Είναι πρωτίστως το θέμα και οι αξέχαστες σκηνές ανθολογίας (στο ενυδρείο, στην αίθουσα με τους «μαγικούς» καθρέφτες) που προσέδωσαν σε τούτο το αισθησιακό νουάρ τον χαρακτηρισμό του θρυλικού παρά η φέρουσα ουκ ολίγα κενά πλοκή.
Γίνεται άλλωστε φανερό, κυρίως στο δεύτερο μισό του φιλμ, πως η ιστορία του Ιρλανδού ναυτικού που γοητεύεται από τη σύζυγο ενός μεγαλοδικηγόρου και δέχεται να γίνει καπετάνιος στο γιοτ τους, μόνο και μόνο για να καταλήξει πιόνι σε ένα σχέδιο δολοφονίας, δεν είναι παρά το πρόσχημα για τον σεναριογράφο, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή Γουέλς να εκφράσει με εικόνες τη σχέση πάθους του με την τότε σύζυγό του Ρίτα Χέιγουορθ και να σχολιάσει γενικότερα κάθε σχέση ερωτικής εξάρτησης που καταλήγει στον έναν ή τον άλλο βαθμό σε ευνουχισμό της ανδρικής ταυτότητας.
