Έπειτα από ένα μακρύ διάλειμμα υπερθεαμάτων με φυσικές καταστροφές («Μετά την επόμενη μέρα», «2012»), ο εσχατολόγος Ρόλαντ Έμεριχ επιστρέφει στους εξωγήινους του παλιού του μπλοκμπάστερ «Ημέρα ανεξαρτησίας», οι οποίοι επανέρχονται εδώ αγριότεροι και με φαρδύτερο σκάφος (ίσαμε την έκταση της Αυστραλίας, ας πούμε) για να απομυζήσουν όλη την ενέργεια της Γης από τον πυρήνα της!
Κι ενώ όλα δείχνουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει, ούτε τα διαστημικά οχυρά, ούτε και τα υπερόπλα που έχει στο μεταξύ φτιάξει το ανθρώπινο γένος χρησιμοποιώντας την εξωγήινη τεχνολογία προς όφελός του, μπροστάρηδες της τότε μάχης (ο μηχανικός δορυφόρων, ο τρελός φυσικός, ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ) ενώνουν τις δυνάμεις τους με δεινούς νεαρούς πιλότους σε μια ύστατη πάλη να σώσουν τον πλανήτη.
Καθώς το Λονδίνο και η Σαγκάη αφανίζονται σε… καραμπόλα και η Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ θάβεται κάτω από το νερό, οι χαζοϊστοριούλες των παραπάνω διαπλέκονται όπως-όπως σε «σενάριο», με τον ίδιο αρπακολλατζίδικο τρόπο που διαπλέκονταν κι εκείνες του φιλμ του 1996, το οποίο, ωστόσο, είχε τουλάχιστον τη σύνεση να μην παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Εδώ, αντίθετα, το γέλιο προκαλείται αθέλητα, κάτι που συνιστά και την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις δύο σάχλες, τη διασκεδαστική παλιά και την ανυπόφορη καινούργια.
