Στο πλαίσιο ενός πλούσιου και πολυδιάστατου προγράμματος, ο Φιλοπρόοδος Όμιλος «Το Γαύριο» παρουσιάζει το βιβλίο με τίτλο «Ναυάγια στις ακτογραμμές της Άνδρου» των Κώστα Θωκταρίδη και Άρη Μπιλάλη, μια δίγλωσση έκδοση του Φιλοπρόοδου Ομίλου, ο οποίος συνεχίζει να συμβάλει στην ιστορία της παράδοσης και να εμπλουτίζει την πολιτιστική έκφραση του τόπου. Η έκδοση, η οποία περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό, θα παρουσιαστεί το Σάββατο 30 Ιουλίου και ώρα 21.30 στο βιβλιοπωλείο «Λογάρι».
Η Άνδρος ήταν, επί πολλά χρόνια, το φυσικό πέρασμα όσων ταξίδευαν από και προς τα λιμάνια της Μικράς Ασίας. Την εποχή που το εμπόριο ανάμεσα στις ακτές του Αιγαίου ανθούσε, οι ναυτικές γραμμές πλήθαιναν συνεχώς γύρω της. «Πλήθος» όμως ήταν πάντα και οι δυνατοί άνεμοι που φυσούσαν στην περιοχή. Μαζί με τα ισχυρά ρεύματα που κατεβαίνουν από το βόρειο Αιγαίο, έβαζαν σε περιπέτειες και τους πιο ικανούς ναυτικούς· ειδικά όταν τα καράβια περνούσαν από το Στενό του Καφηρέα, ένα από τα πιο επικίνδυνα ναυτικά περάσματα στην Ελλάδα, το διαβόητο Κάβο Ντόρο. Τα καράβια στο βυθό της Άνδρου δημιουργούν ένα ιδιόμορφο μουσείο ναυπηγικής τέχνης, καθώς κατέληξαν εκεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και η ιστορία τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέλιξη των θαλάσσιων μεταφορών στο Αιγαίο, αλλά και με την ιστορία του ίδιου του νησιού.
Όπως σημειώνει ο πρόεδρος του Φιλοπρόοδου Ομίλου Γιάννης Μαμάης, που επιμελήθηκε την έκδοση, «τα νερά της Άνδρου φυλάσσουν από την εποχή του Ομήρου πολλές ιστορίες, καθώς οι ναυτικές τραγωδίες κοντά στο νησί είναι δεκάδες. Ένα νεκροταφείο είναι οι θάλασσες, νεκροταφείο κορμιών και πλοίων για να θυμίζουν μια άνιση, τραγική πάλη, την αιώνια πάλη του ανθρώπου που πασχίζει να δαμάσει την αγριότητα της θαλασσοταραχής, μια τρικυμία η φύση ολόκληρη…».
Την έκδοση προλογίζει η προϊσταμένη της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Αγγελική Γ. Σίμωσι, τη μεταφορά στην αγγλική γλώσσα έκαναν οι κ.κ. Λιάνα Σακελλίου και William Schultz, ενώ το σπάνιο φωτογραφικό υλικό προέρχεται από τους φωτογράφους Ν. Ρηγούτσο, Στ. Γεωργίου, Αρ. Κομνηνού, Ν. Καρατζά, Στ. Βαλάκη και Φ. Ποντίκη. Και ο κ. Μαμάης καταλήγει γράφοντας: «Ένα λεύκωμα που διέσχισε ταραγμένες ιστορίες… Κι από τη φορτούνα των καταραμένων στιγμών, τις εναποθέτει ίσως κάπου πιο ήσυχα… Στη γαλήνη της μακρινής αφήγησης».
