Στη Νορμανδία των αρχών του 19 ου αιώνα, η 20χρονη Ζαν, κόρη βαρόνου, επιστρέφοντας στο πατρικό της μετά τις σπουδές της σε μοναστήρι, παντρεύεται τον Ζιλιέν, γόνο έκπτωτων αριστοκρατών που της προξένεψαν οι γονείς της. Κι ενώ ο έγγαμος βίος μοιάζει αρχικά ευτυχής, τα χούγια του ιδιότροπου άντρα αρχίζουν να προκαλούν ρήγματα στη σχέση, μέχρι που γίνεται γνωστό πως άφησε έγκυο την υπηρέτριά τους. Αυτή θα είναι μονάχα η αρχή των οδυνηρών δοκιμασιών της αθώας Ζαν για τις επόμενες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες.
Δράμα εποχής από μυθιστόρημα του Γκι Ντε Μοπασάν, δουλεμένο σαν ψυχαναλυτικό… ντοκιμαντέρ. Με κάμερα στο χέρι και τραχιά κοντινά πλάνα που αδιαφορούν θαρρείς για την ενδυματολογία ή το ντεκόρ του τότε και ανάγουν αυτόματα την ιστορία «μιας γυναίκας» (και όχι κάποιας συγκεκριμένης) στο πάντοτε και στο διηνεκές. Και αντιπαραβάλλουν τη δυστυχία της ιμπρεσιονιστικά (αλλά με επάρκεια διαλεκτική) με προηγούμενα στιγμιότυπα ευτυχίας.
Το αντί-μελόδραμα σε όλη του την ακρίβεια, με αισθητική που χώνει το νυστέρι βαθιά στο δράμα για να εντοπίσει τον τραγικό του πυρήνα. Τελικά, η Ζαν πληρώνει μια ζωή τον «νόμο της αγοράς», όπως όλοι μας άλλωστε και διαρκώς, μπουρζουάδες ή προλετάριοι ή ακόμη λούμπεν. Ο τίτλος της προηγούμενης, τωρινών ανησυχιών ταινίας του Στεφάν Μπριζέ επανέρχεται θριαμβικά σε μια ιστορία τοποθετημένη πριν… 200 χρόνια.
