Εχθρός του politically correct, πάντα προσπαθεί να δώσει μια επαναστατική χροιά στα έργα του, να διαγράψει με μία μολυβιά τη φτώχεια, την αδικία και την κοινωνική ανισότητα. Μέσα από τα φιλμ και τη μουσική του έχει επηρεάσει συνειδήσεις, έχει αφυπνίσει καλά θαμμένα συναισθήματα, έχει περάσει μηνύματα που μιλούν για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα κάθε ατόμου στη δημοκρατία. Τώρα τολμά να γράψει την αυτοβιογραφία του επιχειρώντας μια ανασκόπηση στην επεισοδιακή του ζωή, που λίγο πολύ μοιάζει με τα σενάρια των ταινιών του.
«Πέρασα από όλα τα δράματα και τις συγκινήσεις που βρίσκουμε στα μεγάλα μυθιστορήματα» τονίζει ο 58χρονος Σέρβος δημιουργός σε μια απόπειρα να περιγράψει την πορεία του από το Σαράγεβο των παιδικών του χρόνων έως την περίοδο της διεθνούς αναγνώρισης και των διακρίσεων στο Φεστιβάλ των Καννών. Με δύο Χρυσούς Φοίνικες στην κατοχή του για τα φιλμ Ο Πατέρας Λείπει σε Ταξίδι για Δουλειές (1985) και Underground (1995) και με τις εισπρακτικές επιτυχίες Ο Καιρός των Τσιγγάνων (1988) και Arizona Dream (1993) κατέκτησε το κοινό και απέκτησε φανατικούς θαυμαστές.
Το βιβλίο με τίτλο Κι Εγώ πού Είμαι σ' αυτή την Ιστορία; είναι μια άτυπη ιστορική αφήγηση των Βαλκανίων του 21ου αιώνα γεμάτη με σκηνές που δείχνουν με γλαφυρότητα και ζωντάνια την πορεία ενός ολόκληρου λαού και τη δίψα του για ελευθερία.
Μτφ. Μαριάννα Κουτάλου, εκδ. Πατάκη
