To «Childhood of a Leader», που σηματοδοτεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Μπράντι Κόρμπετ, προβλήθηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια του τμήματος «Ορίζοντες» στο φεστιβάλ Βενετίας στις 4 Σεπτεμβρίου του 2015. Έρχεται δηλαδή στις ελληνικές αίθουσες μόλις (!) δυόμισι χρόνια μετά. Απέσπασε μάλιστα και βραβείο Σκηνοθεσίας, ήταν όμως πολύ αδύναμο το πρόγραμμα του συγκεκριμένου τμήματος εκείνη την χρονιά, ο πιο άξιος αντίπαλος του ήταν το «A War» του Τομπάιας Λίντχολμ.
Στο φιλμ ο Μπράντι Κόρμπετ παρακολουθεί την παιδική ηλικία ενός αγοριού που μεγαλώνοντας έγινε ένας αδίστακτος δικτάτορας και καταγράφει, υποτίθεται, τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του και τα φασιστικά του πιστεύω. Αρκετοί κριτικοί έκαναν συγκρίσεις με την «Προφητεία» του Ρίτσαρντ Ντόνερ και ,όντως, το ηχοτόπιο της ταινίας και η κινηματογράφηση παραπέμπουν σε ταινία τρόμου, τίποτα τρομακτικό όμως δεν συμβαίνει επί της οθόνης. Μέσα από μια όχι ελλειπτική, όπως θα ήθελε, αλλά ελλειμματική αφήγηση ο Κόρμπετ θέλει, υποτίθεται να μας δείξει το αυγό του φιδιού να εκκολάπτεται, να μας αποκαλύψει πως γεννάται ο φασισμός. Τόσο πολύ φέρνει στην «Λευκή Κορδέλα» του Χάνεκε, που θα μπορούσαμε να μιλάμε ακόμα και για διασκευή. Μόνο που τόσο μεγαλόστομο και υπερσκηνοθετημένο που είναι και έτσι όπως καταχράται ο Κόρμπετ το επιτυχημένα ενοχλητικό μουσικό score του Σκοτ Γουώκερ, το «Childhood of a Leader» όχι σε Χάνεκε δεν παραπέμπει, αλλά κάνει ακόμα και το «Φρανκενστάιν» του Κένεθ Μπράνα –μια άλλη μπαρόκ δημιουργία- να φαντάζει υπόδειγμα κινηματογραφικού μινιμαλισμού. Όποτε μπαίνει, δε, στον κόπο να δώσει εξηγήσεις, περισσότερο με την ποπ ψυχολογία φλερτάρει, παρά θυμίζει μια σύνθετη δημιουργία που αναλύει το Κακό.
Ο ίδιος ο Κόρμπετ δεν αρνείται τις συγκρίσεις με τον Χάνεκε, σε συνεντεύξεις του μάλιστα τότε στη Βενετία είχε αναφέρει πως αγαπά πολύ την «Λευκή Κορδέλα» και πως ήταν η βασική του επιρροή. Αν την αγαπούσε όντως τόσο πολύ, δεν θα της έκανε κάτι τέτοιο.
