Τα υλικά για έναν απολαυστικό φιλμικό εφιάλτη υπάρχουν στην «Καλόγρια». Έχουμε ένα αβαείο σε δάσος στη Ρουμανία που οι χωρικοί αποφεύγουν, γιατί θεωρούν πως είναι στοιχειωμένο – σας θυμίζει κάτι; -, ομίχλη τόσο πυκνή που νιώθεις πως μπορείς να την κόψεις σε φέτες, κοράκια που καραδοκούν για φρεσκοπεθαμένους, νεκροταφεία και τον MVP του δεύτερου «Conjuring», που τυγχάνει να είναι καλόγρια. Μια καλόγρια μπορεί να καταστεί πολύ τρομακτική φιγούρα. Για κάποιους επειδή είναι συνυφασμένη με την αγνότητα, οπότε ο τρόμος προκύπτει από την ανατροπή αυτής της εγκατεστημένης γνώσης – σύνηθες τέχνασμα του σινεμά τρόμου-, για κάποιους επειδή η φορεσιά της είναι τέτοια που αδυνατείς να καταλάβεις τί κρύβει εκεί μέσα και για άλλους επειδή οι γονείς τους, όταν ήταν παιδιά, τους έλεγαν πως αν δεν φάνε όλο το φαί τους, θα έρθει να τους πάρει μια τέτοια.
Η πρωταγωνίστρια Τάισα Φαρμίγκα είναι ευλογημένη με φυσιογνωμία αγγελική, όλα αυτά όμως είναι μικρές αχτίδες φωτός, ανήμπορες να νικήσουν το σκοτάδι.
Δυστυχώς οι δημιουργοί της «Καλόγριας» δεν τα αξιοποιούν. Με αφετηρία μια υποτυπώδη ιστορία μάχης του Καλού απέναντι στο Κακό υφαίνουν μια διάτρητη πλοκή, γεμάτη ασάφειες και αυτοαναιρέσεις, και παράλληλα φλερτάρουν με τον χριστιανικό φονταμενταλισμό, υποστηρίζοντας ευθαρσώς πως το Κακό, που επανήλθε με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε αποσοβηθεί για αιώνες χάρη στις Σταυροφορίες. Η ταινία βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με την (όποια) εσωτερική λογική της, οι κανόνες λειτουργίας της δαιμονικής απειλής μοιάζουν να επινοούνται στην πορεία, ρυθμός στην αφήγηση δεν υπάρχει και για ατμόσφαιρα ούτε λόγος. Όσο για τις βινιέτες τρόμου που στήνει ο σκηνοθέτης Κόριν Χάρντυ, κάποιες στηρίζονται σε καλή ιδέα (π.χ. τα κουδουνάκια στους τάφους), μα στην εκτέλεση χωλαίνουν. Από τα υπεράριθμα jump scares, πιο αποτελεσματικό είναι εκείνο που μπορείτε να δείτε και στο τρέιλερ, εμφανώς εμπνευσμένο από ένα αντίστοιχο (και πολύ πιο αναπάντεχο) στον «Εξορκιστή ΙΙΙ» του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτυ.
Το επαγγελματικό μουσικό score του Έιμπελ Κορζενιόφσκι, που απαρτίζεται από πολυφωνικές ψαλμωδίες, λαρυγγισμούς και τις παραδοσιακές στριγκλιές εγχόρδων, καταφέρνει ενίοτε να σου σηκώσει την τρίχα, υπάρχουν μερικές εύστοχες ενέσεις χιούμορ και κλεισίματα του ματιού σε αγαπημένες ταινίες είδους, όπως oι «Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» ή το «Evil Dead», η πρωταγωνίστρια Τάισα Φαρμίγκα είναι ευλογημένη με φυσιογνωμία αγγελική, όλα αυτά όμως είναι μικρές αχτίδες φωτός, ανήμπορες να νικήσουν το σκοτάδι το βαθύ που καλύπτει αυτή την ανέμπνευστη, χαοτική προσθήκη στο διευρυμένο κινηματογραφικό σύμπαν του «Conjuring».
