«Έφυγε» ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος

«Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει» ήταν το μότο που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Ασυμβίβαστος και βαθιά φιλοσοφημένος, ο Χρόνης Μίσσιος δεν δίστασε να ασκήσει σκληρή κριτική τόσο στον αριστερό χώρο, από τον οποίο προερχόταν, όσο και στην ίδια την κοινωνία. 
 

Γεννήθηκε το 1930 στην Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες, ενώ έζησε τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες και κομμουνιστές που διώκονταν από τη δικτατορία του Μεταξά. Σταμάτησε το σχολείο στη δευτέρα δημοτικού, εργάστηκε ως μικροπωλητής, ενώ ήταν ένα από τα παιδιά που στάλθηκαν στα Γιαννιτσά από τον Ερυθρό Σταυρό για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής. Σύντομα, ο ίδιος πέρασε στους αντάρτες, ενώ το 1947 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί την εκτέλεσή του, η οποία τελικά δεν ήρθε ποτέ. Το διάστημα μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 το πέρασε σε φυλακές και εξορίες (Μακρόνησος, Αϊ-Στράτης, Αβέρωφ κ.α.). Εκεί έμαθε γραφή και ανάγνωση, ενώ το 1985 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» (εκδ. Γράμματα), το οποίο από τους πρώτους κιόλας μήνες της κυκλοφορίας του τον καθιέρωσε στη συνείδηση των κριτικών και -το σπουδαιότερο- του κοινού. Ακολούθησαν το «Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;» (εκδ. Γράμματα, 1988) και «Τα κεραμίδια στάζουν» (εκδ. Γράμματα, 1991).

Αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο, γλυκόπικρες ιστορίες και άλλες που καθηλώνουν και σοκάρουν, για ανθρώπους που, ό,τι κι αν πέρασαν, στάθηκαν όρθιοι… Ένας άλλωστε από τους τόσο αληθινούς χαρακτήρες του ήταν και ο ίδιος. Ο Μίσσιος κατάφερε μέσα από τον αυθεντικό τρόπο γραφής του να αποτυπώσει μοναδικά την καθημερινότητα των ανθρώπων της μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής εποχής. Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Τετάρτη, 21/11 στις 14:00 στο Μικροχώρι Καπανδριτίου. 

 

Πληροφορίες για τα βιβλία του εδώ