Ο Κιάνου Ριβς επιστρέφει ξανά στο μόνο μέρος όπου μοιάζει ταιριαστός, τις ταινίες δράσης. Όπως περίπου έκανε και ο «John Wick», ο ήρωας που ενσαρκώνει στην ομώνυμη ταινία: ένας διαβόητος εκτελεστής της μαφίας που αναγκάζεται να επιστρέψει στην ενεργό δράση για να κυνηγήσει εκείνους που του έκλεψαν τα πάντα. Οι οποίοι δεν είναι άλλοι, φυσικά, από τους πρώην συνεργάτες του.
Παρά τα 50 του χρόνια, ο πρωταγωνιστής της τριλογίας «Matrix», του «Speed» και της «Αλυσιδωτής Αντίδρασης» επανεμφανίστηκε σε εξαιρετική φόρμα και όσο αμίλητος απαιτούν οι περιστάσεις που ορίζονται τόσο από τη φύση του ρόλου όσο και από το περιορισμένο ταλέντο του. Σε ένα μόνος-εναντίον-όλων σόου, ο Ριβς κινήθηκε λουσμένος από πολύχρωμους νυχτερινούς φωτισμούς με μελαγχολική χάρη, δυναμισμό και ενδυματολογικό στυλ, σε μία Νέα Υόρκη που μοιάζει με πόλη-προτεκτοράτο της Ρωσικής Μαφίας, με μόνο σκοπό να μοιράσει σφαίρες και πόνο σε αρκετές ντουζίνες κακών.
Το «John Wick», πέραν από το ακατάπαυστο πιστολίδι υπηρέτησε με συνέπεια τα φιλμ δράσης (από την εποχή του Τσαρλς Μπρόνσον ως τα πρόσφατα «Taken» με τον Λίαμ Νίσον) και ο Κιάνου ριβς εναρμονίστηκε με τον στυλιζαρισμένο κόσμο μιας ταινίας που τον θέλει ντελικάτο και οι σκηνοθέτες Τσαντ Σταχέσκι και Ντέιβιντ Λιτς, διεκπεραίωσαν εξαιρετικά τις πρωτόγνωρες γι αυτούς σκηνοθετικές τους αρμοδιότητες ωφελούμενοι από την πολυετή εμπειρία τους ως κινηματογραφικοί κασκαντέρ.
Διόλου τυχαίο το fan-club λοιπόν που σχηματίστηκε, απαίτησε και τελικά τα λάβει το πολυαναμενόμενο σίκουελ. Τζον Λεγκουιζιάμο, Λανς Ρέντικ και Ίαν ΜακΣέιν επιστρέφουν στους ρόλους τους και συναντούν τους Common, Φράνκο Νέρο (!), Πίτερ Στορμάρε και Λόρενς Φίσμπερν (σηματοδοτώντας ένα Matrix reunion).
