Η επιστροφή του Σον Έλις («Cashback», «Metro Manila») γίνεται σε μονοπάτια που δεν του είναι γνωστά, με ένα πολεμικό δράμα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία, και προσπαθεί από την αρχή ως το τέλος του να τιμήσει, παρά να διηγηθεί απλά, τον ηρωισμό του αδύνατου. Το φιλμ εξιστορεί την πολύ φιλόδοξη επιχείρηση μιας ομάδας τσέχων αντιστασιακών να δολοφονήσουν τον Νο,3 στην ιεραρχία των Ναζί, παρά τα πενιχρά υλικά τους και τον φόβο πολύ ισχυρών αντιποίνων.
Από την αρχή ο Έλις μοιάζει να έχει εμπιστοσύνη στο υλικό του και να μην επιχειρεί πολλές παρεμβάσεις, διατηρώντας ένα ύφος που σταδιακά φτάνει στο επικό, με στιβαρούς διαλόγους και βλέμματα πλήρως προσαρμοσμένα στην σοβαρότητα του εγχειρήματος. Το τέχνασμα του να μιλούν οι ηθοποιοί αγγλικά με προφορά ανατολικοευρωπαίου, ώστε να έχει η ταινία ένα είδος σύνδεσης με τον τόπο των γεγονότων, είναι μεν κάτι συχνό σε αντίστοιχες ταινίες αλλά όλο και περισσότερο μοιάζει αφελές και, ίσως, ενοχλητικό. Οι πρωταγωνιστές πάντως είναι πολύ αφοσιωμένοι, έστω και σε αυτό το κομμάτι, και προσπαθούν να αποφύγουν τις υποκριτικές υπερβολές σε μια ιστορία που «φωνάζει» για τέτοιες. Οι Ντόρναν και Μέρφι βγάζουν στοιχεία ανθρώπινης ευαισθησίας και εκτελούν πολύ καλά τις αντιηρωικές στιγμές, όταν δηλαδή ο πόλεμος πηγαίνει στην άκρη και οι ήρωες έχουν την ανάγκη για ανθρώπινη συντροφιά.
Η επιχείρηση πάντως του τίτλου, όπως και όλη η ταινία, δεν τοποθετείται σε ένα γενικότερο πλαίσιο γύρω από τον β' παγκόσμιο πόλεμο, ή τον πόλεμο ως πράξη γενικότερα. Ο Έλις μοιάζει να μην έχει εδώ φιλοδοξίες και κρατά χαμηλό ταβάνι για το έργο του, παρουσιάζοντάς το ως μια μεμονωμένη προσπάθεια ηρωισμού που η όποια σύνδεσή του με άλλα γεγονότα γίνεται μέσω επεξηγηματικών καρτών στην αρχή και το τέλος. Για παράδειγμα, δεν αφιερώνει πολύ χρόνο στην υπόλοιπη τσέχικη κοινωνία ως ένα πρώιμο θύμα του ναζισμού, ενώ χρησιμοποιεί την εκτός χώρας κυβέρνηση ως μια απρόσωπη ομάδα που δεν αφουγκράζεται τις ανάγκες των πολιτών. Ό,τι θυμίζει τα χρόνια εκείνα είναι μόνο τα ονόματα, αφού ο σκοπός μοιάζει να είναι η καταγραφή μιας αποστολής και οι συνέπειές της στα μέλη που την επιχείρησαν.
Έτσι, η επική, ειδικά προς το φινάλε, αφήγηση κάπου χάνει το νόημά της, πέρα από ένα προσωπικό «ευχαριστώ» των συντελεστών του φιλμ προς τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Η επιχείρηση με το όνομα «Ανθρωποειδές» μπαίνει στη στοίβα με τις ταινίες κατά της θηριωδίας των Ναζί προς τους αντιπάλους τους, αλλά δεν έχει το ειδικό βάρος για να εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο.
