Μια ιστορία σε έναν κόσμο πολύ μακρινό σε αντιλήψεις και συνήθειες σε σχέση με όσα βλέπουμε στην καθημερινότητα μας, έπεισε μια αμερικανική παραγωγή να πάει ως τις στέπες της Μογγολίας. Εκεί μια νεαρή κοπέλα, η Άισολπαν εκπαιδεύεται και γίνεται η πρώτη γυναίκα, στα 13 της μόλις χρόνια, που γίνεται κυνηγός με αετό, έχει εκπαιδεύσει δηλαδή με τη σειρά της το άγριο πτηνό ώστε να γίνει σύμμαχός της στο κυνήγι.
Το ντοκιμαντέρ του Ότο Μπελ προσομοιώνει όσα χρειάστηκε να μάθει η νεαρή κοπέλα, καθώς γυρίστηκε μετά το πέρας αυτής της περιπέτειας και πολλές φορές είναι εμφανές το πόσο κατασκευασμένα, και όχι φυσικά, είναι όλα στις σκηνές της εκπαίδευσης. Ο Μπελ, για να μην κουράσει με αυτό το θέμα, αναπτύσσει 2 επί μέρους στοιχεία που λειτουργούν υπέρ του, την μελέτη της μικρής κοινωνίας των ντόπιων για την ανάδειξη της σημασίας που έχει για μια γυναίκα να σπάσει μια παράδοση αιώνων και να μπει σε ένα αποκλειστικά ανδροκρατούμενο πεδίο, αλλά και στην αλα National Geographic απεικόνιση ενός μαγευτικού τοπίου μέσα στο οποίο συμβαίνει το κυνήγι. Η Μογγολία, χώρα δύσβατη και ελάχιστα μελετημένη, πολλές φορές αποδεικνύεται πιο συναρπαστική από την ίδια την ιστορία.
Με την αφήγηση της Ντέιζι Ρίντλεϊ να δίνει το απαραίτητο χρώμα και να βοηθά ώστε η εκπαίδευση της Άισολπαν να φαίνεται όλο και πιο αληθινή, το φιλμ του Μπελ είναι πέρα από πληροφοριακό, μια παραβολή που τονίζει ότι η θέληση είναι αρκετή για να ξεπεραστούν παραδοσιακά εμπόδια. Η ιστορία της Άισολπαν, αν και φαινομενικά βρίσκεται πολύ μακριά από τον δυτικό πολιτισμό, μπορεί να εμπνεύσει οποιονδήποτε νέο άνθρωπο, όπου και αν βρίσκεται, να ακολουθήσει τα όνειρά του ακόμη και αν αυτά περιλαμβάνουν απαγορευτικά πεδία.
