Από πολλές (και αντικρουόμενες) πλευρές κοιτά ο διορατικός ντοκιμαντερίστας Απόστολος Καρακάσης («Εθνικός Κήπος») το πείραμα της αυτοδιαχείρησης της ΒΙΟ.ΜΕ, πρωτίστως όμως από εκείνη ορισμένων (επίσης συγκρουόμενων εκ των έσω) εργατών του θεσσαλονικιώτικου εργοστασίου κατασκευής υλικών οικοδομών που, μετά την πτώχευση και το κλείσιμό του το 2012, αποφάσισαν να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους.
Το γεγονός ότι το παράνομο εγχείρημα, έχοντας ήδη αποτελέσει το μοντέλο του εργατικού αγώνα για αντίσταση και αλληλεγγύη ανά τον κόσμο, κρατά γερά μέχρι σήμερα, αποδεσμεύεται εδώ σαν ελπίδα, πάντως όχι και ως δεδομένο επιστημονικό –κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή ενός φιλμ που, άλλωστε, καθόλου τυχαία τιτλοφορείται «Ουτοπία» (η οποία μάλιστα δηλώνεται ως επόμενος, και όχι τωρινός, σταθμός).
Μένει να αποδειχθεί αν οι αυτοδιαχειριστές θα καταφέρουν συν τω χρόνω να τελέσουν πλήρως το κατά τη μαρξιστική απαίτηση άλμα από την ποσότητα στην ποιότητα, υπερπηδώντας τον σκόπελο της δικής τους αφεντικοποίησης.
