Δεν είναι απλό να μιλάς για τα αυτονόητα και κυρίως δεν είναι καθόλου εύκολο να το κάνεις καλά. Ευτυχώς και για τα δύο έχουμε τον Άκι Καουρισμάκι που περνάει στην «Άλλη Όψη της Ελπίδας» για να προσεγγίσει με αφοπλιστική διαύγεια το πιο καυτό πολιτικό θέμα των καιρών μας. Χωρίς περιττούς διδακτισμούς και ανούσια κουνήματα του δακτύλου, ο Φινλανδός δημιουργός στο δεύτερο μέρος της άτυπης τριλογίας «των λιμανιών», η οποία ξεκίνησε με τη «Χάβρη», μας χαρίζει απλόχερα για ακόμη μια φορά τους καρπούς της αφηγηματικής του ιδιοφυΐας.
Η ιστορία του ξετυλίγεται μέσω δυο διαφορετικών οπτικών, μία από κάθε πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ο Κάλεντ, ένας Σύρος μετανάστης που έχει διανύσει αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα, καταφθάνει κρυμμένος σε ένα φορτίο κάρβουνο για να ζητήσει άσυλο στην Φινλανδία. Η αδερφή του με την οποία ταξίδευαν μαζί αγνοείται και αυτός αφού βρίσκεται αντιμέτωπος με την απροθυμία του κράτους να τον δεχτεί, αναγκάζεται να δραπετεύσει από το κέντρο «φιλοξενίας» που κρατείται. Ο Βίκστρομ, ένας Φινλανδός μεσήλικας έμπορος πουκαμίσων, εγκαταλείπει την γυναίκα και το σπίτι του και μέσα σε μια μέρα πουλάει όλο το στοκ του εμπορεύματός του. Μετά από μια γκραν γκινιόλ παρτίδα πόκερ, ο Βίκστρομ κερδίζει ένα σεβαστό ποσό και αγοράζει το δικό του εστιατόριο. Ο επιχειρηματίας θα δώσει δουλειά στον Κάλεντ και έτσι δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για διαφορετικούς λόγους θα συναντηθούν και σιωπηλά θα αντιληφθούν ότι μοιράζονται την ίδια ανάγκη να αλλάξουν τις ζωές τους.
Γυρισμένη σε φιλμ 35mm, η «Άλλη Όψη της Ελπίδας» από το πρώτο κιόλας πλάνο της μας καλωσορίζει σε ένα κωμικό σύμπαν ρετρό απολαύσεων, μας ανοίγει την πόρτα ενός κόσμου που ασπάζεται ευλαβικά τους νόμους του Τζίμι Χέντριξ, του φθηνού αλκοόλ και του πυκνού καπνού. Οι αποτυχημένοι εδώ είναι τα καλύτερα παιδιά, το ροκ εν ρολ δεν πέθανε ποτέ και ο Τζάρμους από μια γωνιά ρίχνει κλεφτές ματιές. Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, η ιστορία του Κάλεντ σπαραχτικά θλιβερή και εξορισμού τραγική αλλά ο Καουρισμάκι στέκεται ψύχραιμος μπροστά της και με το γνώριμο υποδόριο χιούμορ του που τσακίζει κόκαλα, παραδίδει μια διαβολικά αστεία ταινία που πιθανόν περνάει το μηνύματά της αρκετά πιο αποτελεσματικά απ’ ότι ένα αντίστοιχο δράμα.
Αθεράπευτα ρομαντικός και αμετανόητα αισιόδοξος δήλωνε στην συνέντευξη τύπου μετά την επίσημη πρεμιέρα στην Μπερλινάλε ότι «δεν θέλω να αλλάξω τα μυαλά μόνο του κοινού, θέλω να αλλάξω τον κόσμο». Με την ίδια κάψα που ένας έφηβος θέλει να κάνει τον κόσμο καλύτερο, ο Καουρισμάκι φέρνει πάλι στο επίκεντρο αυτά που όφειλαν να είναι αυτονόητα: την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Στις μικρές ή μεγάλες μάχες που καλούμαστε να δώσουμε για να μην μας καλύψει εντελώς το φάντασμα του συντηρητισμού που πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας, η «Άλλη Όψη της Ελπίδας» είναι ένα παντοδύναμο βέλος που έρχεται να προστεθεί στα όπλα της κοινής μας φαρέτρας.
