Τεχεράνη 1958. Ο Νασέρ Αλί Καν, φημισμένος βιολιστής, χάνει το κέφι για ζωή όταν σπάει το αγαπημένο του βιολί. Μην μπορώντας να βρει άλλο να το αντικαταστήσει, θεωρεί ανώφελη τη ζωή. Ξαπλώνει στο κρεβάτι του και βυθίζεται όλο και περισσότερο στις αναμνήσεις από το παρελθόν και σε οράματα για το μέλλον των παιδιών του. Καθώς τα κομμάτια της ιστορίας ενώνονται, γνωρίζουμε το οδυνηρό μυστικό του, την αγάπη που έχασε, το αγαπημένο του φαγητό -κοτόπουλο με δαμάσκηνα- και το βάθος της απόφασής του να πεθάνει. Οι αναμνήσεις του ξετυλίγονται σε μια πανέμορφη, συγκινητική κινηματογραφική πλοκή.
Η Μαρζάν Σατραπί, δημιουργός του κινούμενου κόμικ Περσέπολις, επιστρέφει και πάλι με τη βοήθεια του πιστού της συνεργάτη Βινσέντ Παρονό. Αυτήν τη φορά επιλέγουν τη φόρμα της κινούμενης δράσης χρησιμοποιώντας πραγματικούς πρωταγωνιστές και όχι σχέδια. Οι δυο τους μας χαρίζουν την πιο τρυφερή ταινία των ημερών. Ένα παραμύθι που κουβαλά σε κάθε σκηνή του κάτι από τη μαγεία της Αμελί, το λυρικό κινηματογραφικό σύμπαν του Φελίνι, την καρτουνίστικη φιλοσοφία του Περσέπολις. Η ιστορία ξετυλίγεται σαν ένα περσικό χαλί που έχει υφανθεί στο χέρι με νοσταλγία και μνήμες από την πατρίδα της Σατραπί, το Ιράν. Πρόκειται για μια ταινία γεμάτη έρωτα, συγκίνηση, μουσική, ατόφια παραμυθένια ατμόσφαιρα, τρυφερότητα, νοστιμιά, πηγαίο χιούμορ, που ακροβατεί με μαεστρία μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.
Το θέαμα προσφέρεται σαν ένα χορταστικό, ρομαντικό, συγκινητικό γεύμα με γλυκόξινες γεύσεις, ανατολίτικα καρυκεύματα, το οποίο δεν είναι αρκετό, αλλά μας κάνει να θέλουμε κι άλλη μερίδα. Για μεγαλύτερη απόλαυση, δείτε το στη μεγάλη οθόνη.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
