Με το που εγκαθίσταται στο νέο της διαμέρισμα, μια νεαρή πιανίστρια διαπιστώνει πως με τον γείτονά της, έναν ιδιόρρυθμο, εργασιομανή εφευρέτη, τη χωρίζει μια λεπτότατη μεσοτοιχία. Καθώς αμφότεροι θέλουν ησυχία, ο ένας για να δουλέψει και η άλλη για τις πρόβες της για έναν σημαντικό μουσικό διαγωνισμό, η ηχητική συγκατοίκηση αποδείχνεται αφόρητη. Συμφωνούν, λοιπόν, να θορυβούν εναλλάξ και με πρόγραμμα, και μια ιδιότυπη σχέση συμβίωσης αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Η οποία θα παραμείνει «τυφλή» ακόμη και μετά την προδιαγραμμένη εξέλιξή της σε φιλία και φλερτ, σε μια κομεντί που αναβιώνει ανάλογες φαρσικές συνταγές του Χόλιγουντ του ’60 περί αναγκαστικής συνύπαρξης (τύπου Ροκ Χάντσον-Ντόρις Ντέι) με περίσσιο κέφι και κάποια αισθητική εγρήγορση σε ό, τι αφορά την αξιοποίηση της θεατρίζουσας χωροταξίας (νόστιμη η σκηνή του μετά μεσοτοιχίας δείπνου), αλλά χωρίς την σεναριακή τόλμη που θα διατάρασσε τη μηχανιστική παράθεση των κλισέ του είδους, κι ας εμπνεύστηκε ο νεόκοπος στη σκηνοθεσία ηθοποιός Κλοβίς Κορνιγιάκ το στόρι από ένα βιωματικό περιστατικό της γυναίκας του, Λιλού Φογκλί, που επίσης παίζει στο φιλμ.
