Ένας σταρ της σκηνής, που θριάμβευσε στην θεατρική του καριέρα παίζοντας κυρίως κλασικούς ρόλους, έχει αλλάξει ρότα στο δίλημμα «να ζει κανείς ή να μη ζει» του Άμλετ, που τόσο ορθά υπηρέτησε, και να περνά τις τελευταίες του στιγμές στη ζωή μη θέλοντας να είναι δίπλα σε κανέναν και περισσότερο ταλαιπωρώντας και φωνάζοντας τους γύρω του. Αφού διώχνει με τις κλωτσιές κάθε επίδοξο βοηθό που του προτείνει η κόρη του που είναι και διαχειρίστρια της περιουσίας του, αλλάζει σταδιακά συμπεριφορά χάρη σε μια νεαρή που βρίσκει τα κουμπιά του.
Ο Μπράιαν Κοξ δεν είναι απλά ο σταρ και ο λόγος για να δει κάποιος την ταινία, είναι και αυτός που καθορίζει τους ρυθμούς της και την εναλλαγή από το κωμικό στο δραματικό. Χάρη στην έντονη σκηνική του παρουσία, συντηρεί μια ταινία που στηρίζεται σε ένα πολύ κλασικό μοτίβο, τη συνύπαρξη δύο αταίριαστων χαρακτήρων δηλαδή που ο ένας θα παρασύρει θετικά τον άλλον, και που δεν έχει σκοπό να πάρει ούτε ένα αφηγηματικό ρίσκο. Αν κάτι ξεχωρίζει είναι οι σκηνές με τον Κοξ να βλέπει ταινίες που πρωταγωνίστησε ως νεαρός στην καριέρα του και να αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία, αυτές είναι και οι στιγμές που ο ήρωάς του μαλακώνει και γίνεται πιο ανεκτικός απέναντι στη νεαρή βοηθό, την οποία τις περισσότερες ώρες ειρωνεύεται η βρίζει, νοιώθοντας πως κανείς δε μπορεί πλέον να τον βοηθήσει στη ζωή του. Γλυκό και ανθρώπινο στις προθέσεις του, τηλεταινία που ξεχνάς αμέσως όμως, το «Κάποια να με Προσέχει» παίρνει τους βασικούς κανόνες μιας δραμεντί και πορεύεται μαζί τους ως το τέλος με μοναδική του φιλοδοξία σαν αυτή του ήρωά του, να παραμείνει αξιοπρεπές.
