Τι χρειάζεται ένα πραγματικά καλό έργο για να απογειωθεί; Πραγματικά καλούς ηθοποιούς. Και το αθηναϊκό ανέβασμα του «Θεού της Σφαγής» τους έχει. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, εκτός από την σκηνοθεσία, κρατάει και έναν από τους ρόλους αυτής της εκρηκτικής τετράδας, την οποία συμπληρώνουν μοναδικά η σύζυγός του επί σκηνής Στεφανία Γουλιώτη και το έτερο σκηνικό ζεύγος, Λουκία Μιχαλοπούλου και Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος.
Δύο φαινομενικά καθώς πρέπει αντρόγυνα συναντιούνται στο σπίτι του ενός για να διευθετήσουν πολιτισμένα ένα δυσάρεστο συμβάν: ο γιος του ενός ζευγαριού χτύπησε τον γιο του άλλου. Σταδιακά οι αβρότητες θα δώσουν τη θέση τους στις μπηχτές, οι μπηχτές στις προσβολές και πολύ γρήγορα το φαινομενικά φιλήσυχο σαλόνι θα μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη, αρχικά με το ένα ζευγάρι να συμμαχεί εναντίον του άλλου, στη συνέχεια όμως τα πράγματα περιπλέκονται. Γυναικείες και αντρικές συμμαχίες θα προκύψουν και στο τέλος όλοι εναντίον όλων θα ξεχυθούν σε έναν πόλεμο νεύρων μέχρι τελικής πτώσης.
Κάθε ερμηνεία είναι αξιοπρόσεχτη και συνθέτει μια απολαυστική τετράδα. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως εθισμένος στο κινητό του γιάπης, η Στεφανία Γουλιώτη ως καθώς πρέπει σύζυγος με φροντισμένο ταγέρ και ψηλοτάκουνα που κάποια στιγμή θα τσαλακωθεί και θα πεταχτούν αντίστοιχα, η Λουκία Μιχαλοπούλου ως γυναίκα με οικολογικές ανησυχίες, κοινωνικές ευαισθησίες και καλά κρυμμένους εθισμούς και νευρώσεις, και φυσικά, ένας Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος που σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό με αυτή τη φωνή, στάση και φάτσα του αντιδραστικού σε όλα τύπου.
Από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να σταματήσεις να γελάς, είτε από αμηχανία, είτε από βαθιά επίγνωση ότι όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι κατά βάθος τόσο γνώριμες στον καθένα μας. Το σαλονάκι επεκτείνεται λεπτό προς λεπτό και περικλείει κι εσένα μέσα, θυμάσαι στιγμές κατά τις οποίες ήθελες να χάσεις ή όντως έχασες τον έλεγχο, ξεστομίζοντας στα μούτρα κάποιου ακριβώς τι πιστεύεις γι’ αυτόν, είτε πρόκειται για απλό γνωστό σου, είτε για πολύ οικείο σου άνθρωπο. Καρέκλες που αναποδογυρίζουν, ποτήρια κρασιού που σπάνε μαζί με το πολύτιμο περιεχόμενό τους, καλοπαιγμένη υστερία και ερμηνευτικά υπέροχο μένος, η αυτοκρατορία των νευρώσεων μέσα από ένα έργο που περιγράφει με τον πιο εύστοχο τρόπο ότι το πιο άγριο ζώο είναι ο άνθρωπος και η ζούγκλα στην οποία ζει είναι το ίδιο του το σπίτι.
Info: Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, κέντρο, τηλ: 210 3312343.
Τετάρτη-Κυριακή
