Ιστορία γυναικείας χειραφέτησης με ανάγλυφο θαρρείς φόντο την αγροτική Σκοτία της δεκαετίας του 1910, η νέα ταινία του αγαπημένου μας Τέρενς Ντέιβις ξεδιπλώνει, στη βάση ενός μυθιστορήματος του Λιούις Γκράσικ Γκίμπον, τις δοκιμασίες της μοναχοκόρης μιας αγροτικής φαμίλιας που, έχοντας εγκαταλείψει τα όνειρα της να γίνει δασκάλα για να παραμείνει στην πατρική γη, και αφού βλέπει τον αγροίκο πατέρα της να ωθεί σε αυτοκτονία τη μητέρα της, τα δίδυμα αδελφάκια της να υιοθετούνται από συγγενείς, τον μεγάλο, από παιδί κακοποιημένο αδελφό της να φεύγει δια παντός και τον πατριάρχη να πεθαίνει από εγκεφαλικό, αποφασίζει να πάρει την τύχη της στα χέρια της και να στρώσει τη ζωή της με τον νεαρό εργάτη που τη φλερτάρει.
Για μια ακόμη φορά, ο Βρετανός δημιουργός «ζουμάρει» στα δάκρυα και τον ιδρώτα που χύθηκαν για την κατάκτηση ελευθεριών που σήμερα θεωρούνται αυτονόητες, ενσωματώνοντας διακριτικά στη λογοτεχνική του πηγή δικά του επώδυνα βιώματα από την αδυσώπητη πατριαρχική-προτεσταντική του ανατροφή.
Και οριστικά πλέον αποδεικνύει με τούτο το πανέμορφο μέσα στη θλίψη του φιλμ πως, εκτός από ένας άψογος ενορχηστρωτής των καλλιτεχνικών του επιρροών (η αναγεννησιακή ζωγραφική των Κάτω Χωρών, η κλασική μουσική των μινιμαλιστών, το κινηματογραφικό μιούζικαλ), είναι ο μόνος εν ζωή σκηνοθέτης που μπορεί και μετουσιώνει με τέτοια ακρίβεια το βλέμμα του σε νότες.
Μουσική με εικόνες, πράγματι.
