Το τρίτο μέρος της «Τριλογίας της Απόκλισης» με τίτλο «Αφοσίωση» βρίσκει την Τρις (Σεϊλίν Γούντλι) και την έμπιστη ομάδα της να ξεφεύγουν από το Τείχος που όριζε το Σικάγο και να αφήνουν την πόλη τους στα όρια του εμφύλιου πολέμου.
Έξω από το φράγμα θα συναντήσουν τον Ντέιβιντ (Τζεφ Ντάνιελς), επικεφαλής του Γραφείου για την Γενετική Υγεία, ο οποίος θα τους αποκαλύψει τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν στο πείραμα των Φατριών, αλλά και το μεγαλόπνοο σχέδιό του για τη λύση.
Στην «Τριλογία της Απόκλισης: Αφοσίωση» μετά την ενδιαφέρουσα ιδέα που συστήθηκε στο πρώτο μέρος «Οι Διαφορετικοί» και το εντυπωσιακό σε οπτικές ιδέες «Ανταρσία», τα όρια ανάμεσα στο σίκουελ και το ριμέικ είναι ρευστά, με αποτέλεσμα η δυστοκία νέων ιδεών να οδηγούν αυτή την «Απόκλιση» σε μία επαναληψιμότητα που κουράζει και δεν αφορά το κοινό.
Το ζήτημα των κοινωνικών αποκλεισμών και καταστολής των προσωπικών επιλογών, επαναλαμβάνεται ακόμα πιο σχηματικά στο σενάριο και ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Σβέντκε («Σχέδιο Πτήσης», «Η Γυναίκα του Ταξιδευτή») εξαντλείται στην αναπαραγωγή ενός κόσμου κλινικής καθαρότητας σε αντιπαραβολή με μία ερημιά κορεσμένων χρωμάτων άμεσης επιρροής από το φιλμικό κόσμο του «Mad Max».
Η Σεϊλίν Γούντλι στο ρόλο της Τρις που βρίσκεται μονίμως κυνηγημένη, αδυνατεί να σηκώσει το κέντρο βάρους του βασικού χαρακτήρα. Τα κίνητρα και οι διαθέσεις της βρίσκονται αδικαιολόγητα σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες και αφήνει χώρο στον Τεό Τζέιμς να αναλάβει πλήρως την ταινία.
Το βασικό όμως πρόβλημα της «Αφοσίωσης» είναι ο διαχωρισμός της σε δυο μέρη, όψιμη χολιγουντανή πληγή που εκμεταλλεύεται εμπορικά το φινάλε των best-seller. Δίχως κατακλείδα, η «Αφοσίωση» μένει έρμαιη ως άβολη κινηματογραφική γέφυρα ιδεών που πλατειάζουν και κόβεται απότομα τη στιγμή που ξεκινά να αποκτά ενδιαφέρον.
