Ο Γκάι Ρίτσι προσλαμβάνει δυο γοητευτικούς ηθοποιούς (Χένρι Καβίλ και Άρμι Χάμερ) σαν δυο καπνισμένες κάννες, τους πυροδοτεί με σκανδάλη τη λιλιπούτεια μα θαυματουργή Αλίσια Βικάντερ και βάζει στόχο ένα κινηματογραφικό πεδίο βολής άψογης στιλιστικής ακρίβειας και αγνής, ρετρό διασκέδασης.
Το «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.» παρακολουθεί, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, την αταίριαστη συνεργασία δύο πρακτόρων από την CIA και την KGB, ενάντια σε μια μυστηριώδη διεθνή εγκληματική οργάνωση, που απειλεί την εύθραυστη παγκόσμια ισορροπία. Άνθρωπος-κλειδί, και μόνο στοιχείο που έχουν στη διάθεσή τους, η κόρη ενός εξαφανισμένου Γερμανού επιστήμονα.
Με χαρακτηριστικό βρετανικό φλέγμα και περίσσια σκηνοθετική άνεση ο Ρίτσι ταξιδεύει στα '60s και διασκευάζει την ομώνυμη κατασκοπική τηλεοπτική σειρά του NBC (1964-1968). Τότε το πολιτικό δίπολο καπιταλισμού-κομμουνισμού έβρισκε άνετα δημιουργική έκφραση σε μία σειρά που αντλούσε έμπνευση από την ιστορική συγκυρία. Χρόνια μετά και με τις δυο υπερδυνάμεις σε ένα παγκοσμιοποιημένο καθεστώς πολιτικής ορθότητας και αβρότητας, το «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.» δεν προσφέρει πολιτικό σχόλιο, ούτε χρειάζεται. Οι δύο πράκτορες είναι εξίσου αλαζόνες και απρόβλεπτοι – οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος – και ως βρετανική παραγωγή άλλωστε, βρίσκει την τοποθέτησή της στον μεσαίο χώρο.
Στο πλαίσιο μιας νοσταλγικής τζειμσμποντικής ατμόσφαιρας, ο Χένρι Καβίλ, ο «Άνθρωπος από Ατσάλι», είναι ο ατσαλάκωτος, γοητευτικός Αμερικάνος πράκτορας Ναπόλεον Σόλο και ο Άρμι Χάμερ ο βαρύθυμος και λιγομίλητος Ρώσος Ίλια Κουριάκιν. Σαγηνευτικό δόλωμα, ανάμεσα στο ασύμβατο δίδυμο, η Αλίσια Βικάντερ στο ρόλο της μυστηριώδους Μπέτι Γκάμπερ.
Εξερευνώντας για άλλη μία φορά (από τις «Δύο Καπνισμένες Κάννες» μέχρι και τα πρόσφατα «Σέρλοκ Χολμς») τη δυναμική συναναστροφή δυο αντρών, ο Ρίτσι διασκεδάζει με τους δύο βασικούς χαρακτήρες και την μεταξύ τους «κοκορομαχία». Δημιουργεί το ιδανικό ανάλογο μίας σχέσης που ορίζεται από κόντρες, ανασφάλειες και επιδειξιομανία. Αυτή η σχέση τροφοδοτεί την ταινία δραματουργικά και την εμπλουτίζει με χιούμορ. Ο Καβίλ συγκριτικά με τον Χάμερ, είναι περισσότερο στιφός και ποζεράς, περιφέρει την clean-cut εικόνα ενός Αμερικάνου bon-viveur. Από την άλλη ο Χάμερ (αλήθεια πόσοι θυμούνται την εξαιρετική ερμηνεία του ως οι δίδυμοι Γουίνκλβος στο «The Social Network» του Φίντσερ;) επωμίζεται έναν δύστροπο ρόλο και χειρίζεται τη ρώσικη προφορά άπταιστα.
Η Αλίσια Βικάντερ με σουλούπι και γοητεία σταρ του '60, γίνεται το μήλο της έριδας για τους δυο πράκτορες. Γνωστή από τις συμμετοχές της στα «Αννα Καρένινα» και «Από Μηχανής», δείχνει πως έχει τσαγανό και παρουσία ταιριαστή σε ταινίες εποχής. Ήδη γίνεται λόγος για την ερμηνεία της στο «Κορίτσι από τη Δανία» που συμπληρώνει και ενδεχομένως υπερσκελίζει στα σημεία τον Έντι Ρέντμεϊν και τον αβανταδόρικο ρόλο του. Φαίνεται πως έχει άξιο μέλλον.
Η προσεγμένη παραγωγή σε επίπεδο καλλιτεχνικής διεύθυνσης, κοστουμιών και μουσικής αποδεικνύεται ο τέταρτος χαρακτήρας της ταινίας. Σε έναν κόσμο «Dolce Vita», η ταινία σπάει τη μονότονη μεταπολεμική αισθητική με έντονα χρώματα, σέξι κοστούμια και ένα soundtrack επιτομή των μουσικών καταθέσεων του Τζον Μπάρι και του Λάλο Σίφριν, δια χειρός του ταλαντούχου Άγγλου συνθέτη Ντάνιελ Πέμπερτον. Συγκρατείστε το όνομά του. Φεύγοντας από την αίθουσα θα σιγομουρμουρίζετε τις παιχνιδιάρικες μελωδίες του. Α! Και για να μην ψάχνετε άδικα, το τραγούδι που θα αναζητήσετε στο youtube λέγεται «Che Vuole Questa Musica Stasera» σε ερμηνεία του Peppino Gagliardi.
Το «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.» είναι μια κινηματογραφική διερεύνηση ενός διασκεδαστικού bromance, με vintage ατμόσφαιρα και ένα συναρπαστικό κινηματογραφικό συντακτικό που διαχειρίζεται τη δράση χωρίς να ξέρει από φρένο. Ο Ρίτσι προφανώς είχε κέφια!
