Σαν να παρακολουθείς μια χαμηλού προφίλ εκδοχή της «Ζωής της Αντέλ», και πολύ συγκεκριμένη χρονικά και ταξικά, έτσι όπως καταγράφει τη Γαλλία της συντήρησης του Πομπιντού, των παριζιάνικων αγώνων φεμινιστικής και πολιτικής αμφισβήτησης, της σύγκρουσης μεταξύ αστικού και επαρχιακού βίου.
Τρυφερό, καλοπαιγμένο όσο και ολότελα déjà vu, σε απορροφά στις δοκιμασίες των ηρωίδων του, αν και προτιμούμε, στον ανάλογο τόνο, το παλιότερο «Το καλοκαίρι του έρωτά μας» του Πάβελ Παβλικόφσκι (2015, La belle saison).