Σε σχέση με τον τυφώνα των ανούσιων γαλλικών κομεντί που δυστυχώς ξεφυτρώνουν τους καλοκαιρινούς μήνες στη χώρα μας, το «Για Καλό και για Κακό» μοιάζει με μικρό πταίσμα. Ο Φρανσουά Νταμιέν και η Σεσίλ ντε Φρανς φροντίζουν να διατηρούν μια γλυκόπικρη ατμόσφαιρα, χωρίς εντάσεις, για μια κωμωδία που το σενάριό της ούτε πρωτότυπο είναι ούτε ακριβώς αληθοφανές, καθώς στηρίζει σε αρκετές αφελείς συμπτώσεις.
Υπάρχει όμως η σωστή ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα, η αλυσίδα των οικογενειακών αποκαλύψεων που πιάνουν 2 γενιές και το αβίαστο γέλιο που βγαίνει σε αρκετές περιπτώσεις που, σε συνδυασμό με τη φημισμένη πια ελαφράδα της εποχής των θερινών σινεμά, κάνουν το φιλμ της Καρίν Ταρντιέ (που έκανε πρεμιέρα πέρυσι στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες) να δικαιολογεί την παρουσία του στα μέρη μας.
