Tο «Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά» θα μπορούσε να είναι μια ταινία για το πώς το παιδί μονοπωλεί το ενδιαφέρον του γονέα και στέκει εμπόδιο στην ερωτική του ζωή. Όχι ακριβώς μια ασφαλής, πολιτικά ορθή τοποθέτηση, αλλά ασφαλώς μια ενδιαφέρουσα και αρκετά ειλικρινής τοποθέτηση. Μόνο που η Ζιλί Ντελπί αυτό που έχει στο μυαλό της είναι να σκαρώσει μια εύπεπτη φάρσα κι έτσι οποιαδήποτε ανάγνωση δευτέρου επιπέδου σκοντάφτει πάνω στην χοντράδα των χαρακτήρων και των καταστάσεων. Με την κωμωδία δεν έχουμε πρόβλημα κανένα, πόσο δυστυχισμένος, άλλωστε, μπορεί να είναι κάποιος που δεν του αρέσει να γελά;
Απλά η σκηνοθέτιδα Ντελπί δεν γνωρίζει τους μηχανισμούς του κινηματογραφικού γκαγκ -το στήσιμο, το timing, το μοντάζ του αστείου-, όπως ο Μπλέικ Έντουαρντς, τον οποίο μνημόνευσε ως βασική επιρροή της στο Q and A μετά την προβολή της ταινίας στο περασμένο φεστιβάλ Βενετίας, η σεναριογράφος Ντελπί δεν κατέχει την ατάκα όπως ο Γούντι Άλεν, τον οποίο επίσης ανέφερε στο εν λόγω Q and A, κι έτσι το αποτέλεσμα είναι μια αμήχανη συρραφή από σκετσάκια, όπου ο εγωπαθής γιος –μια αφόρητη καρικατούρα- σκαρώνει «ευφάνταστες» μηχανορραφίες για να χωρίσει τη μαμά του από τον Βάσκο εραστή της, όπως το να βάλει φαγουρόσκονη στα ρούχα του.
Για όποιον ενδιαφέρεται, εμφανίζεται και ο Γιώργος Χωραφάς στο ρόλο του Σάκη, του έλληνα εραστή της φιλενάδας της Ντελπί.
