Ένας πρώην αστυνομικός, ο οποίος αυτοκαταστρέφεται από την φρικτή μέρα που προκάλεσε ένα θανάσιμο τροχαίο, μπλέκει με μια αδίστακτη συμμορία, όταν ο μικρός του γιος γίνει μάρτυρας μιας πολλαπλής δολοφονίας και άρα στόχος των μαφιόζων που θέλουν να τον σκοτώσουν για να μην τους καταδώσει.
Αυτή η απλή, χιλιοχρησιμοποιημένη ιδέα δίνει αφορμή για ένα ξέπνοο 90λεπτο, γεμάτο σε σημείο σκασμού με το παραδοσιακό και επιβεβλημένο πιστολίδι, κυνηγητά και ξύλο, αρκετά για να γεμίσουν μια καθαρόαιμη, απενεχοποιημένη περιπέτεια όπως αυτή, αλλά όχι αρκετά για να την κάνουν να ξεχωρίσει ως οτιδήποτε άλλο από μια ιστοριούλα της σειράς.
Όσο αξιοπρεπώς εκτελεσμένες είναι οι μεμονωμένες σκηνές, η ιστορία που τις δένει λυγίζει κάτω από το βάρος των πολλών κλισέ και την χαλαρότατη προσπάθεια να κρατήσει τις εξελίξεις προσγειωμένες στην πραγματικότητα, αραδιάζοντας τις απιθανότητες με την ίδια προθυμία με την οποία εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες της να αποτυπώσει ολοένα και περισσότερη βία.
Καθώς όμως οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες και οι προσωπικές τους ιστορίες δεν είναι παρά κακέκτυπα άλλων ηρώων δράσης, η δράση κρέμεται κάπως μετέωρη και άχαρη, ασύνδετη και τελικά από επίδειξη τεχνικής ικανότητας και ευρηματικών σκηνοθετικών οδηγιών, και τίποτα παραπάνω.
