Ο Πίτερ Μπεργκ, σκηνοθέτης ηρωικών περιπετειών όπως «Ναυμαχία» ή «Ο μόνος επιζών», αποπειράται εδώ μια όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερη δραματοποίηση του ανθρωπιστικού, οικολογικού και εταιρικού σκανδάλου BP, μεταφέροντας στην οθόνη το χρονικό της πολύνεκρης καταστροφής μιας πλατφόρμας εξόρυξης πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού από διαρροή μεθανίου σε σπασμένους αγωγούς, στις 20 Απριλίου του 2010.
Πράγματι, με τα τραχιά κοντινά της πλάνα, την αληθοφάνεια των κατασκευασμένων ντεκόρ και τον περιορισμό των ψηφιακών εφέ στο μίνιμουμ, η ακριβή ταινία του θέλει διαρκώς να εκπέμπει την αίσθηση του ντοκουμέντου χωρίς να σου αποσπά την προσοχή από το φιλμικό υπερθέαμα καταστροφής. Αποτυγχάνει όμως και στα δύο. Οι εικόνες –και το σασπένς- συνθλίβονται από το υστερικό μοντάζ, οι τρεις χαρακτήρες που μικρογραφούν το χρονικό παραμένουν σχήματα μέχρι τέλους, ενώ η ντουντούκα του προσωπικού ηρωισμού παρακάμπτει κατά δεκάδες ναυτικά μίλια τις σειρήνες συναγερμού για την εγκληματική ανευθυνότητα των μουράτων πολυεθνικών.
