Από τις πιο αξιομνημόνευτες συμμετοχές στις 17ες Νύχτες Πρεμιέρας, το «Keep the Lights On» βοηθούσε προ διετίας το πολύ ενδιαφέρον σινεμά του Άιρα Σακς να συναντήσει ένα μαζικότερο κοινό, διευρύνοντας τους περιορισμούς μιας γκέι (και σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικής) ιστορίας αγάπης σε ένα φιλμ που μπορούσε άνετα να εκτιμήσει οποιοσδήποτε θεατής, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.
Γκέι είναι και το ρομάντζο που αφηγείται στο νέο του φιλμ ο 48χρονος Σακς, τοποθετώντας το σε μια σημερινή Νέα Υόρκη όπου η ανεκτικότητα σε ζητήματα ερωτικής ταυτότητας μοιάζει να έχει σε μεγάλο βαθμό κερδηθεί.
Οι πρωταγωνιστές του φιλμ είναι ο Μπεν και ο Τζορτζ, μακροχρόνιοι σύντροφοι στη ζωή και ευτυχισμένοι συγκάτοικοι. Εβδομηντάχρονος ζωγράφος ο ένας, σχετικά μικρότερος σε ηλικία καθηγητής μουσικής ο άλλος, οι δυο άντρες αποφασίζουν να οριστικοποιήσουν την επιτυχώς δοκιμασμένη πλέον σχέση τους με ένα γάμο.
Χωρίς ο απόηχος της χαρμόσυνης τελετής να έχει κοπάσει για τα καλά, όμως, ο Τζορτζ απαλλάσσεται των καθηκόντων του από το συντηρητικό Καθολικό σχολείο στο οποίο δουλεύει και βρίσκεται αντιμέτωπος με άμεσο πρόβλημα βιοπορισμού.
Αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στο ακριβό ενοίκιο του διαμερίσματος το οποίο μοιράζονται, οι ήρωες αναγκάζονται για πρώτη φορά στη ζωή τους να μείνουν χωριστά, έως ότου ορθοποδήσουν οικονομικά και καταφέρουν να μετακομίσουν σε μια φτηνότερη στέγη.
Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Μπεν φιλοξενείται στο σχετικά στενάχωρο διαμέρισμα που ο παντρεμένος ανεψιός του συντηρεί παρέα με τη σύζυγο και τον έφηβο γιο τους, και ο Τζορτζ βρίσκει προσωρινό κατάλυμα στον καναπέ ενός φιλικού γκέι ζευγαριού αστυνομικών.
Καθένας από τους δυο προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια άβολη και σχετικά καταπιεστική πραγματικότητα που, όμως, αποδεικνύεται ότι ελάχιστα καταφέρνει να επηρεάσει τον δυνατό δεσμό που οι άνθρωποι αυτοί έχουν καλλιεργήσει και συντηρούν ανελλιπώς μεταξύ τους, έπειτα από τέσσερις δεκαετίες κοινού βίου.
Αυτή είναι όλη κι όλη η ιστορία του «Love is Strange». Κι ο Άιρα Σακς την προσεγγίζει ανεπιτήδευτα και χαμηλόφωνα, ως ένα φιλμ διακριτικής παρατήρησης και βραδυφλεγών συναισθημάτων, το οποίο μιλά για την πιο αδιαπραγμάτευτη και άνευ όρων μορφή αγάπης με τρόπους που μοιάζουν απολύτως βιωμένοι και ειλικρινείς.
Συντελεί ασφαλώς σε αυτό και η θαυμάσια χημεία που επιτυγχάνουν μεταξύ τους ο Τζον Λίθγκοου και ο Άλφρεντ Μολίνα, δυο ηθοποιοί τόσο εμφανώς απαλλαγμένοι από ερμηνευτικές μανιέρες και υπερβολές, οι οποίοι καταφέρνουν και επικοινωνούν με βλέμματα και μικρές χειρονομίες καταστάσεις σπάνιας και ζηλευτής οικειότητας.
Με την ίδια ευγένεια πάνω στην οποία έχει δομήσει εδώ και πέντε μεγάλου μήκους ταινίες την προοδευτικά όλο και πιο ώριμη φιλμογραφία του, ο Σακς επιστρέφει κι εδώ πίσω από την κάμερα για να μετατρέψει την ταινία του στο κινηματογραφικό αντίστοιχο μιας φίνας και ήρεμα συγκινητικής μουσικής δωματίου.
