαχείριση των χαρακτήρων. Αντιθέτως προσθέτουν δυο νέους πολυαναμενόμενους ήρωες, τον Black Panther (Τσάντγουικ Μπόουζμαν) και φυσικά τον Spider Man (Τομ Χόλαντ).
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την εισαγωγή τους μπορεί να γίνει ένα μάθημα για τον Ζακ Σνάιντερ («Batman V Superman»), μιας και σε αντίθεση με την απογοητευτική αντιπαράθεση της DC, εδώ οι νέοι ήρωες κάνουν τις συστάσεις αφού έχουν δημιουργηθεί πρώτα οι απαραίτητες δραματουργικές συνδέσεις. Όσοι αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη τον Τομ Χόλαντ στο ρόλο του Ανθρώπου-Αράχνη μπορούν να ηρεμήσουν μιας και αποτελεί την ιδανική, φρέσκια ενσάρκωση του Spider Man που γυρίζει πίσω τον ήρωα στα θρανία και τον επανασυνδέει με την ελαφράδα της εφηβείας.
Κάπου ανάμεσα στην επιθυμία για το «κοινό καλό», αλλά και τα ιδιοτελή προσωπικά κίνητρα το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» φανερώνει το (υπερ)ανθρώπινο πρόσωπο των «Εκδικητών» και αφηγείται μία μελαγχολική ιστορία που έχει ως αφετηρία τη φιλία και την αφοσίωση. Με δεδομένη την εμπορική επιτυχία, οι Ρούσο προσφέρουν το πιο ενδιαφέρον κεφάλαιο των «Avengers» και παραδίδουν μία ταινία που θα μπορούσε να είναι το «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» του καλογυαλισμένου κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel.
